του Τάσου Ρίζου (*)
Αν γυρίσουμε στο παρελθόν, έχουν περάσει πολλά χρόνια που λέω, λες, λέει και γενικώς λέμε και συμφωνούμε σε κάποια έργα, τα οποία πρέπει να υλοποιηθούν, για να επιλυθούν τα χρόνια προβλήματα του τόπου και να τεθούν οι βάσεις, πάνω στις οποίες θα σχεδιαστεί το μέλλον του νησιού μας.
Δυστυχώς όμως, μέχρι σήμερα, ενώ συμφωνούμε όλοι στις διαπιστώσεις και στο τι πρέπει να γίνει, όλος αυτός ο σχεδιασμός έχει πέσει στο κενό, λόγω του ότι κυριάρχησαν άλλοτε μικροψυχίες, κάποιες φορές ιδεοληψίες, ενίοτε αγκυλώσεις, αλλά και ανικανότητα κάποιων που βρέθηκαν στην εξουσία και σε θέσεις ευθύνης.
Έτσι αυτός ο ευλογημένος αυτός τόπος «καταδικάστηκε» να βρεθεί ουραγός, όταν κάποτε πρωτοπορούσε.
Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει και ακόμα δεν έχουν μπει ουσιαστικά τα θεμέλια για το εργοστάσιο ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων. Για ένα εργοστάσιο που σε άλλες περιπτώσεις και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης της οποίας είμαστε μέλη, όπως στη Γερμανία, θα κατασκευαζόταν μέσα σε 3 μήνες «με το κλειδί στο χέρι» και θα δαπανούνταν μόνο 5 εκατομμύρια ευρώ για να καλύψει τις ανάγκες μιας πόλης ή περιοχής 60.000 κατοίκων.
Δυστυχώς χρόνια βλέπαμε να περνούν «τα τρένα» με δις δραχμές και εκατομμύρια ευρώ, πότε πακέτα Ντελόρ το 1ο και το 2ο. Μετά το Γ’ Κ.Π.Σ και στη συνέχεια τα ΕΣΠΑ και τα χρήματα μαζί με τις ευκαιρίες να χάνονται σε μικροέργα, σε μελέτες, σε τράπεζες, σε σπατάλες και σε ρεμούλες και τα περίφημα Μ.Ο.Π, δηλαδή τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, να γίνονται τζιπάρες στον Θεσσαλικό κάμπο και βιλάρες στη Κέρκυρα και αλλού.
Γενικώς, χρήμα για να «εξυπηρετηθούν» οι ημέτεροι και «τα δικά μας παιδιά». Σε όλη αυτή την ζοφερή ατμόσφαιρά αποτελεί «λαμπρό παράδειγμα» η κατασκευή του Βιολογικού Σταθμού της πόλης, επί Δημαρχίας Χρύσανθου Σαρλή, που επίλυσε οριστικά το πρόβλημα της πόλης. Ένα έργο που ολοκληρώθηκε στον προγραμματισμένο χρόνο αποπεράτωσής του και χωρίς να ξεπεράσει τον προϋπολογισμό του. Ένα έργο πραγματικά «σταθμός» και από εκεί και πέρα το χάος.
Έχουμε μπροστά μας ίσως τη τελευταία ευκαιρία και ένα «πακέτο» 32 δις ευρώ πραγματικά ουρανοκατέβατο. Τι θα κάνει η Κέρκυρα; Πως θα αξιοποιηθεί αυτή η ευκαιρία; Θα επιλέξουμε να παραμείνουμε στον «Μεσαίωνα» ή με αποφασιστικότητα θα κάνουμε το άλμα προς τα εμπρός;
Ας συμφωνήσουμε όλοι σε κάτι το οποίο θα αποτελέσει όραμα και το «όχημα» για να πάμε μπροστά και να διαμορφώσουμε ένα μέλλον για τα παιδιά μας, όπως αξίζει σε αυτό τον τόπο. Ας συμφωνήσουν οι εκλεγμένοι, Περιφερειάρχης, οι 4 Δήμαρχοι και οι 3 Βουλευτές, να υπογράψουν ένα ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, προς τον πρωθυπουργό και ενωμένοι να παλέψουν και να αγωνιστούν για την Κέρκυρα του μέλλοντος, για την Κέρκυρα όχι του 2021, αλλά του 2050.
Εδώ και τώρα να συμφωνήσουν και να σχεδιάσουν τον «ΔΕΚΑΛΟΓΟ» των έργων που πρέπει να γίνουν και να αποτελέσουν απτό δείγμα της αποφασιστικότητας όλων μας.
1. Να λυθεί οριστικά και αμετάκλητα το πρόβλημα των απορριμμάτων και μάλιστα άμεσα με την κατασκευή του Εργοστασίου Ολοκληρωμένης Διαχείρισης και με την Ανακύκλωση.
2. Να επανασχεδιαστούν οι παρακάμψεις, όπως του Σκριπερού και των Αργυράδων, αλλά και της πόλης και να προχωρήσουν οι απαλλοτριώσεις για τον οδικό άξονα Βορρά – Νότου.
3. Να προχωρήσουν τα έργα αφαλάτωσης νερού στη Βόρεια, τη Κεντρική και τη Νότια Κέρκυρα με ηλιακή ενέργεια και να μπει τέλος στο φαραωνικό έργο των φραγμάτων, το οποίο αν υλοποιούνταν θα επέφερε τεράστιο πλήγμα στο οικοσύστημα και στο περιβάλλον, με την αλλαγή του μικροκλίματος.
4. Το υπόγειο πάρκινγκ 1000 και πλέον θέσεων στη κάτω πλατεία το οποίο θα αλλάξει το προφίλ της πόλης, της ενταγμένης στην Ουνέσκο, και θα βελτιώσει την λειτουργία της με την επίλυση του κυκλοφοριακού προβλήματος και της έλλειψης χώρων στάθμευσης. Επίσης μεγέθυνση του πάρκινγκ του φρουρίου σε 1000 θέσεις καθώς και μεγάλο πάρκινγκ περιφερειακά του Κάβου, ο οποίος πρέπει να πεζοδρομηθεί και να αναβαθμιστεί.
5. Αδήριτη ανάγκη η ομαδοποίηση των βιολογικών σταθμών όλου του νησιού με πλήρη επεξεργασία της λάσπης.
6. Να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί ολιστικά η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της Γαρίτσας με λαϊκές πλαζ, οι οποίες λείπουν τώρα από την πόλη και με χώρους αθλοπαιδιών. Στο πλαίσιο αυτό ελπίζω ο Πρωθυπουργός να ανακοινώσει την παραχώρηση του θαλάσσιου μετώπου στο Δήμο.
7. Να εξευρεθεί άμεσα οικόπεδο και να κατασκευαστούν νέες σύγχρονες φυλακές εκτός πόλης και τα υπάρχον κτίριο με το πλούσιο ιστορικό αποτύπωμα της νεότερης πολιτικής ιστορίας μας να μετατραπεί σε Μουσειακό χώρο και χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων.
8. Να προχωρήσει η κατασκευή σύγχρονου δημοτικού συνεδριακού κέντρου 2.000 θέσεων τουλάχιστον στα οικόπεδα των αδελφάτων στη πόλη ή στον λόφο του Αβράμη και δυο αντίστοιχα στο Σιδάρι και την Λευκίμμη.
9. Να γίνει τοπική συνεταιριστική Αεροπορική εταιρεία με τουλάχιστον ένα αεροπλάνο για να μην μας εκβιάζουν οι πολυεθνικές.
10. Και τέλος το πιο σοβαρό έργο που έχει βέβαια καθυστερήσει χρόνια και δεκαετίες να πραγματοποιηθεί είναι ο Χωροταξικός σχεδιασμός της Κέρκυρας με χάρτες χρήσεων γης.
Το κόστος όλων αυτών των έργων δεν ξεπερνά τα 800 εκατομμύρια ευρώ.
Κύριε Πρωθυπουργέ το δικαίωμα μας να ελπίζουμε και να διεκδικούμε ένα αισιόδοξο και ελπιδοφόρο μέλλον για τον τόπο μας.
Όλα αυτά δεν αποκυήματα φαντασίας, ούτε πολύ περισσότερο προσωπικοί ή ατομικοί μου πόθοι. Είναι η απόρροια και το απόσταγμα και η σύνοψη, αν θέλετε των χιλιάδων συσκέψεων με όλους τους φορείς που υπάρχουν στην Κέρκυρα τα τελευταία 30 χρόνια πότε ως Πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων, πότε ως Νομαρχιακός Σύμβουλος , είτε ως μέλος της Λέσχης Περιβάλλοντος και άλλοτε υποψήφιος ανεξάρτητου περιβαλλοντικού κινήματος και πολλά άλλα.
Δυστυχώς στα λόγια όλοι και πάντοτε συμφωνούσαμε και όπως λέει ο θυμόσοφος λαός «με τα λόγια χτίζεις ανώγεια και κατώγεια». Στις πράξεις όμως δυστυχώς αποτύχαμε. Πότε γιατί ο «καλός» Δήμαρχος αποδείχτηκε στην πράξη «λίγος», πότε ο Βουλευτής ήταν «καλό» παιδί, αλλά στις πράξεις απέτυχε και πότε γιατί δυστυχώς όλοι υπέκυπταν στις πιέσεις των κομμάτων τους και της Αθήνας, εκεί όπου είναι τα κέντρα των αποφάσεων και ξεχνούσαν αυτό το νησί.
Νομίζω ότι τώρα μπροστά μας ορθώνεται με τεράστια πρόκληση, μια τελευταία ευκαιρία.
Ή ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ή θα χαθεί μια ακόμα ευκαιρία..
Αλλά αυτή τη φορά θα πρέπει να πληρώσουν την αποτυχία οι υπεύθυνοι και όχι ο κόσμος και ο τόπος.
Ελπίζω και εύχομαι να ανταποκριθούμε θετικά στην πρόκληση και να αδράξουμε την τελευταία ευκαιρία.
