– Όχι στους ανέξοδους παλλικαρισμούς
Όπως πάντα εύστοχος και πρακτικός ο Τάσος Χωμενίδης με ένα ενδιαφέρον άρθρο του στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ θυμίζει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες “πρακτικές” και προτείνει λύση για τις ελληνικές τράπεζες.
Διαβάστε με προσοχή!!!
Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου η ανάγκη κατασκευής αεροπλάνων δημιούργησε έλλειψη αλουμινίου και η παραγωγή ήταν έτοιμη να σταματήσει. Ο Τσώρτσιλ απευθύνθηκε στον βρετανικό λαό και ζήτησε να συνεισφέρει με ό,τι σκεύος υπάρχει στην οικιακή οικοσκευή.
Ω του θαύματος, η ανταπόκριση ήταν πανδημική και υπερκάλυψε τις ανάγκες της πολεμικής αεροπορίας. Μισό κιλό ανά κάτοικο έδωσε 25.000 τόνους ικανούς για 25.000 αεροπλάνα.
Η απάντηση ενός λαού στον κίνδυνο της χώρας.
Στο σημερινό χρηματοοικονομικό πόλεμο αμφισβητείται η ικανότητα των Ελλήνων να διατηρήσουν τον έλεγχο της Εθνικής Τράπεζας σε ελληνικά χέρια.
Μας δίνεται μια ευκαιρία να απαντήσουμε με ένα πραγματικό ΟΧΙ αντί για ανέξοδους παλικαρισμούς.
Εξηγούμαι: Υπολογίζω ότι οι καταθέσεις στον όμιλο της Τράπεζας είναι περίπου 85 δισ.
Αν ο κάθε καταθέτης συμμετάσχει εθελοντικά με 2% από αυτές για την αγορά μετοχών στην επικείμενη αύξηση κεφαλαίου, θα συγκεντρωθεί 1,7 δισ. που θα υπερκαλύπτει τις ανάγκες της Εθνικής – Eurobank.
Ετσι θα ναυαγήσουν τα σχέδια για την άλωση του τραπεζικού συστήματος και, κυρίως, οι Ελληνες θα καταγράψουν μια πραγματική νίκη που θα ενισχύσει το ηθικό του λαού και ίσως σημάνει και το σάλπισμα για την αντεπίθεση της ανάκαμψης. Είναι αυτονόητο ότι η Εθνική θα δεσμευτεί δημόσια σε ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης και διοχέτευσης ρευστότητας στην αγορά. Γνωρίζω ότι η κρατικά ελεγχόμενη Εθνική δεν ήταν πάντα άγια και διαφανής, παρά τα μεγάλα βήματα εξυγίανσης και ανταγωνιστικότητας που ξεκίνησαν από τον αείμνηστο Καρατζά. Αυτό όμως, διδαγμένοι από ό,τι συμβαίνει γύρω μας, μπορούμε να το λύσουμε χωρίς τα μεσαία στελέχη μιας ξένης τράπεζας, με την αποικιακή νοοτροπία.
Η εμπειρία Εμπορικής / Credit Agricole και Γενικής / Societe General έδειξε πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Η ενίσχυση της διαφάνειας, της αξιοκρατίας στη Διοίκηση και στα στελέχη και η εφαρμογή κανόνων ανταγωνιστικότητας για όλους θα αποτελέσει το κριτήριο για την αποκατάσταση της απαραίτητης εμπιστοσύνης στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα τόσο από τους έλληνες συναλλασσόμενους όσο και από τις διεθνείς αγορές.
Ενα ΟΧΙ με αντίκρισμα πολιτικής.
Το άρθρο εδώ
