Ο Κορωνοϊός έχει προκαλέσει μια παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία σε μεγάλο βαθμό επηρεάζει και τον Τουρισμό. Το κύριο ερώτημα είναι ποια χώρα θα “βγει” πρώτη από την κρίση και σε αυτό το ερώτημα προσπαθεί να απαντήσει η Skift.
Η βασική ιδέα είναι ότι οι χώρες που έχουν καταγράψει σημαντική μείωση των κρουσμάτων του Κορωνοϊού μπορούν να ανοίξουν τα μεταξύ τους σύνορα αφού πρώτα επιτραπούν τα εσωτερικά ταξίδια.
Προς τούτο η Λιθουανία, η Εσθονία και η Λετονία ανακοίνωσαν τη δημιουργία μιας μεταξύ τους συμμαχίας, η οποία θα τεθεί σε ισχύ από τις 15 Μαΐου. Πρόκειται για μια λογική ιδέα, η οποία ωστόσο είναι κατά βάθος πολιτική, καθώς οι χώρες έχουν αναπτύξει μια μεταξύ τους εμπιστοσύνη διότι παρατηρούν άμεσα τα αποτελέσματα την αντιμετώπισης της κρίσης του Κορωνοϊού. Διαφορετικά το άνοιγμα των συνόρων μπορεί να οδηγήσει σε ένα δεύτερο κύμα της έξαρσης της πανδημίας λόγω του κινδύνου εισερχόμενων κρουσμάτων.
Ο ειδικός αναλυτής τουρισμού και καταναλωτικής συμπεριφοράς στην Ασία, Gary Bowerman, αναφέρει ότι οι χώρες κοιτούν τους “γείτονές” τους και προσπαθούν να δουν ποια θα κάνει το πρώτο βήμα. Θεωρεί, ότι η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία είναι στην κατάλληλη θέση για να επιχειρήσουν μια μεταξύ τους συνεργασία. Κρίνει, επίσης, ότι οι χώρες από την Ασία και τον Ειρηνικό θα τις μιμηθούν γρήγορα.
Επιπλέον, τονίζει, ότι οι χώρες αυτές έχουν συλλέξει εμπειρία από την έξαρση των ιών SARS και MERS, και ότι υπάρχει μια ανεπτυγμένη εμπιστοσύνη, καθώς και ότι οι χώρες αυτές έχουν αποδείξει καλά ανακλαστικά στη διαχείριση της κρίσης.
Οι τουρίστες δεν είναι ακόμα έτοιμοι να πραγματοποιήσουν διεθνή ταξίδια και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να ξέρουμε τι εξέλιξη θα έχουν αυτές οι “συμμαχίες”. Εφόσον τα ταξίδια στο εσωτερικό πραγματοποιηθούν χωρίς δυσάρεστες εξελίξεις, τότε οι χώρες θα μπορούν να ανοίξουν τα μεταξύ τους σύνορα.
Ο CEO του Ταξιδιωτικού Συνδέσμου σε Ασία και Ειρηνικό, Mario Hardy, τονίζει ότι τα ταξίδια θα επανέλθουν σταδιακά. Αυτό συνεπάγεται επιπλέον, ότι μερικά κράτη θα “εξαιρεθούν” μέχρι να φτάσουν σε ένα κατάλληλο επιδημιολογικό επίπεδο και να θέσουν υπό έλεγχο τη μετάδοση”.
Το προφανές παράδειγμα είναι οι ΗΠΑ, όπου η ηγεσία φαίνεται να παίρνει το ζήτημα αψήφιστα. Στην Ευρώπη η εικόνα είναι διφορούμενη καθώς η ΕΕ επισημαίνει, ότι πρέπει να τεθούν κριτήρια ώστε να συνεχιστεί η ελεύθερη μετακίνηση μεταξύ των κρατών-μελών της. Ωστόσο, οι χώρες τη Βαλτικής έχουν προχωρήσει σε μια συμμαχία και το ίδιο κάνει η Ελλάδα και η Αυστρία μαζί με άλλες μη-ευρωπαϊκές χώρες.
Υπέρ των συμμαχιών αυτών φαίνεται να είναι και ο γενικός διευθυντής του Νορβηγικού Συνδέσμου Τουρισμού Andy Fairburn, ο οποίος τονίζει ότι η επιδημιολογική κατάσταση πρέπει να κινείται στα ίδια επίπεδα μεταξύ των συνεργαζόμενων κρατών. Θεωρεί ότι οι μεγάλοι χαμένοι είναι η Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία και ότι είναι πιθανή μια συμμαχία μεταξύ των σκανδιναβικών χωρών.
Το κύριο εμπόδιο για όλες αυτές τις συμμαχίες είναι “γραφειοκρατικό χάος” και τα φράγματα που μπορούν να μπουν στα διεθνή ταξίδια. Η επιτυχία των στρατηγικών αυτών εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις κυβερνήσεις και τις διπλωματικές σχέσεις των συνεργαζόμενων κρατών.
