Ως ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά γραφεία αιχμής στην Ελλάδα, με διεθνή παρουσία, έχει καθιερωθεί το γραφείο Potiropoulos+Partners, του Δημήτρη Ποτηρόπουλου και της Λιάνας Νέλλα-Ποτηροπούλου.
Με αφορμή την κατάκτηση του διεθνούς βραβείου «Winner», στα German Design Awards 2020, στην κατηγορία Architecture, για το έργο «Active Materiality – Συγκρότημα παραθεριστικών βιλών», στο Πόρτο Χέλι, το ΧΡΗΜΑ & ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ, μίλησε με τον Δημήτρη Ποτηρόπουλο, γι’ αυτό το σημαντικό τουριστικό έργο, αλλά και για τον ρόλο της αρχιτεκτονικής στον τουρισμό.
Η συνέντευξη
Ποια ήταν η έμπνευσή σας για τον σχεδιασμό αυτού του έργου;
Δ.Π.: Τόσο η περιοχή της Πετροθάλασσας, όπου βρίσκεται το οικόπεδο, όσο και η Αργολίδα, έχουν ανάγλυφη τοπογραφία. Θέλαμε, λοιπόν, τα κτίρια να ακολουθούν την γλυπτικότητα του τοπίου. Γι’ αυτό τον λόγο, σχεδιάσαμε ρέουσες, οργανικές μορφές, ενώ επιλέξαμε τοπική πέτρα για την «επιδερμίδα» τους και πέργκολες φτιαγμένες από ανεπεξέργαστο ξύλο, που δίνει την αίσθηση του χειροποίητου. Σε συμβολικό επίπεδο, η σχεδιαστική «ιδέα» παραπέμπει στον μύθο του Ηρακλή με τη Λερναία Ύδρα, που αποτυπώνει τη δυναμική σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος της αρχιτεκτονικής στον ελληνικό τουρισμό σήμερα;
Δ.Π.: Πριν φτάσουμε στην αρχιτεκτονική πλευρά, θα πρέπει πρώτα να αναφερθούμε στην ανάγκη να συγκροτηθεί και να ολοκληρωθεί ένας εθνικός στρατηγικός σχεδιασμός των υποδομών σε επίπεδο περιφερειακής ανάπτυξης και αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που εκκρεμεί στη χώρα μας. Όσον αφορά στην αρχιτεκτονική γλώσσα, αυτό που φαίνεται να ενδιαφέρει πλέον τον σύγχρονο ταξιδιώτη, σε διεθνές επίπεδο, είναι η εμπειρία που θα αποκομίσει και ο τρόπος με τον οποίο θα καταγραφεί στη μνήμη του η «περιπέτεια» που θα ζήσει επισκεπτόμενος έναν προορισμό. Αυτό κάνει και την αρχιτεκτονική προσέγγιση πολύ πιο σύνθετη. Δεν αρκεί να προσφέρεις ένα κτίριο λειτουργικό και ενδιαφέρον αισθητικά. Πρέπει να «σκηνοθετήσεις» μια εμπειρία.
Ο ταξιδιώτης θέλει να βιώσει την εμπειρία του Τόπου, από την αρχιτεκτονική μέχρι τα ήθη και έθιμα, το φυσικό τοπίο και ότι άλλο περιλαμβάνει το τοπικό ιδίωμα. Και επειδή μιλάμε για τον παρόντα χρόνο, όλα τα παραπάνω πρέπει να δοθούν μέσα από ένα σύγχρονο, σχεδιαστικό λεξιλόγιο, χωρίς να αντιγράφουν ή να μιμούνται. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε την κατηγορία των ταξιδιωτών που αναζητούν την «εναλλακτική» εμπειρία, βιώνοντας ένα περιβάλλον εντελώς διαφορετικό από αυτό της καθημερινότητάς τους, στο οποίο θα μπορούν να «αποτοξινώνονται» από την τεχνολογία και τις στερεοτυπικές τους συνήθειες.
