ste court

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Το ΣτΕ απορρίπτει σε ΔΙΚΗ ΠΙΛΟΤΟ, την απαίτηση του υπουργείου Οικονομικών για μη εισπραχθέντα ΦΠΑ|Ισχυρό δεδικασμένο και για την χρεωκοπία της Thomas Cook

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΜΟΝΕΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΦΟΡΕΙΣ

Με μια ιστορική απόφαση, πλήρως τεκμηριωμένη και λαμβάνοντας υπόψη τόσο την ευρωπαϊκή, όσο και την ελληνική νομοθεσία, το Β Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, σε δίκη πιλότο, απορρίπτει την απαίτηση του υπουργείου Οικονομικών, για είσπραξη ΦΠΑ, από επιχειρήσεις που δεν τον εισέπραξαν και υποχρεώνει την ΔΟΥ να επανυπολογίσει την οφειλή των επιχειρήσεων και να επιστρέψει εντόκως, τα ποσά που καταβλήθηκαν.

Το money-tourism.gr, αποκαλύπτει την απόφαση 355/2019 του ΣτΕ ( 746676), που δημιουργεί ισχυρό προηγούμενο για την περίπτωση που επιχειρήσεις δεν εισέπραξαν τον ΦΠΑ, λόγω αδυναμίας της αντισυμβαλλόμενης επιχείρησης, όπως ακριβώς έχει συμβεί στην περίπτωση της χρεωικοπίας της Thomas Cook, για την οποία η κυβέρνηση, επιδιεκνύει μέχρι στιγμής μια πρωτοφανή καθυστέρηση να λάβει αποφάσεις, εκτός από την παράταση της καταβολής του -μη- εισπραχθέντος ΦΠΑ. Μάλιστα είναι άξιο απορίας ότι δεν έχει ενεργοποιήσει ούτε την ΠΟΛ 1170, για την ένταξη στις επισφάλειες, των τιμολογίων που δεν θα πληρωθούν από την Thomas Cook.

thomasΠιο αναλυτικά, και σύμφωνα με την απόφαση που έχει δημοσιευθεί στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ (INTRASOFT INTERNATIONAL) , “Οι διατάξεις του άρθρου 19 παρ. 5α του Κώδικα ΦΠΑ, ερμηνευόμενες υπό το φως της οδηγίας 2006/112/ΕΚ, έχουν την έννοια ότι παρέχεται δικαίωμα μειώσεως της βάσης επιβολής του φόρου “λόγω ολικής ή μερικής μη πληρωμής του τιμήματος” σε κάθε περίπτωση όπου, μετά την πραγματοποίηση των φορολογητέων πράξεων, ο υποκείμενος στον φόρο ευλόγως επικαλείται ότι, κατά πάσα πιθανότητα, στο πλαίσιο νομοθετικών ρυθμίσεων που αποβλέπουν στην αντιμετώπιση της εμπορικής αφερεγγυότητας του αντισυμβαλλομένου του (πτώχευση, εξυγίανση, θέση σε ειδική διαχείριση), δεν θα εισπράξει την αντιπαροχή ή μέρος αυτής, προσκομίζει δε στοιχεία από τα οποία αποδεικνύεται η ιδιαιτέρως πιθανή παρατεταμένη χρονική διάρκεια της μη καταβολής. Μη νόμιμη η προσβαλλόμενη αρνητική πράξη της φορολογικής αρχής. Μετά τη νέα εκκαθάριση του ΦΠΑ, το τυχόν προκύπτον πιστωτικό υπόλοιπο, που καθίσταται εκ των υστέρων αχρεώστητο, πρέπει να επιστραφεί νομιμοτόκως από της υποβολής της επιφύλαξης της προσφεύγουσας και με το επιτόκιο της παρ. 4 του άρθρου 53 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας”.

Η δίκη πιλότος

Στο σκεπτικό της δίκης πιλότου, που γι’ αυτό το λόγο είναι και εξαιρετικά σημαντική, 16 εταιριών κατά της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, αναφέρετια μεταξύ άλλων, ότι “…αν γινόταν δεκτή η δυνατότητα των κρατών μελών να αποκλείουν οποιαδήποτε μείωση της βάσεως επιβολής του ΦΠΑ, το ενδεχόμενο αυτό θα αντέβαινε στην αρχή της ουδετερότητας του ΦΠΑ, από την οποία συνάγεται, μεταξύ άλλων, ότι, υπό την ιδιότητα του εισπράττοντος φόρους για λογαριασμό του Δημοσίου, ο επιχειρηματίας πρέπει να απαλλάσσεται πλήρως από το βάρος του φόρου που οφείλει ή κατέβαλε στο πλαίσιο των οικονομικών δραστηριοτήτων του οι οποίες υπόκεινται οι ίδιες στον ΦΠΑ (βλ., συναφώς, αποφάσεις της 13ης Μαρτίου 2008 , C-437/06, EU:C:2008:166, σκέψη 25, και της 13ης Μαρτίου 2014,…, C- 204/13, EU:C:2014:147, σκέψη 41). 25. Συναφώς, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, η οποία καταλέγεται μεταξύ των γενικών αρχών του δικαίου της Ένωσης, τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή της έκτης οδηγίας πρέπει να είναι κατάλληλα για την επίτευξη των σκοπών που επιδιώκονται με το νομοθέτημα αυτό και δεν πρέπει να βαίνουν πέραν του αναγκαίου για την επίτευξή τους μέτρου (βλ., κατ’ αναλογίαν, απόφαση της 26ης Απριλίου 2012, … κατά …, C- 508/10, EU:C:2012:243, σκέψη 75). 26.[…] [Σ]κοπός της παρεκκλίσεως από το δικαίωμα μειώσεως της βάσεως επιβολής του φόρου που προβλέπει το άρθρο 11, Γ, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας είναι να λαμβάνεται υπόψη η συμφυής με τον οριστικό χαρακτήρα της μη εξοφλήσεως τιμολογίου αβεβαιότητα. 27. Η αβεβαιότητα αυτή λαμβάνεται, προφανώς, υπόψη οσάκις ο υποκείμενος στον φόρο στερείται του δικαιώματός του μειώσεως της βάσεως επιβολής του φόρου καθόσον η ικανοποίηση της απαιτήσεως δεν έχει καταστεί οριστικώς αδύνατη, όπως προβλέπει, κατ’ ουσίαν, η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης εθνική νομοθεσία. Επιβάλλεται, όμως, η διαπίστωση ότι ο ίδιος σκοπός θα μπορούσε να επιτευχθεί και με την παροχή του δικαιώματος μειώσεως σε περίπτωση κατά την οποία ο υποκείμενος στον φόρο επικαλείται ότι ευλόγως μπορεί να γίνει δεκτό ότι κατά πάσα πιθανότητα το χρέος δεν θα εξοφληθεί, με δυνατότητα, πάντως, επανεκτιμήσεως της βάσεως επιβολής του φόρου προς το υψηλότερο εάν υπάρξει καταβολή. Σε τέτοια περίπτωση θα εναπέκειτο στις εθνικές αρχές να καθορίσουν, τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας και υπό την προϋπόθεση δικαστικού ελέγχου, τα αποδεικτικά στοιχεία που πρέπει να προσκομίσει ο υποκείμενος στον φόρο για να αποδείξει την ιδιαιτέρως πιθανή παρατεταμένη χρονική διάρκεια της μη καταβολής, αναλόγως των ιδιαιτεροτήτων του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου. Ένας τέτοιος όρος θα ήταν εξίσου αποτελεσματικός για την επίτευξη του επιδιωκομένου σκοπού και, ταυτόχρονα, λιγότερο δεσμευτικός για τον υποκείμενο στον φόρο, ο οποίος διασφαλίζει την προχρηματοδότηση του ΦΠΑ εισπράττοντάς τον για λογαριασμό του Δημοσίου […] 28. Η διαπίστωση της προηγουμένης σκέψεως ισχύει κατά μείζονα λόγο στο πλαίσιο εθνικής νομοθεσίας […] κατ’ εφαρμογήν της οποίας βεβαιότητα περί του ότι η ικανοποίηση της απαιτήσεως έχει καταστεί οριστικώς αδύνατη μπορεί να υπάρξει, στην πράξη, μόνον κατόπιν της παρελεύσεως δεκαετίας. Ένα τέτοιο χρονικό διάστημα ενδέχεται, εν πάση περιπτώσει, να επιβαρύνει τους επιχειρηματίες που υπόκεινται στη νομοθεσία αυτή, οσάκις αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο μη εξοφλήσεως τιμολογίου, με ταμειακό μειονέκτημα σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους άλλων κρατών μελών, το οποίο προδήλως δύναται να κλονίσει τον σκοπό φορολογικής εναρμονίσεως που επιδιώκεται με την έκτη οδηγία. […]”.”.

