Δυσμενής διακριτική μεταχείριση σε βάρος των ξενοδοχείων Sale & Lease Back

Σημαντική δυσμενή διακριτική μεταχείριση υφίστανται τα ξενοδοχεία Sale & Lease Back, καθώς από την αρχή της πανδημίας, έχουν εξαιρεθεί από όλα τα προγράμματα επιδότησης των τόκων των δανείων, επιμήκυνσης αποπληρωμής και των συναφών ρυθμίσεων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Ανάπτυξης δεν θεωρεί τις χρηματοδοτικές μισθώσεις, δάνεια, αν και σύμφωνα με όλα τα λογιστικά πρότυπα, ουδεμία αμφιβολία υφίσταται περί τούτου. Είναι δε σαφές και ξεκάθαρο ότι είναι χρηματοοικονομικό εργαλείο και στην ουσία μακροπρόθεσμο δάνειο, με παρακράτηση της κυριότητας.

Επακόλουθο της στάσης αυτής είναι το πλήθος διαμαρτυριών  από σημαντικό αριθμό ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, που έχουν χρησιμοποιήσει τη χρηματοδοτική μίσθωση ως εργαλείο δανειοδότησης και  σήμερα βρίσκονται αδίκως  αποκλεισμένες από μια σειρά από δράσεις ενίσχυσης, που είναι απολύτως αναγκαίες για τη βιωσιμότητά τους.

Το τι είναι χρηματοδοτική μίσθωση έχει ρυθμιστεί προ πολλού, μεταξύ άλλων από τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα (Κανονισμός 1606/2002), από τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν. 4172/2013) και από το νόμο  για Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ν. 4308/2014).

Σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές, “η βασική διαφορά ανάμεσα στη χρηματοδοτική μίσθωση και τη «λειτουργική» μίσθωση που είναι αυτό που έχει επικρατήσει στην ελληνική γλώσσα να εννοούμε ως «μίσθωση», είναι ότι με τη χρηματοδοτική μίσθωση οι κίνδυνοι και τα οφέλη του παγίου, στη συγκεκριμένη περίπτωση του ακινήτου, μεταβιβάζονται στο «μισθωτή». Για το λόγο αυτό τις αποσβέσεις τις διενεργεί ο «μισθωτής» και όχι ο «κύριος»”.

Και συνεχίζουν: “Άλλωστε ο Ν. 4308/14 είναι απόλυτα σαφής και δεσμευτικός για το αν οι χρηματοδοτικές μισθώσεις είναι «ενοικιάσεις» ή «δάνεια». Στην παρ. 5^α του άρθρου 18 αναφέρεται: «..Η υποχρέωση χρηματοδοτικής μίσθω­σης αντιμετωπίζεται ως δάνειο, το δε μίσθωμα διαχωρίζεται σε χρεολύσιο, το οποίο μειώνει το δάνειο, και σε τόκο που αναγνωρίζεται ως χρηματοοικονομικό έξοδο…». Και στην παρ. 5β του άρθρου 18 αναφέρεται: «..Μεταγενέστερα η απαίτηση χρηματοδοτικής μίσθωσης αντιμετωπίζεται ως χορηγηθέν δάνειο, το δε μίσθωμα διαχωρίζεται σε χρεολύσιο, το οποίο μειώνει το δάνειο, και σε τόκο που αναγνωρίζεται ως χρηματοοικονομικό έσοδο…»”.

Ωστόσο παρά τις επισημάνσεις αυτές από πλήθος φορέων, το υπουργείο Ανάπτυξης εξακολουθεί, τόσους μήνες μετά, να τηρεί στάση αναμονής, χωρίς να προχωρά σε κάποια ενέργεια, ούτε να απαντά.

Αν ήταν μισθώματα…

Αν το Sale & Lease Back ήταν μίσθωση και όχι δάνειο, τότε θα έπρεπε να υπάρξει μείωση των “ενοικίων” που καταβάλλουν τα ξενοδοχέια προς τις τράπεζες κατά 40%, σύμφωνα με τα μέτρα της κυβέρνησης. Αυτό όμως θα δημιουργούσε μείζονα προβλήματα  στη λειτουργία του πιστωτικού συστήματος και των τραπεζών.

Σημειώνεται ότι το Sale & Lease Back, στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις χρησιμοποιείται κατά κόρον, καθώς σχετίζεται με την μεγαλύτερη εξασφάλιση των τραπεζών, αφού με τον τρόπο αυτό οι τράπεζες έχουν την κυριότητα των ακινήτων και είναι περισσότερο εξασφαλισμένες από το να είχαν εγγράψει υποθήκες για μακροπρόθεσμα δάνεια.