Την Πελοπόννησο εξυμνεί ο αρθρογράφος της βρετανικής Telegraph, John Wilmott, σε άρθρο του, στο οποίο παρουσιάζει τα επτά κορυφαία μέρη στην περιοχή που δεν πρέπει να παραλείψει κανείς να επισκεφθεί. Από την πετρόκτιστη Μάνη και την περίφημη, απόκοσμη παραλία της Βοϊδοκοιλιάς μέχρι τη μονή της Παναγίας της Έλωνας, η Πελοπόννησος αποτελεί για τον συντάκτη μια ευχάριστη έκπληξη.
«Οι επισκέπτες στη χερσόνησο της Πελοποννήσου μπορούν να απολαύσουν πληθώρα από φυσικούς και ιστορικούς θησαυρούς: θαυμάσιες παραλίες, απόκρημνα ακρωτήρια, δασώδη βουνά, άγρια λιβάδια και βαθιά φαράγγια», αναφέρει χαρακτηριστικά ο John Wilmott, ο οποίος στη συνέχεια παρουσιάζει τις προτάσεις του:
1. Ταΰγετος
Η κορυφή του Ταΰγετου, του βουνού που δεσπόζει στη νότα πλευρά της Πελοποννήσου, σχεδόν στα 8.000 πόδια είναι πασπαλισμένη με χιόνι ακόμη και την άνοιξη. Περιτριγυρισμένο από καταπράσινα δάση και ρεματιές, με αετούς να περιπολούν στους πρόποδές του, το τοπίο είναι άκρως επιβλητικό και μπορεί κανείς να το θαυμάσει από την αρχαία Σπάρτη, την πόλη-κράτος των Σπαρτιατών, 25 αιώνες πριν ή από το μεσαιωνικό κάστρο του Μυστρά, μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.
2. Παραλία της Βοϊδοκοιλιάς
Στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου, η Βοϊδοκοιλιά, αποτελεί ένα τέλειο ημικύκλιο από τιρκουάζ νερά, τα οποία πλαισιώνουν ανοιχτόχρωμοι αμμόλοφοι και ένα ζευγάρι πράσινα ακρωτήρια.
Η καλύτερη οπτική γωνία είναι από το Κάστρο του Ναυαρίνου, του 13ου αιώνα, σε ύψος 600 ποδιών. Η ανάβαση είναι δύσκολη, αλλά ο κόπος ανταμείβεται από τη μοναδική θέα προς τη Βοϊδοκοιλιά, μια λιμνοθάλασσα που επισκέπτονται φλαμίνγκο και τον κόλπο του Ναβαρίνου.
3. Λίμνες και καταρράκτες Πολυλίμνιου
Μόλις 20 μίλια δυτικά της πολυσύχναστης Καλαμάτας βρίσκεται το μικρό, κρυμμένη από τη βλάστηση φαράγγι του Πολυλίμνιου (πολλές λίμνες). Οι 15 δεξαμενές (λίμνες) συμπληρώνονται από καταρράκτες που χύνονται σε επίπεδους βράχους. Στο τέλος της άνοιξης οι εικόνες με τις μεγάλες ροές είναι άκρως εντυπωσιακές.
4. Μάνη
Το μεσαίο «δάχτυλο» της νότιας Πελοποννήσου είναι ένα από τα πιο άγρια μέρη της Μεσογείου. Ονομάζεται Μάνη και κάποτε λειτουργούσε ως κρησφύγετο για τους πειρατές. Εδώ στα τέλη της άνοιξης συναντά κανείς σπάνια αγριολούλουδα. Το τοπίο συνθέτουν αρχαίοι πέτρινοι πύργοι και βυζαντινές εκκλησίες, ενώ σημείο αναφοράς αποτελεί το πετρόχτιστο χωριό της Βάθειας.
Για μια αίσθηση απόκοσμη και θέα που κόβει την ανάσα, προτείνεται να επισκεφθεί κανείς τον φάρο στο ακρωτήριο Ταίναρο.
5. Φαράγγι Λούσιου
Ψηλά δέντρα, μαζί με αρωματικούς θάμνους, μοιράζονται τον στενό χώρο ανάμεσα στους απόκρημνους βράχους και το ποτάμι όπου χύνονται τα νερά του βουνού.
Κρυμμένα μοναστήρια και σπηλιές ασκητών, μαζί με ερείπια από την αρχαία πόλη, αλλά και μία σπάνια ποικιλία χλωρίδας και πανίδας καθιστούν αυτό το σημείο τόσο βουκολικό.
Η τετράωρη πεζοπορία αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω, πριν κανείς επιλέξει για φαγητό κάποιο ταβερνάκι σε ένα από τα μαγευτικά χωριά πάνω από το φαράγγι.
6. Σπήλαια Διρού
Ένα από τα θαύματα της φύσης της Πελοποννήσου είναι τα Σπήλαια του Διρού, στη χερσόνησο της Μάνης, τα οποία χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο εδώ και 4.000 χρόνια.
Η προσεκτική φωταγώγηση αναδεικνύει τα μοναδικά χρώματα και τις συστάσεις των περίπλοκοι σταλακτιτών, δημιουργώντας ένα μοναδικό θέαμα.
7. Το Μοναστήρι της Παναγίας της Έλωνας
Η εντυπωσιακή διαδρομή με το αυτοκίνητο από τον Κοσμά στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας «κρύβει» μια ευχάριστη έκπληξη: Tο Μοναστήρι της Παναγίας της Έλωνας, το οποίο κρέμεται στην κόγχη ενός απόκρημνου βράχου.
H θέα από τη μονή κόβει την ανάσα.
Όχι πολύ μακριά, σε μια δύσβατη και βραχώδη περιοχή, δυτικά της πεδιάδας του Λεωνιδίου, βρίσκεται ένα άλλο μοναστήρι, η μονή Αγ. Νικολάου Σίντζας, φωλιασμένη στην κοιλότητα μιας σπηλιάς.