ksd amenities
adv

Επιπροσθέτως, όπως αναφέρεται στην απόφαση, “…Επειδή, η προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 53 παρ. 2 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, κατά την οποία σε περίπτωση αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών φόρων καταβάλλονται στον φορολογούμενο τόκοι κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στη διάταξη αυτή, δεν αποκλείει, κατά την έννοιά της, και τις περιπτώσεις εκείνες όπου η καταβολή του φόρου καθίσταται εκ των υστέρων αχρεώστητη (πρβλ. ΣτΕ 913/1980), όπως όταν ο υποκείμενος στον φόρο προστιθέμενης αξίας [ο οποίος υποχρεούται κατ` αρχήν να καταβάλει το φόρο στο Δημόσιο, έστω και αν δεν έχει εισπράξει το τίμημα της συναλλαγής] επικαλείται και αποδεικνύει ότι συντρέχουν στην περίπτωσή του όλες οι νόμιμες προϋποθέσεις για τη μείωση της βάσης επιβολής του και, εντεύθεν, και για την επιστροφή σε αυτόν του υπερβάλλοντος ποσού φόρου, ο οποίος, ούτω, καθίσταται εκ των υστέρων αχρεώστητος, με αποτέλεσμα να γεννάται και στην περίπτωση αυτή παρεπόμενη αξίωσή του προς αποκατάσταση της ζημίας του από τη στέρηση της περιουσίας του, σύμφωνα με την προαναφερθείσα διάταξη”.

Καταλήγοντας η πλήρως εμπεριστατωμένη απόφαση αναφέρει:

“Δ ι ά  τ α ύ τ α

Επιλύει, κατά τα εκτιθέμενα στο σκεπτικό, τα γενικότερου ενδιαφέροντος ζητήματα που τέθηκαν ενώπιόν του αναφορικά με το δικαίωμα του υποκειμένου σε φόρο προστιθέμενης αξίας προς μείωση της βάσης επιβολής του φόρου σε περιπτώσεις ολικής ή μερικής μη καταβολής του τιμήματος από τον αντισυμβαλλόμενό του και την ερμηνεία του άρθρου 19 παρ. 5 α του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 2859/2000 Κώδικα Φ.Π.Α..

Κρατεί, δικάζει και δέχεται την προσφυγή.

Δέχεται τις παρεμβάσεις.

Ακυρώνει τη σιωπηρή απόρριψη της …./14.12.2017 ενδικοφανούς προσφυγής της προσφεύγουσας ενώπιον της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών, στην οποία ενσωματώθηκε η σιωπηρή απόρριψη από τον Προϊστάμενο της ΔΟΥ … της υπ` αριθμ. πρωτ. …./28.4.2017 επιφύλαξης της προσφεύγουσας επί της …/28.4.2017 δήλωσης ΦΠΑ, φορολογικής περιόδου μηνός Μαρτίου 2017, κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό.

ksd
adv

Δέχεται την ανωτέρω επιφύλαξη.

Αναπέμπει την υπόθεση στη Δ.Ο.Υ. … …., κατά τα εκτιθέμενα στο σκεπτικό, προκειμένου ο Προϊστάμενος της υπηρεσίας αυτής να ικανοποιήσει το αίτημα περί μειώσεως της βάσης επιβολής του φόρου της προσφεύγουσας, να προβεί σε νέα εκκαθάριση του οφειλομένου απ` αυτήν ποσού φόρου και να της επιστρέψει το τυχόν προκύπτον πιστωτικό υπόλοιπο, νομιμοτόκως, από την υποβολή της επιφύλαξης.

Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου.

Επιβάλλει στο Δημόσιο τη δικαστική δαπάνη της προσφεύγουσας, η οποία ανέρχεται σε εννιακόσια είκοσι (920) ευρώ”.

Tagged
Προσθήκη σχολίου

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *