Ο Ντετέκτιβ σε διαρκή πτήση
Δεν ξέρω αν πρέπει να βγάλω κάρτα μέλους frequent flyer ή να αρχίσω να χρεώνω εμφάνιση ανά εκδήλωση, πάντως τον τελευταίο καιρό –καθότι περίοδος τουριστικής υψηλής κοινωνικότητας– βρίσκομαι παντού: από το πρώτο τραπέζι πίστα σε συνεδριακά πάνελ, μέχρι το πίσω τραπέζι στις δεξιώσεις που γίνονται «για λίγους και καλούς» αλλά γεμίζουν με όλους και όλα.
Έχω δει προέδρους να αλλάζουν χαμόγελα σαν γραβάτες, διευθύντριες να μοιράζουν κάρτες με μεγαλύτερη ταχύτητα από QR codes, επιχειρηματίες να υπόσχονται επενδύσεις σε καντίνες που τις λένε «sustainable beach concepts» και lobbyists να κάνουν networking με τέτοια ένταση που θες να τους βάλεις κουδουνάκι.
Μεταξύ μας, αν συνεχίσω έτσι, σε λίγο δεν θα γράφω στήλη… θα εκδίδω δελτίο κινήσεων. Αλλά τι να κάνω; Η αλήθεια είναι εκεί έξω – και συνήθως συνοδεύεται από finger food και ημίξηρο κρασί.
Το “χαρτζιλίκι” και οι χαμηλές πτήσεις…
Κάπου ανάμεσα στα σύννεφα της τουριστικής ανάπτυξης και τις ανακοινώσεις για ρεκόρ αφίξεων, πετάει και μια ομάδα… επίγειων “πιλότων” που έχουν ανακαλύψει την απόλυτη συνταγή για το τέλειο καλοκαίρι: κάνουν ότι δουλεύουν, την ώρα που η κυβέρνηση κάνει ότι τους πληρώνει. Κι αν αναρωτιέστε ποιοι είναι αυτοί οι αόρατοι μάγοι του πύργου ελέγχου που κρατούν στα χέρια τους τα νεύρα χιλιάδων επιβατών κάθε μέρα — ναι, σωστά μαντέψατε: οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας.
Καθώς λοιπόν δεν έχει βγει ακόμη η καθιερωμένη “ετήσια ΚΥΑ-κρυφό χαρτζιλίκι”, που προβλέπει τις παραδοσιακές αποζημιώσεις για τα… ευγενικά έξτρα της υπηρεσίας, κάποιοι είπαν να θυμηθούν τι ακριβώς λέει ο κανονισμός. Και τον εφαρμόζουν πειθήνια, γραμμή-γραμμή, ώρα-ώρα και… λεπτό-λεπτό. Δηλαδή, όχι ακριβώς απεργία, αλλά μια διακριτική εκδίκηση με κανονιστική τεκμηρίωση. Το αποτέλεσμα; Τρελές καθυστερήσεις σε πτήσεις, νεύρα επιβατών, χαμένα connection flights και ουρές τουριστών που μένουν να χαζεύουν τα duty free μπισκότα με βλέμμα απόγνωσης.
Και το κράτος; Σφυρίζει αδιάφορα με ένα επιχείρημα βγαλμένο απ’ το 1983: “Έ, θα τα δώσουμε κάποια στιγμή”. Μέχρι τότε όμως, η τουριστική εικόνα της χώρας λιώνει στο ταμπλό των καθυστερήσεων και οι αεροπορικές αναστενάζουν πιο δυνατά κι απ’ τους κινητήρες των Airbus.
Τελικά, ποιος κυβερνά αυτό το control tower; Γιατί ανάμεσα στο “ρυθμίζουμε την κυκλοφορία” και στο “ρυθμίζουμε την αποζημίωση”, η Ελλάδα μένει πάλι καθηλωμένη στην ασυνεννοησία και τις αιωρούμενες υποσχέσεις. Αλλά μην ανησυχείτε – όλα λειτουργούν ρολόι. Αρκεί να είναι… χειρός, γιατί το ρολόι πτήσεων έχει πάψει να λειτουργεί εδώ και καιρό.
