Με επιστολή τους ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας της ΠΟΞ κ.κ. Γρηγόρης Τάσιος και Μανώλης Τσακαλάκης αντίστοιχα, προς τον Γιάννη Πλακιωτάκη, υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, που κοινοποιούν στον υπουργό Τουρισμού Χάρη Θεοχάρη, θέτουν υπόψιν τους παρατηρήσεις στα άρθρα 6 «Απλούστευση πλαισίου άσκησης δραστηριότητας εκμίσθωσης θαλάσσιων μέσων αναψυχής – Προσθήκη Κεφαλαίου ΚB΄ στον ν. 4442/2016» και 19 «Ελεγκτική διαδικασία και κυρώσεις τουριστικών επιχειρήσεων – Τροποποίηση του άρθρου 7 του ν. 4276/2014» του νομοσχεδίου «Απλούστευση του πλαισίου άσκησης οικονομικών δραστηριοτήτων αρμοδιότητας Υπουργείων Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Υποδομών και Μεταφορών, ρυθμίσεις για τη μεταφορά στον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας των αρμοδιοτήτων για τα εμπορικά σήματα και άλλες διατάξεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης».
Ειδικά για το θέμα των κυρώσεων η ΠΟΞ υπογραμμίζει ότι “…Το πρόβλημα της παραξενοδοχείας έχει εδώ και πολύ καιρό ξεφύγει από κάθε έλεγχο και θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις λόγω του τεράστιου πλήγματος που έχει δεχθεί ο κλάδος μας λόγω της πανδημίας. Δεν γνωρίζουμε και δεν μας απασχολεί κιόλας, αν φταίει η νομοθεσία που έχει κενά ή το γεγονός πως οι ελεγκτικές υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες. Αυτό που βλέπουμε είναι πως υπάρχει μεγάλος αριθμός μη νόμιμων καταλυμάτων που δρουν ανεξέλεγκτα, στερώντας έσοδα από το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία και ανταγωνιζόμενα αθέμιτα τις νόμιμες επιχειρήσεις μας.
Τα καταλύματα αυτά θα πρέπει να εντοπίζονται και να σφραγίζονται γιατί λειτουργούν παράνομα εις βάρος των συμφερόντων του Ελληνικού Δημοσίου, των επιχειρήσεών μας και του καταναλωτικού κοινού. Δεν αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, την προσθήκη της προϋπόθεσης να «προκύπτει άμεσος κίνδυνος για το δημόσιο συμφέρον και να παρίσταται έκτακτη ανάγκη αποτροπής του κινδύνου αυτού» που τίθεται με την προωθούμενη διάταξη, η οποία στην ουσία λόγω των μεγάλων περιθωρίων ερμηνείας που έχει τη καθιστά ανεφάρμοστη”.
Πιο αναλυτικά οι παρατηρήσεις της ΠΟΞ, έχουν ως εξής:
1.Άρθρο 6 «Απλούστευση πλαισίου άσκησης δραστηριότητας εκμίσθωσης θαλάσσιων μέσων αναψυχής – Προσθήκη Κεφαλαίου ΚB΄ στον ν. 4442/2016»
Οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις προβαίνουν σε τεράστιες επενδύσεις για την παροχή στους πελάτες τους ενός ολοκληρωμένου πακέτου τουριστικών υπηρεσιών. Στο πλαίσιο αυτό μισθώνουν από τον οικείο Δήμο ή την Κτηματική υπηρεσία τον έμπροσθεν αυτών χώρο του αιγιαλού για την τοποθέτηση ξαπλωστρών, κ.λπ., τις οποίες χρησιμοποιούν δωρεάν οι πελάτες τους. Στον ίδιο χώρο μπορεί να ασκούν και τη δραστηριότητα των θαλασσίων μέσων αναψυχής, είτε οι ίδιες, είτε μέσω εταιρειών εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής με τις οποίες συνεργάζονται Μάλιστα πλέον από τη κείμενη νομοθεσία προβλέπεται πλέον ρητά (και ορθά) το δικαίωμα αυτό των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων να διαθέτουν (εφόσον ασφαλώς κατέχουν όλες τις νόμιμες άδειες) θαλάσσια μέσα αναψυχής για τους πελάτες τους, αναπτύσσοντας τη συγκεκριμένη δραστηριότητα στον έμπροσθεν αυτών χώρο του αιγιαλού.
Το πρόβλημα είναι πως στην πράξη η δυνατότητα αυτή αναιρείται.
Με την τροποποίηση του Γενικού Κανονισμού Λιμένα που έλαβε χώρα το 2018 παρέχεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις θαλασσίων μέσων αναψυχής να δηλώνουν ως «πόστο» θέση μέσα στη θάλασσα. Στην περίπτωση μάλιστα που μια επιχείρηση διαθέτει ήδη άδεια με «πόστο» στον αιγιαλό, αν επιθυμεί να ανανεώσει την άδειά της μεταφέροντας το «πόστο» της στη θάλασσα, δεν απαιτείται γνωμοδότηση της Επιτροπής του άρθρου 35 του Γενικού Κανονισμού Λιμένα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια επιχείρηση θαλασσίων μέσων αναψυχής να μπορεί, αν προλάβει και υποβάλλει τη σχετική αίτηση αδειοδότησης πρώτη, να έχει τη δυνατότητα, δραστηριοποιούμενη σε πόστο μέσα στη θάλασσα, να στερήσει από μια ξενοδοχειακή μονάδα που έχει μισθώσει τον έμπροσθεν αυτής χώρο του αιγιαλού να ασκήσει τη συγκεκριμένη δραστηριότητα για την εξυπηρέτηση των πελατών της.
Το πρόβλημα αυτό δεν επιλύεται με τις ρυθμίσεις του άρθρου 6 του σχολιαζόμενου νομοσχεδίου, καθώς εξακολουθεί κανόνα για την πρώτη αδειοδότηση να αποτελεί η χρονική προτεραιότητα υποβολής της αίτησης και να μην λαμβάνεται υπόψη ως κριτήριο αν η επιχείρηση έχει μισθώσει το χώρου του αιγιαλού ή δραστηριοποιείται σε πόστο επί της θάλασσας.
Κατόπιν των ανωτέρω προτείνουμε να προβλέπεται ρητά πως: α) η έγκριση εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής χορηγείται κατά προτεραιότητα σε ξενοδοχειακή επιχείρηση, στην οποία έχει παραχωρηθεί ο έμπροσθεν αυτής χώρος του αιγιαλού και β) πως έγκριση εκμίσθωσης θαλασσίων μέσων αναψυχής με πόστο στη θάλασσα δεν ανανεώνεται, σε περίπτωση που υποβληθεί αίτημα αδειοδότησης από ξενοδοχειακή επιχείρηση στην οποία έχει παραχωρηθεί ο έμπροσθεν αυτής χώρος του αιγιαλού
- Άρθρο 19 «Ελεγκτική διαδικασία και κυρώσεις τουριστικών επιχειρήσεων – Τροποποίηση του άρθρου 7 του ν. 4276/2014»
Σύμφωνα με την παράγραφο 1 του ανωτέρω άρθρου προβλέπεται πως: «1. Το πρώτο εδάφιο της παρ. 4 του άρθρου 7 του ν. 4276/2014 (Α’ 155), περί της σφράγισης τουριστικών επιχειρήσεων, αντικαθίσταται και η παρ. 4 διαμορφώνεται ως εξής: «4. Επιπλέον των προβλεπόμενων διοικητικών κυρώσεων που επιβάλλονται σε τουριστικές επιχειρήσεις, που λειτουργούν χωρίς το Ειδικό Σήμα Λειτουργίας (Ε.Σ.Λ.) ή τη Βεβαίωση Συνδρομής Νόμιμων Προϋποθέσεων (Β.Σ.Ν.Π.), ή χωρίς να έχουν υποβάλει γνωστοποίηση έναρξης, επιβάλλεται, με απόφαση της αρμόδιας υπηρεσίας τουρισμού, από τα όργανά της και με τη συνδρομή της αστυνομικής αρχής, σωρευτικά με τις διοικητικές κυρώσεις και το διοικητικό μέτρο της σφράγισης, εφόσον προκύπτει άμεσος κίνδυνος για το δημόσιο συμφέρον και παρίσταται έκτακτη ανάγκη αποτροπής του κινδύνου αυτού. Με απόφαση του Υπουργού Τουρισμού καθορίζεται η διαδικασία σφράγισης των τουριστικών επιχειρήσεων και των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που λειτουργούν εντός τουριστικών καταλυμάτων.»
Το πρόβλημα της παραξενοδοχείας έχει εδώ και πολύ καιρό ξεφύγει από κάθε έλεγχο και θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις λόγω του τεράστιου πλήγματος που έχει δεχθεί ο κλάδος μας λόγω της πανδημίας. Δεν γνωρίζουμε και δεν μας απασχολεί κιόλας, αν φταίει η νομοθεσία που έχει κενά ή το γεγονός πως οι ελεγκτικές υπηρεσίες είναι υποστελεχωμένες. Αυτό που βλέπουμε είναι πως υπάρχει μεγάλος αριθμός μη νόμιμων καταλυμάτων που δρουν ανεξέλεγκτα, στερώντας έσοδα από το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία και ανταγωνιζόμενα αθέμιτα τις νόμιμες επιχειρήσεις μας.
Τα καταλύματα αυτά θα πρέπει να εντοπίζονται και να σφραγίζονται γιατί λειτουργούν παράνομα εις βάρος των συμφερόντων του Ελληνικού Δημοσίου, των επιχειρήσεών μας και του καταναλωτικού κοινού. Δεν αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, την προσθήκη της προϋπόθεσης να «προκύπτει άμεσος κίνδυνος για το δημόσιο συμφέρον και να παρίσταται έκτακτη ανάγκη αποτροπής του κινδύνου αυτού» που τίθεται με την προωθούμενη διάταξη, η οποία στην ουσία λόγω των μεγάλων περιθωρίων ερμηνείας που έχει τη καθιστά ανεφάρμοστη”.
Νομίζω ότι έχοντας χάσει την μεγάλη μπουκιά οι περισσότεροι ξενοδόχοι λόγω των συνθηκών προσπαθούν να εξασφαλίσουν πληρότητες κυνηγώντας κάποιους μικροϊδιοκτήτες καταλυμάτων βραχυχρόνιας μίσθωσης.