του Παύλου Μπακίρη
Αν και ημερολογιακά ανακόλουθο, ο Σεπτέμβριος και όχι ο Ιανουάριος σηματοδοτεί, σε ψυχολογικό επίπεδο τουλάχιστον, την έναρξη μιας νέας, παραγωγικής περιόδου. Λίγο το τέλος των διακοπών, λίγο η έναρξη της σχολικής χρονιάς δικαιολογούν αυτή την αίσθηση.
Είναι ο Σεπτέμβριος ο χρόνος της επαγγελματικής αποτίμησης, ιδιαιτέρως για την οικονομία των νησιών μας -που βασίζεται κατά κύριο λόγο στον τουρισμό- αλλά και της οριοθέτησης της επαγγελματικής δράσης. Είναι ταυτόχρονα και η περίοδος προετοιμασίας της οικογένειας για την νέα σχολική χρονιά, του σχεδιασμού για τους εκπαιδευτικούς και ακαδημαϊκούς στόχους των παιδιών.
Είναι η περίοδος που ο πολίτης έρχεται αντιμέτωπος με τις οικονομικά απαιτητικές εποχές, του φθινοπώρου και του χειμώνα. Ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης, οι απαιτήσεις γιγαντώθηκαν από την φοροκαταιγίδα του τρίτου μνημονίου. Μήνα με τον μήνα, συσσωρεύονται ολοένα και περισσότερες δόσεις για την εφορία, που ποτέ δεν αρκούν αφού τα εισοδήματα συνεχώς μικραίνουν και οι οικονομικές υποχρεώσεις μονίμως αυξάνονται.
Δυστυχώς, η ψευτοεπαναστατική διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ -περίοδο της αυταπάτης τη χαρακτήρισε ο κ. Τσίπρας- μας κόστισε πολύ ακριβά. Φτάσαμε σήμερα να επιχαίρει ο Πρωθυπουργός γιατί κατάφερε σε επίπεδο οικονομικών μεγεθών, να μας γυρίσει εκεί που ήμασταν το 2014, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο και χάνοντας σημαντικές αναπτυξιακές ευκαιρίες.
Τεράστιο το κόστος που πληρώσαμε όλοι εμείς για να έρθει αντιμέτωπος με τον ρεαλισμό ο ΣΥΡΙΖΑ. Που ούτε το μάθημα του έγινε πάθημα, ούτε το κατανόησε πλήρως και ούτε βέβαια το πλήρωσαν εκείνοι το κόστος, αλλά εμείς. Γιατί στο ατομικό-οικογενειακό επίπεδο, οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι πιο αδύναμοι, δηλαδή οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι, οι υποαπασχολούμενοι, οι εκ περιτροπής εργαζόμενοι, οι νέοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, υπέστησαν τις ολέθριες συνέπειες επιλογών που ούτε στη λογική έστεκαν, ούτε το κοινωνικό συμφέρον εξυπηρετούσαν, σφίγγοντας ακόμα περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό τους.
Τα capital controls, η αύξηση των φόρων, της κατάργησης των μειωμένων συντελεστών του ΦΠΑ για τα νησιά μας, οι περικοπές στις συντάξεις, η ασφυξία στους ελεύθερους επαγγελματίες, το πέρασμα της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια στο υπερταμείο και η απώλεια των τραπεζών, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της καταστροφικής διαχείρισης αυτής της Κυβέρνησης.
Η Κυβέρνηση σήμερα μιλά για ανάκαμψη των αριθμών, εκείνο όμως που δεν λέει είναι ότι εξαιτίας των ολέθριων χειρισμών του 2015, η χώρα μας θα παραμείνει σε αυστηρή επιτήρηση για πολλά χρόνια και ότι χωρίς τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την προσέλκυση επενδύσεων, ο φόβος για παράταση των μνημονίων θα διαιωνίζεται.
Κι ενώ οι πολιτικές κυβιστήσεις μπορούν να αποτελέσουν χρήσιμο εργαλείο για την εξάντληση μιας κυβερνητικής θητείας, σε οικονομικό επίπεδο δεν αρκούν για να λειτουργήσει η πραγματική οικονομία εξαντλώντας έτσι τις αντοχές και των επιχειρήσεων και των εργαζομένων και των ανέργων που αναζητούν μάταια την ελπίδα εργασίας.
Κανένα επικοινωνιακό εφεύρημα δεν βελτιώνει την καθημερινότητα των πολιτών. Και η οικονομική βαρυχειμωνιά που επέρχεται θα προσγειώσει στην πραγματικότητα όσους τρέφουν και καλλιεργούν ακόμα συριζαϊκές ψευδαισθήσεις, οι οποίες θα διαλυθούν από τους εφιάλτες που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές οικογένειες, στον καθημερινό αγώνα για την επιβίωση.
Αλλά δεν είναι μόνο η οικονομία. Είναι επίσης εξοργιστικός, αλλά και ενδεικτικός του κυνισμού και της πολιτικής εξαπάτησης, ο τρόπος που χειρίζεται η Κυβέρνηση Τσίπρα, το ζήτημα της Παιδείας. Αυτό το κατεξοχήν υπερκομματικό ζήτημα. Εκεί που όλοι θα έπρεπε να συγκλίνουμε και να επιζητούμε εθνικές συναινέσεις.
Για να στηρίξουμε τη νέα γενιά να σταθεί στα πόδια της και μαζί της να σταθεί όρθια και η πατρίδα μας. Για να μην επαναλάβει τα λάθη των προηγούμενων γενεών και να μπορέσει μένοντας στην Ελλάδα, να έχει την ευκαιρία για πρόοδο και προκοπή.
Αντ’ αυτού διχαστικές επιλογές, ενοχοποίηση της αριστείας και της αξιολόγησης, ισοπέδωση αντί ανόρθωσης και φθηνά τεχνάσματα για δήθεν κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων, που γρήγορα έγιναν… διπλές! Όλα αυτά, προς δόξα της παραπαιδείας και προς δυστυχία των γονέων, καθώς η αφαίμαξή τους εντείνεται στην αγωνία τους να διασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους. Χωρίς επένδυση στην Παιδεία και τη γνώση, καμία ανάκαμψη δεν πρόκειται να επιτευχθεί και όλες οι προσπάθειες θα πέφτουν στο κενό.
Κι αν όλα αυτά ακούγονται θλιβερά, υπάρχει και κάτι πραγματικά αισιόδοξο που μπορεί να αναδειχθεί. Τα ψέματα και οι μεσσίες του λαϊκισμού τελείωσαν. Οι αυταπάτες καλλιεργούνται από ένα μέρος μόνο του πολιτικού συστήματος, σε αντίθεση με την πλειονότητα των πολιτών που προσπαθεί να επιβιώσει αντιμετωπίζοντας κατάματα την αλήθεια και βασιζόμενη στις δικές της -έστω και περιορισμένες- δυνατότητες… Που απεχθάνεται τα ψέματα των πολιτικών και που απαιτεί μόνο δικαιοσύνη, και την ευκαιρία να εργαστεί χωρίς τα εμπόδια αυτού του δυσκίνητου κράτους, που πολλές φορές λειτουργεί σαν να την εχθρεύεται.
Η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς εύχομαι να φέρει τους μαθητές και τους γονείς πιο κοντά στους στόχους τους και να τους χαρίσει ό,τι ονειρεύονται.
Μέχρι το τέλος της άλλωστε, θα βαθμολογηθεί και η Κυβέρνηση. Και δεν θα περάσει τη βάση, γιατί δυστυχώς αποδείχθηκε ανεπίδεκτη μαθήσεως.
Καλή αρχή.