SOS από τον… χωροχρόνο του χωροταξικού
Ο τουρισμός σπάει ρεκόρ, τα ξενοδοχεία χτίζονται μέχρι και πάνω σε πρανή, αλλά το περίφημο χωροταξικό παραμένει άπιαστο σαν όνειρο διακοπών του μέσου εργαζόμενου. Ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ —σταθερός σαν φάρος στην καταιγίδα της αδράνειας— το φωνάζει, το ξαναθέτει, το ξαναζητά. Το χωροταξικό! Αυτό που υποτίθεται ότι θα είχε ολοκληρωθεί από το 2024. Και ποια είναι η απάντηση; ΣΥΣΚΕΨΗ. Όχι σχέδιο, όχι λύση. ΣΥΣΚΕΨΗ.
Η απόλυτη ελληνική πολιτική μετάφραση του “πάμε για καφέ να το κουβεντιάσουμε”.
Και βγαίνει ο αντιπρόεδρος και το λέει με τόνο ιεραρχικά βαρύ: «Είναι προτεραιότητα». Ναι, προτεραιότητα νούμερο 999, ακριβώς πριν τον χωροταξικό σχεδιασμό για το… Άγιο Όρος.
Όπως λέει και ο Βουλαρίνος, “όταν γίνει κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία, όλα θα λυθούν”. Γιατί τώρα μάλλον άλλοι είναι στην κυβέρνηση, ή δεν είναι σωστό να τα λύσουν όλα, μη χαλάσει η έκπληξη του επόμενου προεκλογικού φυλλαδίου.
Στο μεταξύ, ολόκληρες περιοχές μπαζώνονται, οι υποδομές βουλιάζουν, επενδύσεις “κολλάνε” από εμμονικούς ή κακεντρεχείς, κι εμείς μετράμε «συσκέψεις» όπως παλιά μετρούσαμε δίσκους ΠΑΣΟΚ: διπλοπλατινένιες υποσχέσεις χωρίς καμία εφαρμογή.
Αν το χωροταξικό ήταν θεατρικό έργο, θα λεγόταν «Αναμονή στον αέρα». Σκηνοθεσία: Υπουργείο Περιβάλλοντος. Παραγωγή: Κράτος Α.Ε. Πρεμιέρα; Κάθε χρόνο… από την αρχή.
Ψηφίζει ο τουρισμός… και βγάζει ΧΡΗΜΑ!
Στον τουριστικό κόσμο όπου όλοι μιλούν, λίγοι ακούγονται – και μόνο ένας διαβάζεται μαζικά. Το money-tourism.gr, λοιπόν, δεν είναι απλώς site. Είναι φαινόμενο. Είναι η πηγή, το σημείο αναφοράς, ο… εθισμός κάθε τουριστικού παράγοντα που σέβεται τον εαυτό του.
Σύμφωνα με τη Similarweb – τη μοναδική παγκόσμια πλατφόρμα αξιολόγησης ιστοσελίδων – το money-tourism.gr έχει μερίδιο αγοράς στην τουριστική ενημέρωση άνω του 60%. Και μιλάμε για πραγματικά νούμερα, όχι εκείνα τα ωραία με τα «δώδεκα στα δέκα» που βλέπαμε σε άλλες εποχές, όταν οι εκλογές είχαν ένα ψηφοδέλτιο, μια κάλπη, και τον στρατό έξω από το εκλογικό κέντρο για σιγουριά.
Εδώ δεν υπάρχει αυταρχισμός. Μόνο επιλογή. Ελεύθερη, συνειδητή, σχεδόν αυτόματη. Γιατί είτε είσαι υπουργός, είτε πρόεδρος φορέα, είτε ξενοδόχος στα βάθη της Ηπείρου, ξέρεις πως αν δεν το ‘χει γράψει το money-tourism, δεν έχει γίνει. Αν δεν το έχει σχολιάσει, δεν έχει ακουστεί. Και αν το σχολιάσει… τρέχεις να μαζέψεις τα κομμάτια σου.
Είναι απλό. Το κοινό δεν διαβάζει. Ψηφίζει. Και ψηφίζει μαζικά. Κάθε μέρα. Κάθε refresh. Γιατί το ΧΡΗΜΑ στον τουρισμό δεν είναι απλώς ενημέρωση. Είναι status. Είναι μέτρο επιρροής. Είναι το Google του ελληνικού τουρισμού… αλλά με γνώμη.
Οπότε, αντί να μιλάμε εμείς για νούμερα, ας το πούμε με τρόπο πιο κατανοητό:
Αναγνωσιμότητα 60%; Αυτά δεν τα πετυχαίνουν ούτε οι “αιώνιοι πρόεδροι” σε σοβιετικά συνέδρια.
Και το πιο εντυπωσιακό; Εδώ δεν χρειάζονται ψήφοι, ούτε αφίσες, ούτε debates. Αρκεί ένα click. Και μάλιστα πιστοποιημένο καθώς το portal είναι πιστοποιημένο για την ακρίβεια των στοιχείων από google analytics και similarweb.
Ο Πτωχός που τους… κάνει πλούσιους (και πετούν απ’ τη Μάνη ως την Καλαμάτα και πέρα)!
Ποιος θα το ‘λεγε ότι ο Δημήτρης Πτωχός, με το… όνομα που παραπέμπει σε ανοιχτό πορτοφόλι, θα γινόταν ο άνθρωπος που γεμίζει τις… αποσκευές και τα ταμεία των Πελοποννήσιων; Από τη στιγμή που ανέλαβε την Περιφέρεια Πελοποννήσου, οι αφίξεις στον αερολιμένα Καλαμάτας όχι μόνο αυξήθηκαν κατά 13% μέσα στο 2024, αλλά άρχισαν να ανεβαίνουν πιο γρήγορα κι από τα γρήγορα σκαλοπάτια που χρειάζονται για να φτάσεις στα gates. Ο Πτωχός, λοιπόν, αποδεικνύει πως αν έχεις όρεξη, σχέδιο και καλή συνεργασία, κάνεις την Πελοπόννησο να πετάει… στα ουράνια.
Κι όταν λέμε «πετάει», το εννοούμε κυριολεκτικά! Με τη βοήθεια του Υπουργείου Τουρισμού, του ΕΟΤ και τη Fraport που κοιτάζει τον αερολιμένα Καλαμάτας σα να βρήκε νέο «χρυσωρυχείο», οι αεροπορικές εταιρείες κάνουν ουρά για να προσγειωθούν εδώ. Ryanair, Volotea, Condor, British Airways, easyJet, Jet2, Transavia, Edelweiss, Arkia και άλλες δεν ήρθαν απλώς για να κάνουν στάση, αλλά για να στήσουν… πανηγύρι.
Κι ενώ ο Πτωχός βάζει πτήσεις και εταιρείες στο παιχνίδι, ο κόσμος της Πελοποννήσου γεμίζει τα μαγαζιά, τα ξενοδοχεία και τις ταβέρνες. Μπορεί να ‘χει το όνομα «Πτωχός», αλλά το μόνο που φέρνει είναι χρήμα — και μάλιστα, με… απογείωση!
Και σαν να μην έφταναν αυτά, ακούγεται πως ο Δημήτρης έχει ήδη στα σκαριά πτήσεις που θα ενώσουν τις άκρες της Πελοποννήσου — Μάνη με Καλαμάτα και Πύλο — για να μην χρειάζεται κανείς να λέει «πάω νότια» και να χάνει χρόνο. Φαντάσου, λοιπόν, να μπορείς να πάρεις ένα τσάρτερ από τη Μάνη, να πιεις το τσίπουρό σου, να φας τσακώνικη μελιτζάνα και μετά να πετάξεις κατευθείαν για Λονδίνο ή Παρίσι, όλα με μια ανταπόκριση.
Ο Πτωχός, λοιπόν, δεν είναι απλώς ο περιφερειάρχης που «πετάει» στα ύψη με τις ιδέες του — είναι ο… πλούσιος των αερογραμμών, που κάνει την Πελοπόννησο να βγάζει από τον αέρα της όχι μόνο τουρίστες, αλλά και… ελπίδα, κέρδη και χαμόγελα.
Με τέτοια δυναμική, μάλλον σύντομα θα χρειαστεί να φτιάξουμε και «Πτωχό-λίγκ» για τις εταιρείες που παίζουν το παιχνίδι του Δημήτρη — γιατί εδώ ο Πτωχός δεν είναι… φτωχός, αλλά ο πλούσιος που ανοίγει φτερά στην Πελοπόννησο!
Φάκελος ΕΦΚΑ: Από το υπόγειο στην πασαρέλα… αλλά με βουβή υπουργό
Ποιος να το έλεγε ότι ο ΕΦΚΑ, ο άλλοτε πρωταθλητής της δημόσιας ταλαιπωρίας – με ουρές, φωνές και φρικαρισμένους ασφαλισμένους – θα βρισκόταν τώρα στα ψηλά της λίστας αξιολόγησης των πολιτών. Κι όμως! Στην καινούργια πλατφόρμα που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός για να βαθμολογούμε τις δημόσιες υπηρεσίες, ο ΕΦΚΑ φιγουράρει … πρωτοδεύτερος. Ασύλληπτο. Από την «Ελλάδα του μπινελικιού» στην «Ελλάδα της εφαρμογής» με ένα app δρόμο.
Φαίνεται πως η ψηφιοποίηση του θηρίου κάνει θαύματα. Ραντεβού από το κινητό, ενημέρωση με sms, ακόμα και εικονικός σύμβουλος! Όχι, δεν είναι το Netflix – ο ΕΦΚΑ είναι.
Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα: η αρμόδια υπουργός λένε οι κακές γλώσσες δεν μιλάει στον διοικητή του ΕΦΚΑ. Ούτε καλημέρα. Ούτε καν ένα emoji χεράκι. Και δεν μιλάμε για καμιά μικροψυχία της σειράς – μιλάμε για σιωπή που θα ζήλευε και το Άγιο Όρος.
Γιατί; Ρωτήσαμε, ψάξαμε, σκαλίσαμε. Η απάντηση: κανείς δεν ξέρει. Ή καλύτερα – όλοι ξέρουν, αλλά κανείς δεν λέει. Ίσως γιατί ο διοικητής προχωράει έργο με ταχύτητες που δεν χωράνε σε υπουργικά powerpoints. Ίσως γιατί έχει αφήσει τις συνεντεύξεις και κάνει… δουλειά. Ίσως, απλώς, γιατί είναι της παλιάς σχολής: αποτελεσματικός, αλλά όχι “κομματικός”. Ή ίσως επειδή θεωρείται άνθρωπος του αντιπροέδρου, ένας είναι ο αντιπρόεδρος!
Ή ίσως όλα αυτά είναι κακεντρέχειες και μάλλον εγώ αυτό πιστεύω.
Πάντως, στην αγορά κυκλοφορεί ήδη νέο ανέκδοτο:
– Πώς λέγεται ο διοικητής του ΕΦΚΑ;
– Ο Άφωνος Ήρωας.
Γιώργος Πιτσιλής: Ο άνθρωπος που έκανε την ΑΑΔΕ… brand εμπιστοσύνης
Αν ο ΕΦΚΑ είναι το «θαύμα της μεταμόρφωσης», τότε η ΑΑΔΕ είναι το μοντέλο συνέπειας. Και πίσω από τη διαρκή αυτή πορεία βελτίωσης, ένας άνθρωπος: ο Γιώργος Πιτσιλής. Σοβαρός, θεσμικός, διακριτικός – κι όμως, με αποτέλεσμα που βγάζει μάτι ακόμα και σε… φορολογούμενο με μισόκλειστα μάτια.
Δεν φωνάζει, δεν πολιτικολογεί, δεν τρέχει στα κανάλια. Απλώς κάνει τη δουλειά του. Και την κάνει καλύτερα από τους περισσότερους. Όταν μιλάμε για ψηφιοποίηση, όταν μιλάμε για εξυπηρέτηση, όταν μιλάμε για «κράτος που λειτουργεί», το παράδειγμα της ΑΑΔΕ είναι το πρώτο που έρχεται στα χείλη όσων ξέρουν.
Και τώρα, η αδερφή του Μπίλυ (a.k.a. η πλατφόρμα αξιολόγησης του gov.gr) το επιβεβαιώνει: ο κόσμος βαθμολογεί ΑΑΔΕ με άριστα. Πώς λέμε “έξυπνη δημόσια διοίκηση”; Ε, βάλε δίπλα και το όνομα Πιτσιλής.
