Νέα από τη Γερμανία

Λάβαμε από τον αναγνώστη μας Ανδρέα Στεφανή, την παρακάτω επιστολή-δελτίο τύπου και την δημοσιεύουμε.

Πότσνταμ, 5 Ιουλίου 2010 – Σαν να μην έφθανε η βαθειά κρίση που περνάει ο ελληνικός τουρισμός με καταστροφικές συνέπειες για τις περισσότερες επιχειρήσεις που εμπλέκονται σ΄αυτόν, γινόμαστε για ακόμη μια φορά θεατές ενός αρρωστημένου εξωλωθρεπτικού πολιτικού σκηνικού, που δεν έχει προηγούμενο. Εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, τότε δεν θα πρέπει να αναρωτιόμαστε, γιατί θα χρειαστεί πολύ καιρός για να επανατοποθετηθεί ο ελληνικός τουρισμός στην Διεθνή σκακιέρα;

Όταν άλλες χώρες κάνουν τα πάντα, για να ανεβάσουν τον τουρισμό τους, στην Ελλάδα γίνονται τα πάντα για να τον χαντακώσουμε ακόμη πιο βαθειά. Παρακολουθώντας επισταμένα τις κινήσεις του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού συμπεριλαμβανομένου και του ΕΟΤ για την Διαχείριση της Κρίσης με σκοπό την ανατροπή της αρνητικής εικόνας της Ελλάδας στις δυνητικές αγορές, διαπιστώνουμε για ακόμη μια φορά ότι γίνονται πάλι «προχειροδουλειές».

Εάν νομίζουμε ότι με ένα «τουρ» του Υφυπουργού μας θα καταφέρουμε να ανατρέψουμε το κλίμα και να αντισταθμίσουμε τις απώλειες κρατήσεων του 1ου εξαμήνου, τότε μάλλον θα πρέπει να προετοιμαστούμε για την 2η φάση της κρίσης, η οποία θα ξεκινήσει με το τέλος της καλοκαιρινής σαιζόν, και θα είναι ακόμη πιό επώδυνη παρά ποτέ.

Η επικοινωνιακή πολιτική για τον ελληνικό τουρισμό θέλει εκ΄νέου «setup»

Τόσο οι τάσεις στις παγκόσμιες αγορές, όσο και το ανταγωνιστικό κλίμα που επικρατεί, διαμορφώνουν ένα άκρως απαιτητικό επικοινωνιακό περιβάλλον στην προβολή μιας τουριστικής περιοχής ή μιας επιχείρησης. Δυστυχώς εδώ θα έπρεπε να δρομολογηθεί άμεσα από πλευράς Υπουργείου – και όχι μόνο λόγω της κρίσης – ένα συνεχές επικοινωνιακό πρόγραμμα δράσεων, με το οποίο θα ξεκινούσαμε μία συνεχή ενημέρωση του επαγγελματικού και καταναλωτικού κοινού, τα οποία έχουν επηρεαστεί αρνητικά από τα δημοσιεύματα των ΜΜΕ στις δυνητικές αγορές. Εάν ενδιαφερόντουσαν στο παραμικρό οι αρμόδιοι του Υπουργείου ή του ΕΟΤ, να μάθουν τί ζητούν και τί περιμένουν οι αλλοδαπές δυνητικές αγορές, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ θετικότερα απ΄ότι είναι σήμερα.

Από την Συνέντευξη Τύπου του Υφυπουργού κ. Γ. Νικητιάδη στις 2 Ιουλίου στο Βερολίνο, η οποία ανακοινώθηκε στα γερμανικά ΜΜΕ 3 ημέρες πριν την ημέρα (Παρασκευή) που διεξήγχθη, διαπιστώσαμε για ακόμη μια φορά την απογοήτευση των εκπροσώπων των Μέσων Ενημέρωσης: Η προσπάθεια του Υφυπουργού να ανατρέψει με γενικολογίες την αρνητική εικόνα της Ελλάδας που έχει δημιουργηθεί στη Γερμανία, μάλλον δεν έπιασε τόπο. Στο ακροατήριο δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι δεν υπάρχει η διάθεση από πλευράς Αξιωματούχων για μια συνεχή επικοινωνία με τα γερμανόφωνα ΜΜΕ, και ότι μια συνέντευξη τύπου «τελευταίας στιγμής» απλά είναι μια σταγόνα στον ωκεανό.

Από την άλλη πλευρά ανακοινώθηκαν μεγαλόπνοα στρατηγικά σχέδια για την ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού, τις οποίες γνωρίζει μάλλον μόνο το επιτελείο του Υπουργείου, αλλά όχι όμως και οι τοπικοί φορείς, οι Ν.Ε.Τ.Π. και οι λοιποί εμπλεκόμενοι (Ενώσεις ξενοδόχων) κλπ. Και αυτό το σύμπτωμα οφείλεται στην ανύπαρκτη επικοινωνιακή πολιτική και εσωτερικά και εξωτερικά.

Έχουμε φτάσει ήδη στα μέσα του 2010 και ενώ οι άλλες ανταγωνιστικές χώρες κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν ένα ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι από την γερμανόφωνη αγορά, ο ελληνικός τουρισμός διαιωνίζει θεωρητικά μοντέλα, αγνοεί επιτυχημένες πρακτικές, δεν δίνει σημασία σε ανθρώπινο δυναμικό και αξίες, χάνει χρόνο σε πολιτικές φανφαρολογίες.

Η ασυμβατότητα που επικρατεί ακόμη και στα πιό απλά θέματα οργάνωσης μιας συνέντευξης τύπου, είναι καταστροφική: Διανέμονται διαφημιστικά ένθετα στα αγγλικά, αντί ενός Press Kit με δομημένες πληροφορίες στα γερμανικά, με Δελτία Τύπου με ειδήσεις που θα κινήσουν ενδιαφέρον και θ΄ανοίξουν την όρεξη, με επίκαιρα στατιστικά στοιχεία, με ένα βιογραφικό του Υφυπουργού, με ένα «προσκάλεσμα στην Ελλάδα» για ένα FAM trip.

Το γεγονός ότι ακόμη δεν έχουν τακτοποιηθεί τα χρέη προς τους προμηθευτές του ΕΟΤ και του πρώην Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει τους Αξιωματούχους. Ή μήπως πιστεύουν ότι η περαιτέρω καθυστέρηση βοηθά στην ανατροπή της αρνητικής εικόνας και αναξιοπιστίας. Μήπως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο;