Καθώς η πανδημία έχει συγχωνεύσει όλα τα όρια της επαγγελματικής και της προσωπικής μας ζωής, σε πολλές περιπτώσεις μόνιμα, και καθώς η τεχνολογία και το βιωτικό επίπεδο αναπροσαρμόζονται για να αντιμετωπίσουν αυτή τη νέα πραγματικότητα, η παγκόσμια ταξιδιωτική βιομηχανία βιώνει τη δική της εκδοχή αυτού που ονομάζεται The Great Merging (Η Μεγάλη Συγχώνευση).
Τα όρια έχουν ήδη θολώσει μεταξύ της προσωπικής και της επαγγελματικής ζωής τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια και αυτό εμφανίζεται με διάφορους τρόπους στην παγκόσμια ταξιδιωτική βιομηχανία.
Γενικότερα, ο τρόπος με τον οποίο ζούμε, εργαζόμαστε, κοινωνικοποιούμαστε και ταξιδεύουμε έχει συγχωνευτεί, καθώς βγαίνουμε από την πανδημία. Αυτό έχει ουσιώδεις επιπτώσεις σε όλα τα μέρη του ταξιδιωτικού οικοσυστήματος, από το πώς ερευνάται, σχεδιάζεται, διατίθεται στην αγορά, πωλείται, καταναλώνεται και μοιράζεται και πώς δομείται η βιομηχανία για να εξυπηρετεί τον κόσμο, στον οποίο οι ταξιδιώτες καθοδηγούν αυτό το συγχωνευμένο μέλλον των ταξιδιών.
Για παράδειγμα, οι λεπτές ισορροπίες και οι “θολές’ γραμμές μεταξύ ταξιδιών αναψυχής και επαγγελματικών ταξιδιών -γνωστό με το “παρατσούκλι” ως “bleisure”- υπάρχει από τις αρχές του 2013, όταν οι millennials άρχισαν να γίνονται μόδα μεταξύ των ταξιδιωτικών παρόχων.
Στη συνέχεια, ήρθε η άνοδος της Airbnb και της Uber, δύο εταιρίες που δεν ξεκίνησαν ούτε προωθήθηκαν ποτέ ως startups ταξιδιωτικές επιχειρήσεις , αλλά άλλαξαν για πάντα τον τρόπο με τον οποίο οι ταξιδιώτες εξετάζουν τις επιλογές διαμονής και μετακίνησης, σε σχέση με τις πιο παραδοσιακές επιλογές. Αυτό που ξεκίνησε ως εναλλακτικά καταλύματα με την Airbnb και την “οικονομία του διαμοιρασμού” εξελίχθηκε σε mainstream, στα μέσα της δεκαετίας του 2010. Αυτό που ξεκίνησε ως διαμοιρασμός διαδρομών με την Uber, τη Lyft και άλλες εταιρίες έγινε διακίνηση και άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, όχι μόνο τις ενοικιάσεις αυτοκινήτων ή τα ταξί, αλλά και την on-demand οργάνωση του ίδιου του κόσμου.
Υπήρχαν ενδείξεις αυτής της Μεγάλης Συγχώνευσης ακόμη και στον τότε φανταχτερό κόσμο των ψηφιακών νομάδων. Στα μέσα της δεκαετίας του 2010 άρχισαν να εμφανίζονται νεοφυείς επιχειρήσεις, αν και οι περισσότερες από αυτές κατέρρευσαν σε μια αγορά που ήταν ακόμη πολύ νωρίς για να αναπτυχθεί.
Η πανδημία επιτάχυνε πολλές από αυτές τις τάσεις, όλες μαζί. Όλα τα παραπάνω φιλόδοξα παραδείγματα έγιναν πραγματικότητες που έπρεπε να αντιμετωπίσει η ταξιδιωτική βιομηχανία, με πολλούς άμεσους και έμμεσους τρόπους. Τώρα, αυτές οι νέες πραγματικότητες αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι ταξιδιώτες σκέφτονται για τα ταξίδια τους και τον τρόπο με τον οποίο η βιομηχανία ανταποκρίνεται με διάφορους τρόπους, αλλάζοντας όχι μόνο τις υπηρεσίες της, αλλά και τα οικονομικά της για πάντα από εδώ και πέρα, όπως αποκαλύπτει το Skift.
Τα στεγανά… καταρρέουν
Η σαφέστερη απόδειξη αυτού του γεγονότος ήρθε στην τελευταία τηλεδιάσκεψη για τα τριμηνιαία αποτελέσματα της American Airlines, στα μέσα Απριλίου, όπου ο εμπορικός διευθυντής της εταιρίας, Vasu Raja, μίλησε εκτενώς για τη Μεγάλη Συγχώνευση.
“Ξοδέψαμε πολύ χρόνο σε αυτό το ερώτημα σχετικά με το ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός του ταξιδιού και πώς αλλάζει αυτό; Και η πραγματικότητα είναι ότι αλλάζει με αρκετά ουσιαστικό τρόπο, ώστε να μην το θεωρούμε πλέον ψευδεπίγραφο. Για παράδειγμα, ιστορικά, μόνο το 20-25% των ταξιδιών στην αεροπορική εταιρία ήταν κάτι που ονομάζουμε μικτό, όπου κάποιος ταξίδευε, τόσο για επαγγελματικούς λόγους, όσο και για λόγους αναψυχής.
Τώρα, εδώ και περίπου πέντε με έξι μήνες, περίπου το 50 έως 55% των ταξιδιών στην αεροπορική εταιρία είναι μικτά … αυτό εξελίσσεται με πολλούς, διαφορετικούς τρόπους για εμάς, οι οποίοι είναι τόσο ευκαιρίες όσο και λίγο πρωτοφανείς, σωστά; Βλέπουμε διαφορετικές ημέρες πωλήσεων να γίνονται μεγάλες ημέρες πωλήσεων, διαφορετικές ημέρες ταξιδιού να γίνονται μεγάλες ημέρες ταξιδιού. Έτσι, η φύση αυτού που αποκαλούμε ζήτηση για αναψυχή και ζήτηση για επιχειρήσεις αλλάζει.
Αυτά τα μικτά ταξίδια που έχουμε στο σύστημα έρχονται με αποδόσεις που ανέρχονται στο 75 έως 85% των πραγματικών ταξιδιών μόνο για επαγγελματικούς λόγους, αλλά έρχονται μέσω χαμηλότερου κόστους καναλιών πωλήσεων και με εκπτώσεις κατόπιν διαπραγμάτευσης. Έτσι, οι καθαρές αποδόσεις τους είναι πολύ συχνά τα καλύτερα αποτελέσματα στο σύστημα”.
Καταλύματα παντός τύπου 
ανταποκρίνονται στα νέα δεδομένα
Μέσα σε όλα αυτά, οι δύο κύριοι τομείς διαμονής στα ταξίδια, τα ξενοδοχεία και οι βραχυχρόνιες μισθώσεις, συγχωνεύονται επίσης με τρόπο που οι παραδοσιακές διακρίσεις μεταξύ τους καθίστανται παρωχημένες και αναδύεται ο κόσμος της μικτής φιλοξενίας. Εταιρίες όπως η Sonder, η Selina, η Blueground, η Habitas, η Life House και άλλες, ακόμη και μεγάλες ξενοδοχειακές εταιρίες όπως η Accor και η Marriott, καθιστούν αυτές τις μικτές δραστηριότητες μεγαλύτερο μέρος του χαρτοφυλακίου τους, άμεσα και έμμεσα.
Τα ξενοδοχεία ανταποκρίνονται στη νέα πραγματικότητα του συνδυασμού των ταξιδιωτικών και εργασιακών δραστηριοτήτων των σημερινών εργαζομένων, αξιοποιώντας τους χώρους συνεδριάσεών τους με τρόπους που δεν το έκαναν στο παρελθόν. Για παράδειγμα, αυτή η τελευταία κίνηση από την Hyatt, η οποία ξεκίνησε το “Work from Hyatt: Offsite”, που δημιουργήθηκε ως απάντηση στην εξέλιξη της απομακρυσμένης εργασίας και στην αυξανόμενη ζήτηση από τις επιχειρήσεις να συνδέονται με τους συναδέλφους τους αυτοπροσώπως”.
Αυτός ο συγχωνευμένος κόσμος της εργασίας και των ταξιδιών οδηγεί πλέον την επιστροφή των επαγγελματικών ταξιδιών πολύ πιο γρήγορα από ό,τι πολλοί από εμάς φανταζόμασταν όταν πρωτο-μπήκαμε στην πανδημική κρίση. Και διευρύνει την ταξιδιωτική “πίτα”, κάτι που επισήμανε πρόσφατη έρευνα της Deloitte.
Σύμφωνα με έρευνα του Skift σε πέντε χώρες, το κύριο συμπέρασμα είναι ότι η πλειονότητα των εργαζομένων εξ αποστάσεως έχουν κάνει περισσότερα ταξίδια ως αποτέλεσμα της ευελιξίας της εργασίας τους, ανεξάρτητα από τις χώρες στις οποίες διαμένουν.
Αυτή η Μεγάλη Συγχώνευση εμφανίζεται επίσης σε έναν κατανεμημένο κόσμο εργασίας, όπου μεγάλες και μικρές εταιρίες ανακαλύπτουν πώς να εστιάσουν στα ταξίδια ως τρόπο οικοδόμησης της εταιρικής κουλτούρας, αυτό που η AMEX GBT αποκαλεί “η επικέντρωση των ταξιδιών εντός των οργανισμών είναι ο δρόμος προς τα εμπρός για την αναδιαμόρφωση των επαγγελματικών ταξιδιών από ένα μηχανισμό συναλλαγών σε ένα εργαλείο μετασχηματισμού”. Σε ένα πρόσφατο έγγραφο η εταιρία παρουσιάζει ένα διάγραμμα, που απεικονίζει αυτόν τον ρόλο της συγχώνευσης των ταξιδιών σε όλα όσα κάνει μια εταιρία, σε όλα τα τμήματα και τις λειτουργίες της.
Όσον αφορά το κλισέ του ψηφιακού νομαδικού τρόπου ζωής, αυτός γίνεται όλο και περισσότερο πραγματικότητα πέρα από τις βίζες ψηφιακού νομάδα που εγκαινίασαν πολλοί προορισμοί τα τελευταία δύο χρόνια, όπως οι Βερμούδες, τα Μπαρμπάντος, το Πουέρτο Ρίκο, η Εσθονία, ο Μαυρίκιος και άλλοι. Υπάρχουν προσπάθειες όπως αυτή στην Ευρώπη που προσπαθούν να προωθήσουν μια πανευρωπαϊκή βίζα ψηφιακού νομάδα. Μια τέτοια βίζα θα είχε τη δυνατότητα να ξεκλειδώσει τεράστιες ταξιδιωτικές μετακινήσεις, καθώς και ανταλλαγή γνώσεων, επιτρέποντας στους απομακρυσμένους εργαζόμενους να ταξιδεύουν ελεύθερα στην Ευρώπη, ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της.
Περισσότερες “αποχρώσεις” αναδύονται από τη διασταυρούμενη συνεργασία προηγουμένως ξεχωριστών tajidivtik;vn τομέων σε αυτή τη Μεγάλη Συγχώνευση, με στοιχεία που εμφανίζονται σε νέες συνεργασίες μεταξύ θέρετρων και παρόχων καταλυμάτων, σε μια προσπάθεια να γεμίσουν οι χαμηλές τουριστικές περίοδοι με ταξιδιώτες ψηφιακούς νομάδες. Ένα καλό παράδειγμα είναι η Falkensteiner Hotels & Residences με έδρα την Αυστρία, η οποία έχει συνεργαστεί με την Grabahome, επιδιώκοντας να γεμίσει τα ξενοδοχεία της με απομακρυσμένους εργαζόμενους, κατά τη διάρκεια της χαμηλής τουριστικής περιόδου.
