Ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Ρόδου Αντώνης Καμπουράκης αφού τόνισε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο συνεδριακός τουρισμός στη χώρα, σας αποτέλεσμα της κρίσης και της διεθνούς εικόνας της, και τις πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν για την υποστήριξή του, υπογράμμισε έντονα ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί ο νησιωτικός ξενοδοχειακός κόσμος καμία συζήτηση για αλλαγή του καθεστώτος μειωμένου ΦΠΑ. Μάλιστα έχει μεγάλη σημασία η δήλωση αυτή, καθώς έρχεται μετά τη χθεσινή κοινή δήλωση των βουλευτών Αιγαίου της ΝΔ ( εδώ ), αλλά και συνάντησης που προηγήθηκε στην Βουλή, την οποία σας αποκαλύψαμε και στην διάρκεια της οποίας κάποιοι του κυβερνώντος κόμματος τα «μασούσαν» για το θέμα του ΦΠΑ. Ο πρόεδρος της ΕΞΧ χειροκροτήθηκε έντονα για την τοποθέτησή του αυτή, με πρώτους τον Βάσο Μηναϊδη και τον Γιάννη ΠΑπαβασιλείου που ήταν στην πρώτη σειρά του ακροατηρίου
Ο κ. Καμπουράκης μάλιστα είπε χαρακτηριστικά:» Γιατί κανένας Decision Maker, δεν θα αποφάσιζε να εμπιστευτεί, την διοργάνωση ενός Συνεδρίου, σ’ ένα τόπο, όπου η αίσθηση της ηρεμίας και της τάξης, έχει καταστεί σπάνιο μουσειακό είδος, προς εξαφάνιση. Δεν θα έρχονταν σε μια χώρα, όπου η προτεραιότητα του επισκέπτη, έπεται των δικαιωμάτων, των διαδηλωτών και των καταληψιών. Και όλων των άλλων, που με αμετροπρέπεια, σπεύδουν να διαδηλώσουν τα δίκια τους, στην καμπούρα των διακοπών, του ξένου Τουρίστα», ζητώντας παράλληλα δραστική μείωση του κόστους χρήσης αεροδρομίων και ειδικά της Αθήνας.
Το πλήρες κείμενο της ομιλιας του κ. Καμπουράκη ακολουθεί:
«Πρώτα απ’ όλα θέλω να συγχαρώ, το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος, και τον Πρόεδρό του, Γιώργο Τσακίρη, για την πρωτοβουλία της σημερινής Γενικής Συνέλευσης.
Είναι η πρώτη φορά που λαμβάνεται μια τέτοια πρωτοβουλία, και έχει μεγάλη, ουσιαστική, αλλά και συμβολική, σημασία. Στους δύσκολους καιρούς, αυτό που μετράει και έχει πραγματική αξία, είναι, όχι μόνο να μην βρίσκεσαι με τα χέρια κάτω, όχι μόνο να μην ακολουθείς μια περιρρέουσα φυγόπονη μοιρολατρία, αλλά να βγαίνεις μπροστά, και με αυτοπεποίθηση.
Πιστεύω λοιπόν, πως αυτό είναι το σημαντικό μήνυμα, που εκπέμπουμε σήμερα. Μήνυμα ενότητας, μήνυμα δύναμης, μήνυμα αποφασιστικότητας. Διότι όλοι μέσα σε αυτή την αίθουσα, ξέρουμε πως δεν υπάρχουν ούτε μαγικές λύσεις, ούτε μαγικές συνταγές. Υπάρχει μόνο η συλλογική προσπάθεια, στο βαθμό που συμφωνούμε όλοι, πως το βέλος της πορείας του τουρισμού, μπορεί και πρέπει να δείχνει μόνον μπροστά. Και θα πάμε μπροστά, με πολιτικές που βλέπουν μπροστά. Με πολιτικές που δεν συνθηκολογούν, με τις αντιξοότητες, με τις δυσκολίες, με την εθνική κατήφεια. Με πολιτικές που αξιοποιούν παραδειγματικά τις ευκαιρίες, και τα πλεονεκτήματα, και που μπορούν να δείξουν, τι μπορεί να καταφέρει μια Ελλάδα, που προσπαθεί. Μια Ελλάδα που βάζει ψηλά τον πήχη των προσδοκιών της, από τον εαυτό της. Αυτή τη διαφορά μπορεί και πρέπει, να την κάνει ο τουρισμός. Να την κάνουμε, όλοι εμείς.
Ωστόσο είναι σαφές, πως δεν λειτουργούμε στο κενό. Όσο φιλότιμες κι αν είναι οι δικές μας προσπάθειες, δεν παύουν να είναι ενταγμένες, σε ένα ευρύτερο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον. Διότι είναι εύκολο να συζητιέται, το τι μπορεί να κάνει ο τουρισμός, για την υπέρβαση της κρίσης. Το δύσκολο όμως είναι, να μην αφήσουμε την κρίση, να κάνει ζημιά στον τουρισμό μας. Τι εννοώ;
Θα σας το δώσω παραστατικά, με δυο μείζονος σημασίας ζητήματα, που «καίνε» την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Τη Ρόδο.
1) Το πρώτο είναι ο Συνεδριακός Τουρισμός, ο οποίος είναι πραγματικός αιμοδότης. Ειδικά εκτός της κλασικής τουριστικής σεζόν. Διαθέτουμε υποδομές σύγχρονες, προσωπικό εξειδικευμένο και τεχνογνωσία αδιαμφισβήτητη. Διαθέσεις καλές συναντούμε στους διοικούντες, αλλά σταθερά χάνουμε έδαφος. Και χρειάζεται να στηρίξουμε αυτές τις τεράστιες επενδύσεις, που πέφτουν σε χειμέρια νάρκη, και πολύ περισσότερο, να δώσουμε ρυθμό ανάπτυξης, σε αυτή την πολλά υποσχόμενη προοπτική!
Είναι εύλογο, λοιπόν, να υπάρχει μεγάλος προβληματισμός, από τη ματαίωση μεγάλων διεθνών συνεδρίων.
Χρειάζεται εδώ να αναληφθούν πρωτοβουλίες. Η εικόνα παίζει τεράστιο ρόλο, και είναι υποχρέωση της πολιτείας, να βελτιώσει την εικόνα της χώρας, δρομολογώντας, άμεσα, στοχευμένες δράσεις προβολής. Διαφορετικά θα εμπεδωθεί, η κυρίαρχη στα διεθνή ΜΜΕ, εικόνα μιας χώρας, σε κατάσταση γενικευμένης αναταραχής. Προκαλώντας αισθήματα ανησυχίας, επικινδυνότητας, και αναξιοπιστίας, στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Κάθε μέρα που περνάει, και δεν ξεδιπλώνονται δράσεις προβολής, που θα λειτουργούν καθησυχαστικά, θα μετράμε χαμένες ευκαιρίες, για τον τουρισμό. Και βέβαια για τον Συνεδριακό Τουρισμό.
Γιατί κανένας Decision Maker, δεν θα αποφάσιζε να εμπιστευτεί, την διοργάνωση ενός Συνεδρίου, σ’ ένα τόπο, όπου η αίσθηση της ηρεμίας και της τάξης, έχει καταστεί σπάνιο μουσειακό είδος, προς εξαφάνιση. Δεν θα έρχονταν σε μια χώρα, όπου η προτεραιότητα του επισκέπτη, έπεται των δικαιωμάτων, των διαδηλωτών και των καταληψιών. Και όλων των άλλων, που με αμετροπρέπεια, σπεύδουν να διαδηλώσουν τα δίκια τους, στην καμπούρα των διακοπών, του ξένου Τουρίστα.
* Αλήθεια, σκέπτεται μήπως το ευνομούμενο κράτος, να περιορίσει νομικά τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις διαμαρτυρίες και τις πορείες, Δημοκρατική εκδήλωση διαφωνίας των πολιτών, μεν, χρονικά Ρητά, εκτός της Τουριστικής Περιόδου, εκτός της Full Season, δε??? Τουλάχιστον αυτό, θα μπορούσε να το κάνει, αμέσως τώρα, Δωρεάν, χωρίς οικονομικό κόστος. Εάν διατείνεται, ότι πράγματι ενδιαφέρεται, για τον Συνεδριακό, Θαλάσσιο, ή άλλο Ελληνικό Τουρισμό.
Μπορούν να γίνουν πολλά και να φέρουν αποτελέσματα. Έχω θητεύσει στη διοίκηση του ΕΟΤ, και γνωρίζω από πρώτο χέρι, πόσο σημαντικό είναι, να υπάρχουν στον «αέρα» των διεθνών ΜΜΕ, δράσεις προβολής.
Από κει και πέρα, ο συνεδριακός τουρισμός έχει ανάγκη και από πρόσθετες υποστηρικτικές ενέργειες.
Είναι ιδιαιτέρως κρίσιμο, ασφαλώς, το θέμα των Αερομεταφορών. Για παράδειγμα, η μείωση των τελών και των φόρων των αεροδρομίων, θα μας έδινε ένα σαφές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Με 42Ευρώ, στο Ελευθέριος Βενιζέλος, τρίτο αεροδρόμιο σε κόστος στην Ευρώπη, ΜΟΝΟΝ Συνέδριο Βασιλέων & Μεγιστάνων, που θα ήθελαν να συνευρεθούν στην σημερινή Ελλάδα, μόνο θα κάνουμε. Η ανάπτυξη των αερομεταφορών σε μία χώρα, δεν μπορεί να γίνει, χωρίς το κεντρικό αεροδρόμιο της χώρας, να βρίσκεται σε πρωταγωνιστικό ρόλο τροφοδότη. Όμως, σήμερα αυτό δεν μπορεί να γίνει, διότι το κόστος του Ελευθέριος Βενιζέλος, είναι απαγορευτικό.
Συζήτηση γίνεται, για την ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων, και το τι αυτή μπορεί να προσφέρει. Πολύ φοβάμαι ότι για το θέμα αυτό, βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο. Δεν ιεραρχούνται τα ζητήματα, με τη σωστή προτεραιότητα. Στο δημόσιο διάλογο πρώτα πρέπει να συζητηθεί, μια εθνική στρατηγική μεταφορών. Και να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του Τουριστικού μας προϊόντος, της Τουριστικής μας οικονομίας. Της Εθνικής Τουριστικής μας Οικονομίας. Και μετά να μιλήσουμε για ιδιωτικοποιήσεις. Στην περίπτωση που τα επίπεδα τιμών, των νέων ιδιωτικοποιημένων, περιφερειακών αεροδρομίων, πλησιάσουν αυτά του Ελευθέριος Βενιζέλος, τότε το πλήγμα, για όλους, τους Ελληνικούς προορισμούς, θα είναι συντριπτικό.
Η θεσμική ενίσχυση της Εργασιακής σχέσης, στο Συνεδριακό Venue, είναι εξίσου, μεγάλης σημασίας: Ποιος ο λόγος που το ΕΡΓΟΣΗΜΟ, για παράδειγμα, δεν εφαρμόζεται στο Συνεδριακό Ξενοδοχείο? Θα βοηθούσε άμεσα στην Νόμιμη εργασία, απαλλαγμένη από την αποτρεπτική άρνηση, να μην διακόψει εργαζόμενος την ανεργία του, για παράδειγμα, με εβδομάδες καθυστέρησης, της επανένταξής του, και με απαγορευτική, την οικονομική του επιβάρυνση.
2) Και έρχομαι στο δεύτερο καυτό θέμα, που μας δηλητηριάζει, όταν μας απασχολεί, ως Ένωση Ξενοδόχων Ρόδου. Μιλάω για τα απίθανα και ανιστόρητα σενάρια, αύξησης του ΦΠΑ. Λοιπόν …. Καθαρές κουβέντες. Για μας τέτοιο θέμα, δεν υπάρχει καν, στο τραπέζι, του διαλόγου. Της λογικής. Προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, θα έπρεπε να κινούμαστε. Δεν το συζητάμε. Τελεία! Την προηγούμενη φορά, που αφήσαμε ανοιχτό, αυτό το θέμα, είχαμε μόνον αρνητικές συνέπειες. Όχι μόνο για εμάς. Για όλους μας.
Επιτέλους δεν μπορούμε να ροκανίζουμε το κλαδί, πάνω στο οποίο καθόμαστε. Σας το λέω με απόλυτη ειλικρίνεια, και δεν προσεγγίζω το θέμα σαν στείρος τοπικιστής. Επιπλέον, δεν θεωρώ πως πρέπει να επιτρέψουμε, να δοκιμάσει τη συνοχή μας, ένα τέτοιο ζήτημα.
Η κοινή λογική είναι αυτή, που υπαγορεύει τα αυτονόητα. Η Ρόδος πήγε καλά, και έγινε πηγή αισιοδοξίας, για τον ελληνικό τουρισμό. Και έγινε η ανάσχεση της επίθεσης, κατά του ονόματος της Χώρας μας. Το 22% αύξηση, της Ρόδου και της Κω, αποτέλεσαν το ανάχωμα, που απαντούσε σε κάθε διεθνή συκοφαντία, για την Ελλάδα, και για τον Ελληνικό Τουρισμό. Όταν τα πράγματα μιλούν, τα στόματα σιωπούν, είπαμε. Ως αντίλογος Τουριστικής Αριστείας, στην μαύρη διεθνή εικόνα, της χώρας. Και το καταφέραμε, με το να έχουμε, μια πολύ καλή σχέση τιμής και ποιότητας υπηρεσιών. Το αυξημένο μεταφορικό, το αυξημένο κόστος, οι τάσεις μετανάστευσης, και εγκατάλειψης των νησιών μας, στην εσχατιά της χώρας και της Ευρώπης, δεν μπορούν να είναι σημεία προστριβής και διαπραγμάτευσης. Το Αιγαίο δικαιούται την υποστήριξη, και την απαιτεί.
Το 22% αύξηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι αιτία συγκρίσεων, στο εσωτερικό. Μόνον ως όπλο μας, επιτυχίας και τουριστικής καταξίωσης, μπορεί να είναι, για το εξωτερικό. Για τον Εισερχόμενο Τουρισμό.
Οτιδήποτε επηρεάζει αρνητικά αυτή τη σχέση, και η παραμικρή αύξηση του ΦΠΑ την επηρεάζει, θα έχει μόνο αρνητικά, και καταστροφικά αποτελέσματα. Θα είναι σαν να βάζουμε τα χέρια μας, για να βγάλουμε τα μάτια μας.
Πιστεύω λοιπόν, αγαπητοί συνάδελφοι, πως κάποτε πρέπει να πάψουμε να αποτελούμε τη χώρα του υπαρκτού σουρεαλισμού. Να υπάρξει σε αυτόν τον τόπο ευθύνη, και εμπιστοσύνη. Οι πάντες λοιπόν, αλλά πρωτίστως οι κυβερνώντες, οφείλουν να έχουν συναίσθηση του τι λένε, τι εννοούνε και τι πρακτικές συνέπειες, θα έχουν οι προτάσεις τους, και οι πολιτικές τους.
Οι καιροί ζητούν κοινή λογική και ελπίδα.
Ο τουρισμός έχει μέλλον, αλλά μόνο στο βαθμό, που θα μπορέσουμε να αφήσουμε πίσω μας, ό,τι απομυζεί το δυναμισμό του. Η δική μας ενότητα και αποφασιστικότητα, έχει καταλυτική σημασία, για να μπουν τα πράγματα στο σωστό δρόμο, προς όφελος και του τουρισμού και της εθνικής μας οικονομίας».
