του Κωνσταντίνου Στ. Δεριζιώτη
–Ο ξενοδόχος στην Ελλάδα επενδύει… γιατί έτσι του ζητούν!
Τα μεγάλα τουριστικά brands (Marriott, Hilton, Ikos, Four Seasons κ.ά.) έχουν αυστηρά πρότυπα ποιότητας και αισθητικής. Αν θέλει ο Έλληνας ξενοδόχος να φορέσει τη “στολή” τους, πρέπει να επενδύσει σε:
- Αρχιτεκτονική «instagramική», με καμπύλες, minimal και πισίνες που μοιάζουν με λίμνες.
- Spa, fine dining, sushi, brunch και signature cocktails με βρώσιμο χρυσό.
- Ειδικούς φωτισμούς, mood music και ξεχωριστά τμήματα “guest experience”.
Έτσι, επενδύει τεράστια ποσά – πολλές φορές πέρα από τις δυνατότητές του – για να πιάσει το “standard” της παγκόσμιας αγοράς.
Ο πελάτης όμως δεν ήρθε για τη Ντόχα — ήρθε για την Ελλάδα.
Μπορεί να πληρώνει 800 ευρώ τη βραδιά, αλλά:
- Η παραλία είναι μικρή ή πνιγμένη στις ξαπλώστρες.
- Ο δρόμος προς το ξενοδοχείο είναι γεμάτος λακκούβες ή περνά από εργοτάξιο.
- Η ταβέρνα του χωριού δίπλα έχει βάλει λουκέτο γιατί δεν βρίσκει προσωπικό.
- Το δίκτυο ύδρευσης δεν φτάνει για τα 200 δωμάτια του resort.
- Και η εμπειρία έξω από το resort δεν δικαιολογεί την τιμή εντός.
©ΧΡΗΜΑ & ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Ο πελάτης νιώθει πως του πούλησαν luxury, αλλά του παρέδωσαν… κάτι πρόχειρα «γυαλισμένο».
Το value for money δεν βγαίνει
Ο τουρίστας συγκρίνει. Δεν ζει σε φούσκα. Όταν πληρώνει premium τιμές, περιμένει να ζήσει μια πλήρη εμπειρία υψηλού επιπέδου — όχι μόνο στο δωμάτιο, αλλά και στον προορισμό.
Περιμένει:
- Υποδομές που λειτουργούν,
- Τοπικές εμπειρίες με ποιότητα,
- Καθαριότητα και οργάνωση,
- Κι ένα «κάτι» ελληνικό, αυθεντικό.
Αν όλα αυτά λείπουν, τότε ακόμα και το καλύτερο δωμάτιο του κόσμου φαίνεται ακριβό.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι συστημικό
Δεν φταίει μόνο ο ξενοδόχος.
Ούτε το brand.
Φταίει το ότι το τουριστικό οικοσύστημα της χώρας:
- Δεν υποστηρίζει τιμές των 800 ή 1000 ευρώ τη βραδιά,
- Δεν έχει τις δημόσιες υποδομές που να συμβαδίζουν με το προϊόν πολυτελείας,
- Δεν έχει διαχείριση προορισμού — έχει μόνο επιχειρηματίες που παλεύουν μόνοι τους.
Όταν η εμπειρία έξω από το resort είναι αντίθετη με το storytelling που σε έφερε εκεί, τότε η απογοήτευση είναι θέμα χρόνου. Και ο πελάτης δεν επιστρέφει — και το λέει και σε άλλους.
Τι πρέπει να αλλάξει
Αν θέλουμε να διατηρήσουμε και να αναπτύξουμε τουρισμό υψηλής προστιθέμενης αξίας, πρέπει να πάμε πέρα από τα ξενοδοχεία:
- Εθνική στρατηγική επενδύσεων σε τοπικές υποδομές: δρόμοι, καθαριότητα, δημόσιος χώρος, ύδρευση.
- Ολοκληρωμένη διαχείριση προορισμών: με συνεργασία κράτους – αυτοδιοίκησης – ιδιωτικού τομέα.
- Εκπαίδευση ανθρώπινου δυναμικού, όχι μόνο σε τεχνικές εξυπηρέτησης, αλλά και σε τουριστική συνείδηση.
- Επαναπροσδιορισμός του τι είναι η ελληνική πολυτέλεια: λιγότερο copy-paste Ντουμπάι, περισσότερο φως, φύση, απλότητα, ελληνικότητα με ποιότητα.
Επίλογος με μια σοβαρή υποσημείωση! Τι θα γίνει όταν αρχίσουν να αποεπενδύουν τα funds;
Ο ελληνικός τουρισμός έχει ανεβάσει στροφές — και μπράβο του. Αλλά αν συνεχίσει να πουλάει «πολυτέλεια» σε περιβάλλον που δεν μπορεί να την υποστηρίξει, τότε κάποια στιγμή ο πελάτης θα πάψει να αγοράζει.
Η πολυτέλεια δεν είναι το σούσι. Είναι η σιγουριά ότι αυτό που ζεις, αξίζει τα λεφτά του. Αν δεν την προσφέρεις — όσο ωραίο κι αν είναι το δωμάτιο — χτίζεις σε άμμο.
Και κάτι ακόμα, εξίσου κρίσιμο:
Τι θα γίνει όταν τα funds που έχουν αποκτήσει δεκάδες ελληνικά ξενοδοχεία αρχίσουν να αποεπενδύουν;
Οι περισσότεροι θεσμικοί επενδυτές (private equity, real estate funds κ.λπ.) έχουν επενδυτικό ορίζοντα 5–7 ετών. Αυτό σημαίνει πως αρκετοί από αυτούς βρίσκονται ήδη κοντά στη φάση της εξόδου. Αν η αγορά δεν αποδίδει τις υπεραξίες που περίμεναν — είτε λόγω κορεσμού, είτε λόγω αδύναμου περιβάλλοντος — τότε θα αρχίσουν να πουλούν.
Και τότε, αν δεν υπάρχει μακροχρόνιο σχέδιο, κινδυνεύουμε στην Ελλάδα να δούμε:
- ξενοδοχειακά ακίνητα-κέλυφος να αλλάζουν χέρια άτακτα,
- μειώσεις επενδύσεων και υπηρεσιών,
- στασιμότητα ή απαξίωση σε περιοχές που μέχρι χθες έλαμπαν στα brochure των tour operators.
Αν θέλουμε το ελληνικό τουριστικό θαύμα να έχει διάρκεια, πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε πέρα από τη σεζόν.
Γιατί το πραγματικό luxury σήμερα είναι ένα πράγμα: η συνέπεια!
Ο Κωνσταντίνος Στ. Δεριζιώτης είναι μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του ΕΒΕΑ, αρμόδιος για τον Τουρισμό και ιδρυτής και εκδότης της KSD – ΧΡΗΜΑ & ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