Ακόμα και οι ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και οι επενδυτές μπαίνουν στο παιχνίδι, και η τελευταία κίνηση από την Pebblebrook Hotel Trust, η οποία κατέχει περίπου 55 ξενοδοχεία και θέρετρα σε όλες τις ΗΠΑ, “μιλάει” γι’ αυτό: προσθέτει στο χαρτοφυλάκιό της δεντρόσπιτα, μονάδες κατασκήνωσης, βίλες, κ.ο.κ., μερικά ως μέρος των υφιστάμενων θέρετρων της, όπου έχουν άφθονο χώρο, και εξετάζει το ενδεχόμενο να δημιουργήσει αυτόνομα στο μέλλον. Ένα παράδειγμα: το Skamania Lodge, που ανήκει στην εταιρία, χτίστηκε ως συνεδριακό κέντρο όταν μεγάλες εταιρίες διοργάνωναν τακτικά εκπαιδευτικά σεμινάρια εκτός έδρας. “Καθώς όλο και περισσότερη εκπαίδευση συντελείτστοαι πλέον μέσω διαδικτύου κατά την τελευταία δεκαετία, η Pebblebrook μετέτρεψε το ακίνητο σε ένα πιο ψυχαγωγικό, βιωματικό θέρετρο. Τώρα ξοδεύει περίπου 10 έως 12 εκατομμύρια δολάρια για τρία νέα δεντρόσπιτα, μονάδες κατασκήνωσης, μια βίλα πολλών υπνοδωματίων και ένα περίπτερο στην ιδιοκτησία, σύμφωνα με το HNN.
Τα μεγάλα ερωτήματα σε έναν Συγχωνευμένο Κόσμο
Τα πράγματα αλλάζουν όλα τόσο γρήγορα που είναι δύσκολο να έχουμε οριστικές απαντήσεις για τις επιπτώσεις της Μεγάλης Συγχώνευσης και για το πώς αυτή εκδηλώνεται στις ταξιδιωτικές συμπεριφορές, ειδικά καθώς οι συγκεκριμένες ταξιδιωτικές συμπεριφορές έχουν αναμειχθεί με τις συμπεριφορές διαβίωσης και εργασίας. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι οι ταξιδιώτες έχουν τον έλεγχο και αυτό που μπορούν να κάνουν οι περισσότερες ταξιδιωτικές επωνυμίες είναι να μάθουν από τις δικές τους βιωματικές εμπειρίες και από τους πελάτες τους. Η λέξη-κλειδί εδώ είναι το “βίωσαν”.
Ποια είναι λοιπόν τα μεγάλα ερωτήματα, οι μεγάλοι άγνωστοι της Μεγάλης Συγχώνευσης; Ορισμένα από αυτά παρατίθενται στη συνέχεια:
-Θα επιτρέψει η Μεγάλη Συγχώνευση περισσότερα ταξίδια, ή πιο αποτελεσματικά ταξίδια, ή και τα δύο; Ποια θα είναι η επίδρασή της στην κλιματική αλλαγή και στις αντιδράσεις που δημιουργούνται ενάντια στις εξοντωτικές επιπτώσεις των ταξιδιών στον πλανήτη;
-Ποια θα είναι η επόμενη φάση της εξατομίκευσης στα ταξίδια για αυτές τις συγχωνευμένες ομάδες προσώπων;
-Πώς θα ανταποκριθούν οι ταξιδιωτικές εταιρίες σε όλο το φάσμα και πώς θα προσφέρουν υπηρεσίες στη μεγάλη επιχείρηση της ενεργοποίησης της εταιρικής κουλτούρας πέρα από τα πρώτα παραδείγματα που περιγράφονται στο παραπάνω δοκίμιο;
-Πώς θα προσαρμοστεί η εξυπηρέτηση πελατών σε αυτό το νέο τοπίο και τι είδους νέα στελέχη θα χρειαστούν στην ταξιδιωτική βιομηχανία;
-Ποιες ευκαιρίες υπάρχουν για τους επενδυτές και τους προγραμματιστές σε όλους τους τομείς;
-Θα προχωρήσουν πραγματικά οι θεωρήσεις ψηφιακού νομάδα πέρα από τους πρώτους χρήστες και τις χώρες που εξαρτώνται ήδη σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό σε μια πιο μαζική υιοθέτηση και ποιες υπηρεσίες θα προκύψουν για να καλύψουν αυτό το ενδεχόμενο;
-Θα αρχίσουν οι επενδυτές ακινήτων να επενδύουν σε όλο το φάσμα των συγχωνευμένων περιουσιακών στοιχείων διαμονής;
-Πώς θα κινηθούν τα διαδικτυακά ταξιδιωτικά γραφεία πέρα από το παραδοσιακό προπύργιο του παροδικού κόσμου αναψυχής και θα δημιουργήσουν πραγματικές υπηρεσίες που θα καλύπτουν αυτό το εύρος των “συγχωνευμένων” ταξιδιωτών;