Ποιος είναι ο βλάκας, τελικά;
Έγινε κι αυτό, σε πρόσφατη συνεδρίαση «στρατηγικού» φορέα τουρισμού, όπου μαζεύονται οι «σοφοί» του κλάδου για να συντονίσουν την πορεία του ελληνικού τουρισμού. Εκεί, λοιπόν, ένα από τα ιστορικά και προβεβλημένα μέλη, βαρύ όνομα της παλιάς φρουράς, αποφάσισε να πετάξει τη χειροβομβίδα: «Δεν παίζουμε πια κανέναν ρόλο στη χάραξη πολιτικής», είπε περίπου — και προκάλεσε παγωμάρα.
Δεν πρόλαβε να κυλήσει δεύτερο λεπτό, και ήρθε η κανονιά από μεγάλο όνομα του επιχειρείν — όχι απλώς μέλος, αλλά πυλώνας και καθρέφτης ισχύος: «Εγώ δεν βλέπω κάτι τέτοιο, ούτε το καταλαβαίνω. Είμαι βλάκας;», τον ρώτησε. «Ναι, είσαι!», απάντησε ο πρώτος. Και κάπου εκεί η συζήτηση παραλίγο να ξεφύγει… Ελλείψει επιχειρημάτων, επιστρατεύτηκαν τα… ρητορικά εργαλεία.
Το επεισόδιο, όσο πρωτοφανές κι αν είναι, δεν είναι καθόλου αστείο. Γιατί αποτυπώνει τον προβληματισμό που επικρατεί για την άποψη, πυγμή, επιρροή και ρόλο που έχει. Τώρα, τα μέλη του τσακώνονται για το αν εξακολουθεί να υπάρχει ουσιαστικά — και μάλλον διαφωνούν και σ’ αυτό. Κι όσο αυτοί αυτοακυρώνονται μεταξύ τους, η κυβέρνηση ακολουθεί μια πορεία απομακρυσμένη από τις ανάγκες του τουρισμού: περισσότερη φορολογία, λιγότερη στήριξη, μηδενική στρατηγική. Κι όμως, κάποιος έπρεπε να χτυπάει το καμπανάκι. Αλλά ποιος;
Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι η τουριστική πολιτική έχει ξεχαρβαλωθεί. Η φωνή του κλάδου έχει χάσει τη δύναμή της — όχι από εξωτερικούς εχθρούς, αλλά από εσωτερική φθορά, αλαζονεία και αυτοαναφορικότητα. Δεν γίνεται να διαπραγματεύεσαι σοβαρά με την Πολιτεία όταν το μόνο που παράγεις είναι power points, χειραψίες και παρασκηνιακά μαχαιρώματα.
Ο τουρισμός χρειάζεται φωνή. Όχι καβγάδες, ούτε συνέδρια-επαναλήψεις, ούτε εσωτερικές αυταπάτες μεγαλείου. Και κυρίως, χρειάζεται ευθύνη. Γιατί αυτή η στροφή της κυβέρνησης —η απροκάλυπτη αδιαφορία για τον στρατηγικό ρόλο του τουρισμού— δεν έγινε στο κενό. Κάποιοι άφησαν το πεδίο κενό. Κάποιοι βολεύτηκαν με την πόζα και τα ευχολόγια.
Κάποιοι απέτυχαν να αντισταθούν. Κάποιος ήταν ο αδύνατος κρίκος…
Και τουρισμός… και παράπονο (plus)
Πραγματοποιήθηκε και μεγάλη τουριστική εκδήλωση με εξαιρετική επιτυχία, αυτή τη φορά σε νησί. Η συμμετοχή εντυπωσιακή, οι χαιρετισμοί θερμοί, οι ομιλίες μεγαλεπήβολες, και οι χειραψίες τόσο σφικτές που έλειψε να ξεκολλήσουν ώμοι.
Ήρθε και η εκπρόσωπος της κυβέρνησης — η οποία, οφείλουμε να πούμε, έχει όντως δείξει κινητικότητα στο χαρτοφυλάκιο. Όμως, ενώ όλοι χαμογελούσαν, φαίνεται ότι στο παρασκήνιο… κάτι ξίνισε. Η υπουργική παρουσία περίμενε χειροκρότημα – έστω μια αναφορά, μια αναγνώριση, ένα “μπράβο, υπουργέ μας”. Αντί γι’ αυτό, άκουσε μονάχα την παλιά, κλασική τουριστική μελωδία: γκρίνια σε ντο μείζονα.
Και κάπως έτσι, ενώ όλοι αναχωρούσαν ευχαριστημένοι από τη φιλοξενία, τις selfies και τα πάνελ, κάποια βαλίτσα έφυγε με λίγο περισσότερο… συναισθηματικό βάρος. Γιατί εντάξει το networking, εντάξει και το μέλλον του τουρισμού — αλλά λίγη αγάπη δεν βλάπτει, βρε παιδιά! Ένας έπαινος, μια ατάκα, ένα «όλα αυτά τα χρωστάμε σε εσάς, υπουργέ»! Πρέπει δηλαδή να το γράψει μόνη της στο βιογραφικό;
Και σαν να μην έφτανε αυτό, φεύγοντας —κι αφού τα φλας είχαν σβήσει— ακούστηκε και μια φράση-φαρμάκι, απευθυνόμενη όχι προς την αίθουσα, αλλά προς τα ενδότερα της κυβέρνησης: «Αυτός κάνει τις μα@@κίες κι εγώ την πληρώνω». Η αιχμή σαφής και… στρατηγική, με αποδέκτη τον αρμόδιο για την ανάπτυξη — ή μάλλον για την απόσυρση της ανάπτυξης από τον τουρισμό. Γιατί όταν κόβεις τον τουρισμό από τον αναπτυξιακό νόμο, μην περιμένεις μετά να σου στείλουν λουλούδια — θα σου στείλουν το λογαριασμό.
Τελικά, ο τουρισμός μπορεί να μην μπήκε στον αναπτυξιακό, αλλά μπήκε γερά στην πολιτική νευρικότητα. Και μην ξεχνάμε: κάτω από το χαμόγελο των πάνελ, πάντα σιγοβράζει ένας μίνι Εμφύλιος. Με ηφαίστεια ή χωρίς.
Ο μύθος των 80.000 (ή πώς εξαφανίζεται ένα πρόβλημα με Ctrl+Delete)
Στον θαυμαστό κόσμο της δημόσιας διοίκησης, τα προβλήματα δεν λύνονται — εξαφανίζονται. Έτσι, ενώ όλη η τουριστική αγορά βοά ότι λείπουν τουλάχιστον 80.000 εργαζόμενοι, το αρμόδιο υπουργείο ανακάλυψε την ελληνική version του Χάρι Πότερ: «και με ένα φύσημα Excel, το κενό γίνεται… 1.818».
Ναι, 1.818! Τόσοι διαρρέει ότι είναι οι εργαζόμενοι που «λείπουν», βάσει των αιτημάτων των εργοδοτών στην πλατφόρμα της ΔΥΠΑ. Και κάπου εδώ μπαίνει το κουίζ της εβδομάδας:
Πόσοι σοβαροί εργοδότες χρησιμοποιούν τη ΔΥΠΑ για να βρουν εργαζόμενους στην αιχμή της σεζόν;
Απάντηση: Όσοι και οι πελάτες που ψάχνουν σουίτα 5 αστέρων με all inclusive στα 20 ευρώ τη βραδιά.
Γιατί, μεταξύ μας, όποιος έχει δουλέψει έστω και μία ώρα στον τουρισμό ξέρει ότι οι λίστες της ΔΥΠΑ είναι σαν το «Χρυσό Οδηγό» του ’85: υπάρχουν για να υπάρχουν, αλλά δεν τις ανοίγει κανείς. Οι υποψήφιοι που εμφανίζονται εκεί, κατά κανόνα, ούτε ξέρουν πού πέφτει η κουζίνα — και σίγουρα δεν μπορούν να διαχειριστούν ούτε room service, ούτε customer review στο TripAdvisor.
Κι όμως, η διοικητική ευφυΐα βρήκε τρόπο να μετατρέψει την κραυγή του κλάδου σε fake news. Οι εργαζόμενοι δεν λείπουν — λέει. Μόνο που η πραγματικότητα, στις κουζίνες, στα πόστα και στις reception, λέει άλλα: τα ξενοδοχεία δουλεύουν με το 60% του προσωπικού που χρειάζονται, οι εργαζόμενοι καίγονται, και οι πελάτες ανεβάζουν βίντεο με τον διευθυντή να σερβίρει καφέδες.
Αλλά δεν πειράζει. Στο τέλος, όλα είναι θέμα… αφήγησης. Και το υπουργείο, ως φαίνεται, επέλεξε να γράψει το δικό του παραμύθι: «Ο Μύθος των 80.000», σε έκδοση εσωτερικής διανομής και σφραγίδα “εγκύκλιος”.
Μόνο που ο τουρισμός, αγαπητοί, δεν λειτουργεί με αφήγημα. Λειτουργεί με ανθρώπους. Και όταν δεν έχεις ούτε ανθρώπους, ούτε αλήθεια, μένει μόνο η προπαγάνδα.
Ή αλλιώς: μια ακόμα κυβερνητική σεζόν, με ηλιοβασίλεμα και zero service.
Η Εθνική Τράπεζα και ο Τουρισμός
Η απόφαση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος να αναβαθμίσει θεσμικά τον τομέα του τουρισμού στο οργανόγραμμά της αποτελεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα αναγνώρισης της στρατηγικής σημασίας που έχει ο τουρισμός για την ελληνική οικονομία.
Η αναβάθμιση του κ. Σταύρου Γρίβα, που μέχρι σήμερα είχε την ευθύνη του τομέα, είναι απολύτως δίκαιη και επιβεβαιώνει το έργο και την εμπειρία του.
Πρόκειται για μια κίνηση που όχι μόνο αντανακλά τη στήριξη της Τράπεζας στις τουριστικές επιχειρήσεις, αλλά και ενισχύει την εμπιστοσύνη του κλάδου στο τραπεζικό σύστημα. Ο τουρισμός δεν είναι απλώς ένας ισχυρός οικονομικός πυλώνας, αλλά και πεδίο επενδυτικών ευκαιριών και αναπτυξιακής προοπτικής – και η Εθνική Τράπεζα δείχνει έμπρακτα ότι το αντιλαμβάνεται αυτό.
Το μοιραίο 70% ή του ΕΣΠΑ το ανάγνωσμα!
Αυτό που συμβαίνει με το νέο πρόγραμμα ΕΣΠΑ για τις τουριστικές επιχειρήσεις δεν είναι απλώς απογοητευτικό — είναι προκλητικό.
Μετά την πλήρη απουσία του τουρισμού από τον Αναπτυξιακό Νόμο και τις αλλεπάλληλες περικοπές σε προγράμματα στήριξης, έρχεται τώρα και το κερασάκι στην τούρτα: απορρίπτονται 7 στις 10 προτάσεις μικρομεσαίων τουριστικών επιχειρήσεων. Ναι, καλά διαβάσατε. Μόνο το 30% εγκρίθηκε. Αν αυτό δεν είναι πολιτική αποδόμησης του τουριστικού επιχειρείν, τότε τι είναι;
Η κυβέρνηση και οι διαχειριστικές αρχές φαίνεται να αντιμετωπίζουν τον τουρισμό σαν παρείσακτο στην εθνική οικονομία — λες και δεν είναι ο κλάδος που κρατάει όρθια τη χώρα εδώ και δεκαετίες, λες και δεν είναι ο τομέας που φέρνει το 25% του ΑΕΠ. Οι άνθρωποι του τουρισμού ζητούν στήριξη και παίρνουν πόρτα. Εκατοντάδες επιχειρήσεις είχαν επενδύσει χρόνο, πόρους και ελπίδες σε αυτό το πρόγραμμα. Και τώρα; Απορρίψεις, με συνοπτικές διαδικασίες και με αδιαφανή κριτήρια.
Το εξαιρετικό ρεπορτάζ του money-tourism.gr ρίχνει φως σε μια κατάσταση που θα έπρεπε να έχει ήδη προκαλέσει πολιτικό σεισμό. Και κάτι τελευταίο: όσοι πιστεύουν ότι ο τουρισμός «θα αντέξει όπως πάντα», παίζουν με τη φωτιά. Οι αντοχές εξαντλούνται. Και τότε θα είναι αργά για… διορθωτικές κινήσεις.
Με τιμή
Ο ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ των διαδρόμων
(*) Οι εικονογραφήσεις δημιουργήθηκαν με την βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης
