Βρέθηκα χθες το βράδυ στο LEDRA MARRIOTT, στολίδι κάποτε της Αθήνας, προσκεκλημένος του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού σε δείπνο με τον γενικό γραμματέα του που έχει έρθει από το όμορφο νησί.
Είχα προλάβει και το KONAKAI στις δόξες του, αλλά και το μοναδικό roof garden που αγκαλιάζει τον ιερό βράχο της Ακρόπολης και χάριζε αξέχαστες καλοκαιρινές βραδιές στους πιστούς του φίλους.
Οι αναμνήσεις μου λοιπόν θετικές στο μέγιστο βαθμό, παρά τις διάφορες “αρρυθμίες” που έχω διαπιστώσει στις πράγματι αραιές πλέον επισκέψεις μου στο ξενοδοχείο.
Ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων, σε ένα κεντρικό σημείο της Αθήνας και σε μία πολύ καλή “γειτονιά”.
Φθάνοντας λοιπόν, στις 20.35, και δεδομένου του προβλήματος παρκαρίσματος στην περιοχή, είπα να παρκάρω μέσα στο ξενοδοχείο για να μην ψάχνω. Περίμενα κάμποσο μπροστά στην κεντρική είσοδο του ξενοδοχείου μήπως εμφανιστεί παρκαδόρος, υπεύθυνος, doorman ή ότι άλλο θέλετε.
Φευ.
Ούτε ψυχή.
Έφυγα, έκανα ένα γύρο μήπως και βρω κάποια θέση, δεν τα κατάφερα και επέστρεψα. Περίμενα ξανά, αλλά ξανά μάταια.
Έφυγα λοιπόν και μπήκα στο διπλανό πάρκινγκ του πολυχώρου.
Και αναρωτιέμαι είναι δυνατόν 5στερο πολυτελές ξενοδοχείο να στερείται ανθρώπου στην είσοδο;
Ας πάνε οι υπεύθυνοι του LEDRA MARRIOTT 200 μέτρα πιο πάνω στο Intercontinental, ή 2 χιλιόμετρα προς τα πάνω ή προς τα κάτω ( Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ, ΧΑΝΔΡΗΣ ) να δουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει εκεί και να περιμένεις …μέχρι τη Δευτέρα παρουσία.
Και βέβαια αυτό δεν είναι ποιότητα υπηρεσιών αντίστοιχη ενός τέτοιου ξενοδοχείου…
Με αυτά και με αυτά έφτασα στην εκδήλωση του ΚΟΤ, αντί για τις 20.30, στις 20.50, καθυστερημένος.
Μπήκα βιαστικά βιαστικά, προετοιμασμένος να ζητήσω συγγνώμη για την αργοπορία μου σε ένα καθιστό δείπνο.
Στην είσοδο της αίθουσας ήταν οι αρμόδιοι του ΚΟΤ, οπότε το μυαλό μου πήγε στα περίφημο “ελληνικό ακαδημαϊκό τέταρτο”. Χαιρέτισα και ευχαρίστησα για τη πρόσκληση.
Μπαίνοντας στην αίθουσα είδα καμία 30αριά άτομα, που είχαν καθίσει και όλη την υπόλοιπη αίθουσα άδεια.
Περίμενα μέχρι τις 21.25, να ξεκινήσει το δείπνο, μία σχεδόν ώρα μετά την ώρα που έγραφε η πρόσκληση και μετά από μία ώρα αναμονής όσων ήταν συνεπείς στο “ραντεβού”.
Δεν είδα όμως καμία κίνηση και έτσι αποχώρησα.
Στην επόμενη πρόσκληση του ΚΟΤ θα πάω με 2 ώρες καθυστέρηση για να είμαι μέσα…
Όσο για το μενού, προφανώς δεν το δοκίμασα, η αποτύπωσή του όμως στο χαρτί πάνω στις ροτόντες ήταν μάλλον απογοητευτική και υποδεέστερη ενός πεντάστερου ξενοδοχείου που φιλοξενεί ένα επαγγελματικό δείπνο…
Όπως και ο αριθμός των Ελλαδιτών που ταξιδεύουν για διακοπές στην Κύπρο…
