του Κωνσταντίνου Στ. Δεριζιώτη
Η αλήθεια είναι ότι μετά από τόσα χρόνια στην πιάτσα -επιτρέψτε μου την έκφραση-, δύσκολα εκπλήσσομαι. Όμως αυτή τη φορά εξεπλάγην και μάλιστα -στον υπερθετικό βαθμό- αρνητικά.
Κάποιος φίλος μου έστειλε ένα άρθρο τριών καθηγητών την προηγούμενη Κυριακή στην έγκριτη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το οποίο δεν είχε πέσει στην αντίληψή μου ομολογώ, καθώς είχα πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνω.
Τέτοιο λίβελο, με τόσο υποτιμητικούς ισχυρισμούς, στα όρια των ύβρεων, για τον Τουρισμό, είχα να διαβάσω χρόνια…
Μάλλον από το απίστευτο άρθρο “Τουρισμός, η αυτοκαταδίκη μας” του Χρήστου Γιανναρά, που ισχυριζόταν ότι “…Το γεγονός ότι το βασικότερο εθνικό μας εισόδημα έγινε ο τουρισμός, βεβαιώνει την κρίσιμη επιλογή μας να είμαστε ένας λαός που επέλεξε για βιοπορισμό τη μαστροπεία, το αυτοξεπούλημα, όχι τη δημιουργική ετερότητα. Με αποτέλεσμα (ένα, ανάμεσα σε αναρίθμητα άλλα): ο σημερινός Ελληνας να ντρέπεται που είναι Ελληνας, ενώ ο Τούρκος να είναι περήφανος που είναι Τούρκος”, και στο οποίο είχε δώσει “πληρωμένη” απάντηση ο Σταύρος Ανδρεάδης!!!
Ειλικρινά δυσκολεύομαι να σταχυολογήσω τους απίστευτους ισχυρισμούς των καθηγητών, στο άρθρο “Από τον Τουρισμό στην Οικονομία της Καινοτομίας”:
-Το ποσοστό των εργαζομένων στον τουριστικό κλάδο θα πρέπει να μειωθεί σταδιακά, προς όφελος άλλων κλάδων της οικονομίας.
-Η τουριστική ανάπτυξη επίσης επιδοτείται έμμεσα από τη χαλαρότητα της περιβαλλοντικής και πολεοδομικής νομοθεσίας.
-Η νομοθεσία για τις στρατηγικές επενδύσεις επιδοτεί τουριστικές επενδύσεις μεγάλης κλίμακας με ποσά εκατομμυρίων ευρώ και με πολεοδομικές διευκολύνσεις. Η κατάσταση αυτή ευνοεί τη συνεχή υλοποίηση νέων τουριστικών επενδύσεων, χωρίς κανένα όραμα για τη βιώσιμη αξιοποίηση του φυσικού μας περιβάλλοντος.
-Η παραγωγικότητα στον τουριστικό κλάδο είναι χαμηλή. Τόσο σε επίπεδο Ε.Ε. όσο και στη χώρα μας, η παραγωγικότητα στον τουριστικό κλάδο είναι υποδιπλάσια από τη μέση παραγωγικότητα στην οικονομία.
-…ευνοούν τις επιχειρήσεις μικρού μεγέθους και χαμηλής παραγωγικότητας, καθώς μπορούν να λειτουργούν στην παραοικονομία. Οι τουριστικές επιχειρήσεις, όντας συχνά μικρές και χαμηλής παραγωγικότητας, επιδοτούνται έμμεσα από τις παραπάνω στρεβλώσεις.
-…η παραγωγικότητα του μεταποιητικού κλάδου –ο οποίος σημειωτέον συμπεριλαμβάνει και μεταποίηση γεωργικών προϊόντων– είναι σχεδόν 30% υψηλότερη από τη μέση παραγωγικότητα στην οικονομία.
-Τυχόν αναπτυξιακά κονδύλια και επιδοτήσεις θα πρέπει να κατευθύνονται μόνο σε τέτοιου είδους δραστηριότητες, και μόνο εφόσον υπάρχουν οικονομίες κλίμακας ή συσσωμάτωσης.
Προφανώς δεν πρόκειται να μπω στην λογική της απάντησης, στους απίστευτους και απολύτως αυθαίρετους αυτούς ισχυρισμούς.
Αναρωτιέμαι αν οι κύριοι καθηγητές έχουν πάει ποτέ στην Τήλο, στην Χάλκη, την Σαμοθράκη, τους Οθωνούς, το Καστελόριζο ή αν όλα αυτά τα λένε από την …εξορία του Λονδίνου.
Αναρωτιέμαι ακόμη όταν λένε “Καινοτομία” εννοούν τον κλάδο των Χρηματοποικονομικών τον οποίο διακονούν, που έχει μόνο αγγέλους;
Και ειρήσθω εν παρόδω, αφού η “έκθεση Πισσαρίδη” ήταν το φάρμακο διά πάσαν νόσον για την ελληνική Οικονομία, γιατί απορρίφθηκε διά της τοποθέτησης σε ένα συρτάρι;
Με εντυπωσιάζει δε ότι η εφημερίδα φιλοξενεί πολλάκις άρθρα με τέτοιες απόψεις για τον Τουρισμό…
Συμπέρασμα;
Κανένα.
Περιμένω να δω τις απαντήσεις των φορέων του κλάδου.
Με ανυπομονησία.
Πέρασαν άλλωστε ήδη 2 ημέρες.
Κύριοι του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος, του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, οφείλετε να πάρετε θέση.
Εκτός αν απαντήσει πάλι ο Σταύρος Ανδρεάδης!
ΥΓ: Κάτι είχε πει ο Βίσμαρκ για τους καθηγητές…
