κ. Κωνσταντίνε προφανώς και δεν πρέπει να πάτε να φάτε σε ένα εστιατόριο στο οποίο τσακώνονται ο ιδιοκτήτης με τον σερβιτόρο, επειδή ο σερβιτόρος είναι απλήρωτος. Κανείς μας δεν θα πρέπει να ενισχύει την ασυδοσία αλλά να την χτυπά. Πολύ καλά θα κάνετε λοιπόν (καταλαβαίνετε τι εννοώ πιστεύω).
Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε. Τι έχει προτεραιότητα; το κέρδος του εστιάτορα ή η δικαιοσύνη; το κέρδος χωρίς να μας νοιάζει αν κερδίζουν και οι θεράποντες της ληστρικής επιχειρηματικότητας ή η υγιής επιχειρηματικότητα;
Αν κάποιος ξενοδόχος για παράδειγμα έχει απλήρωτους τους εργαζόμενους στο ξενοδοχείο του, θα πρέπει αυτό να μένει κρυφό στο όνομα μιας συστράτευσης για τον τουρισμό; Αυτό δεν είναι άδικο όχι μόνο για τον εργαζόμενο αλλά και για τον συνεπή εργοδότη; Δεν είναι άδικο και για τον πελάτη (μια και "υποχρεώνεται" να γίνει άθελα του συνένοχος στην καταλήστευση του προσωπικού του ξενοδοχείου που μένει;)
Ναι, ο πελάτης (και ο πελάτης-επιχειρηματίας) πρέπει να προειδοποιηθεί πως υπάρχουν εργοδότες-ληστές και να τους αποφύγει. Μην νομίζετε πως ζει κι αυτός σε αγγελικό κόσμο.
Αν σας φαίνονται περίεργα αυτά, για σκεφθείτε: θα αγοράζατε κάτι που παρασκευάζεται από θύματα δουλεμπορίου για παράδειγμα; θα αγοράσετε για παράδειγμα φράουλες από την παραγωγή του κ. Βαγγελάτου στη Μανωλάδα ή θα προτιμούσατε να αγοράσετε φράουλες από μία άλλη υγιή επιχείρηση ακόμα κι αν είναι ακριβότερες;
Όσο για τις μαρίνες, η εθνικότητα των αγοραστών με αφήνει αδιάφορο. Με αφορά όμως, όπως και κάθε Έλληνα πολίτη: 1) η αιτία , 2) η διαδικασία και 3) το τίμημα της πώλησης.
Σταλινική λοιπόν δεν είναι η αμφισβήτηση της νομιμότητας μίας ενέργειας (ιδιαίτερα όταν γίνεται από ένα οργανισμό – ΤΑΙΠΕΔ – η νομιμότητα του οποίου είναι υπό συζήτηση). Σταλινική είναι μία απόφαση όταν παίρνεται εν κρυπτώ, παραβιάζοντας τις δημοκρατικές διαδικασίες και αγνοώντας την κοινωνία.
