Του Ιωάννη Γκιτσάκη *
Το δωδέκατο και τελευταίο άρθρο μου για τη φετινή τουριστική περίοδο δεν το γράφω με την επαγγελματική μου ιδιότητα. Το γράφω ως απλός τουρίστας. Ως ένας νησιώτης, που μεγάλωσε δίπλα στη θάλασσα και περιμένει υπομονετικά κάθε χρόνο να έρθει η στιγμή που θα επισκεφτεί και θα γνωρίσει από κοντά ένα ακόμα ή και περισσότερα ελληνικά νησιά.
Και επειδή η λίστα των νησιών που απομένουν έχει φτάσει πλέον σε μονοψήφιο αριθμό, αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για τα μικρά και άγνωστα ή λιγότερο τουριστικά νησιά της Ελλάδας, τα οποία έχω επισκεφτεί ως τουρίστας και τα οποία φαντάζουν ως ιδανικοί προορισμοί για ήσυχες και ασφαλείς διακοπές το φετινό καλοκαίρι.
Ξεκινώντας λοιπόν από τα Επτάνησα, εδώ πραγματικά η επιλογή είναι εξαιρετικά δύσκολη. Όλα αγαπημένα και πανέμορφα νησιά, με εντυπωσιακές παραλίες. Δεν μπορώ όμως να κρύψω την προτίμησή μου για τη Λευκάδα, την οποία θεωρώ ως το δεύτερο ομορφότερο νησί της Ελλάδας, κυρίως λόγω των εντυπωσιακών παραλιών της με τα εξωτικά γαλάζια νερά. Το φετινό καλοκαίρι όμως αναμένεται να προσελκύσει μεγάλο αριθμό τουριστών, λόγω της εύκολης οδικής πρόσβασης. Φέτος λοιπόν θα επέλεγα τους Παξούς και τους υπέροχους Αντίπαξους με τις εκπληκτικές παραλίες. Είναι η καλύτερη ευκαιρία για διακοπές στους Παξούς χωρίς τα πλήθη των Ιταλών τουριστών. Δεύτερη επιλογή για φέτος θα ήταν η Ιθάκη του Οδυσσέα, ένα εξίσου πανέμορφο και αγαπημένο νησί. Για εκείνους όμως που αναζητούν την απόλυτη ηρεμία, θα προτείνω τα τρία άγνωστα διαμάντια της Λευκάδας, το Μεγανήσι, τον Κάλαμο και τον Καστό. Αλλά και τα διαπόντια νησιά, Ερεικούσα, Μαθράκι και Οθωνούς, δίπλα στην κοσμοπολίτικη Κέρκυρα.
Αλλάζοντας πέλαγος, ερχόμαστε καταρχήν στις Κυκλάδες, το διασημότερο ελληνικό νησιωτικό σύμπλεγμα. Δεν έχω επισκεφτεί μόνο τη Τζια, ίσως εξαιτίας της εγγύτητάς της με την Αθήνα. Εδώ η επιλογή είναι δυσκολότερη, καθώς κάθε κυκλαδίτικο νησί είναι μοναδικό. Δεν θα κρύψω και πάλι όμως την προτίμησή μου για το νησί της Μήλου, το οποίο, στα δικά μου μάτια, είναι το ωραιότερο νησί της Ελλάδας, με τις υπέροχες παραλίες και το εντυπωσιακό ηφαιστειογενές τοπίο. Για το λόγο αυτό άλλωστε το επιλέξαμε ως «σκηνικό» του γάμου μας και «ταλαιπωρήσαμε» συγγενείς και φίλους «κουβαλώντας» τους πολλά χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Φέτος όμως θα επέλεγα τη μικρή γειτόνισσα της Μήλου, το νησί της Κιμώλου, ένα εξίσου όμορφο και αγαπημένο νησί, που αποτελεί μικρογραφία της Μήλου σε πιο ήσυχους ρυθμούς. Δεύτερη επιλογή στις δυτικές Κυκλάδες θα ήταν η Κύθνος, ένα πολύ γραφικό και ανεξήγητα ήσυχο νησί, παρά το γεγονός ότι είναι πολύ κοντά στην Αθήνα. Πανέμορφη χώρα και πολλές παραλίες, μία εξ αυτών, η Κολώνα, στις ωραιότερες της Ελλάδας.
Δεν θέλω να αδικήσω κανένα νησί των Κυκλάδων. Όλα είναι πανέμορφα και διάσημα σε ολόκληρο τον κόσμο. Θα περιορίσω όμως την αναφορά μου στα λιγότερο γνωστά εξ αυτών, τα οποία φαντάζουν ως ιδανικοί προορισμοί για το φετινό καλοκαίρι. Θα ξεκινήσω από την Αντίπαρο, η οποία αδικείται μένοντας στη σκιά της Πάρου, θα περάσω από τη Σίκινο, ένα από τα πιο αυθεντικά και ήσυχα νησιά των Κυκλάδων, θα συνεχίσω στις μικρές ανατολικές Κυκλάδες, στη Σχοινούσα των εφοπλιστών με τις υπέροχες παραλίες και την αυθεντική Ηρακλειά και θα καταλήξω στη μποέμισσα Ανάφη. Το δρομολόγιο κανονικά θα είχε και μία ακόμα στάση στο νησί της Θηρασιάς, στην καλντέρα της Σαντορίνης, αλλά για κάποιο λόγο οι κάτοικοι του νησιού δεν φαίνεται να ζηλεύουν τη γειτονική κοσμοπολίτισσα. Αν θυμάμαι καλά, το νησί είχε μόλις ένα διαθέσιμο τουριστικό κατάλυμα. Ίσως και δύο. Και είναι κρίμα πραγματικά, διότι ο Μανωλάς, η πρωτεύουσα της Θηρασιάς, θυμίζει Σαντορίνη πριν από 40 χρόνια, χωρίς μαζικό τουρισμό και χωρίς τα «φιλόξενα» ταμπελάκια «Private», «Do not enter» και «Please do not step».
Φεύγοντας από τις Κυκλάδες και οδεύοντας προς τα Δωδεκάνησα, μια πρώτη στάση θα ήταν η Αστυπάλαια, ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα δύο νησιωτικά συμπλέγματα του νοτίου Αιγαίου. Φτάνοντας λοιπόν στην καρδιά των Δωδεκανήσων, η επιλογή δυσκολεύει. Αν εξαιρέσουμε τα δημοφιλή τουριστικά νησιά, όπως η Ρόδος και η Κως, τα υπόλοιπα νησιά των Δωδεκανήσων φαντάζουν ως ιδανικές επιλογές για το φετινό καλοκαίρι. Να ξεκινήσω από το βορρά και ένα από τα αγαπημένα μου νησιά, τους Λειψούς, με τη γραφική χώρα και τα υπέροχα γαλάζια νερά, αλλά και τους γειτονικούς Αρκιούς με τα εντυπωσιακά Τηγανάκια. Συνεχίζω με το ακριτικό και αυθεντικό Αγαθονήσι και τη δημοφιλή Πάτμο, η οποία παραμένει ιδανική επιλογή κάθε χρόνο. Λίγο πιο νότια, ίσως το αγαπημένο μου νησί στα Δωδεκάνησα, η Λέρος, το πιο παρεξηγημένο νησί της Ελλάδας. Παράλληλα όμως και ένα από τα ομορφότερα. Γραφικοί οικισμοί με έντονες ιταλικές επιρροές, αρχοντικά σπίτια, μεσαιωνικό κάστρο, ανεμόμυλοι και υπέροχες παραλίες. Αλλά και αυθεντικοί νησιώτες. Σε δύο μόλις μέρες έχεις ενσωματωθεί στην τοπική κοινωνία και όλοι σε χαιρετούν με το μικρό σου όνομα. Φαντάζει ως ιδανική επιλογή για το φετινό καλοκαίρι. Λίγο πιο κάτω, το νησί των σφουγγαράδων, η υπέροχη Κάλυμνος, αλλά και η μικρή γειτόνισσά της η Τέλενδος. Δέκα σπιτάκια όλα κι όλα, καθένα από αυτά όμως και ένα έργο λαϊκής τέχνης. Απόδειξη ότι για να φτιάξεις κάτι ωραίο δεν χρειάζονται χρήματα, αλλά μόνο μεράκι και αγάπη. Λίγο πιο πέρα, η Ψέριμος, ένα ακόμα μικρό και άγνωστο νησί, με δύο εντυπωσιακές παραλίες.
Κατεβαίνοντας νοτιότερα και προσπερνώντας το νησί του Ιπποκράτη, την Κω, βρίσκεται η Νίσυρος, με το μοναδικό και εντυπωσιακό ηφαιστειακό κρατήρα και η Σύμη, με τη γραφικότερη χώρα των Δωδεκανήσων, πραγματικό πίνακα ζωγραφικής. Και δίπλα από τη διάσημη Ρόδο, η μικρή Χάλκη, η οποία συναγωνίζεται σε γραφικότητα τη Σύμη. Νοτιότερα η Κάρπαθος, με πολλές εντυπωσιακές παραλίες και αυθεντικά χωριά. Χάνει μόνο λόγω της δυσκολίας ακτοπλοϊκής πρόσβασης (πραγματική Οδύσσεια) και της άναρχης δόμησης στην πρωτεύουσά της, τα Πηγάδια. Κερδίζει όμως σε παραλίες. Η πολυφωτογραφημένη Κυρά Παναγιά είναι ίσως η διασημότερη αφίσα του ΕΟΤ. Τα ξακουστά Άπελλα και ο εξωτικός Διακόφτης έχουν σίγουρα θέση στις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας. Υπάρχουν όμως πολλές ακόμα εντυπωσιακές παραλίες. Ιδανική επιλογή για φέτος φαντάζει η γειτονική Κάσος, ένα από τα ελάχιστα αυθεντικά νησιά της χώρας. Από πλευράς παραλιών, η παραλία Μάρμαρα στη γειτονική νησίδα Αρμάθια κερδίζει μία ακόμα θέση στις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας. Τελευταίο άφησα το μακρινό Καστελόριζο. Τόσο μακρινό, που είναι και το μοναδικό νησί των Δωδεκανήσων που δεν έχω καταφέρει ακόμα να επισκεφτώ.
Ανεβαίνοντας βορειότερα, η πρώτη στάση είναι αναγκαστικά η Σάμος, το νησί όπου μεγάλωσα. Σίγουρα ότι και να πω για το αγαπημένο μου νησί δεν θα είμαι αντικειμενικός. Η Σάμος όμως τα έχει όλα. Γραφικούς και κοσμοπολίτικους οικισμούς, πολλές και πανέμορφες παραλίες, κοσμικές και ερημικές, αρχαιολογικούς χώρους, καλό φαγητό και υπέροχους ανθρώπους. Και βεβαίως το ξακουστό γλυκό σαμιώτικο κρασί, μία συνηθισμένη αιτία διαφωνίας μου με τους Μακεδόνες, που προτιμούν το μπρούσκο κρασί. Εγώ πίνω πάντα γλυκό κρασί και κατά προτίμηση σαμιώτικο. Δυστυχώς όμως το νησί μου αδικείται λόγω του μεταναστευτικού και της δομής μεταναστών που βρίσκεται λίγο έξω από το Βαθύ, την πρωτεύουσα της Σάμου. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να αποτρέψει κανέναν από το να την επιλέξει για τις καλοκαιρινές του διακοπές, ειδικά φέτος το καλοκαίρι. Το πρόβλημα είναι μεν υπαρκτό, αλλά όχι στο βαθμό που παρουσιάζεται στα ΜΜΕ. Λίγο νοτιότερα, οι Φούρνοι, ένα πραγματικά ακατέργαστο διαμάντι του Αιγαίου. Ίσως το αυθεντικότερο νησί και οι αυθεντικότεροι νησιώτες σε όλη την Ελλάδα. Ένα νησί, για την ακρίβεια ένα νησιωτικό σύμπλεγμα, στο οποίο μπορείς να απολαμβάνεις το μπάνιο σου σε υπέροχες «Κυκλαδίτικες» παραλίες και να είσαι μόνος σου ακόμα και το Δεκαπενταύγουστο. Πραγματικά η ιδανική επιλογή για το φετινό καλοκαίρι.
Συνεχίζοντας βορειότερα, οι ακριτικές Οινούσσες και τα μαρτυρικά Ψαρά, δίπλα στη Χίο και ακόμα πιο βόρεια, ο Άη Στράτης και η Λήμνος, το νησί του Ηφαίστου, με τη «Σαχάρα» της Ελλάδας, το οποίο δεν έχω επισκεφτεί ακόμα, αλλά έχω ακούσει πολύ καλά λόγια.
Τελευταίο άφησα το νησιωτικό σύμπλεγμα των Σποράδων. Τέσσερα ακόμα πανέμορφα νησιά. Σίγουρα διασημότερο, κοσμικότερο και ωραιότερο νησί είναι η Σκιάθος. Ακολουθεί η διπλανή, πιο ήσυχη και καταπράσινη Σκόπελος. Η δική μου όμως επιλογή για το φετινό καλοκαίρι θα ήταν το λιγότερο διάσημο νησί των βόρειων Σποράδων, η Αλόννησος. Ήσυχη, αυθεντική και με υπέροχες παραλίες. Τελευταία, αλλά όχι έσχατη επιλογή, το νησί της Σκύρου. Η άγνωστη των Σποράδων. Πανέμορφη και αυθεντική. Ιδανική επιλογή για φέτος, λόγω της εύκολης πρόσβασης με αυτοκίνητο μέσω της Εύβοιας.
Πραγματικά χρειάζεται μία ολόκληρη ζωή για να καταφέρεις να επισκεφτείς όλες τις νησιωτικές ομορφιές της Ελλάδας. Κάθε νησί και ένας μοναδικός προορισμός. Κάθε προορισμός και ένας κρυμμένος παράδεισος. Η φετινή τουριστική περίοδος θα είναι δύσκολη τόσο για υγειονομικούς όσο και για οικονομικούς λόγους. Ας μην επιτρέψουμε όμως στους λόγους αυτούς να μας αποτρέψουν από το να κάνουμε φέτος διακοπές. Υπάρχουν πολλά μικρά και άγνωστα ελληνικά νησιά, μακριά από το μαζικό τουρισμό, με αυθεντικούς και φιλόξενους ανθρώπους, με πολλές ομορφιές και χαμηλές τιμές, τα οποία προσφέρονται για ήσυχες και ασφαλείς διακοπές. Φέτος είναι η καλύτερη ευκαιρία για να τα επισκεφτείτε και να ανακαλύψετε το δικό σας μικρό νησιωτικό παράδεισο. Καλό καλοκαίρι.
* Ο κ. Ιωάννης Γκιτσάκης (twitter @gitsakis) είναι Δικηγόρος Θεσσαλονίκης και Διδάκτωρ Διοικητικού Δικαίου
1 σχόλιο στο “40 μικρά και άγνωστα ελληνικά νησιά για ήσυχες και ασφαλείς διακοπές το φετινό Καλοκαίρι”