του Κωνσταντίνου Στ. Δεριζιώτη
Στην Ελλάδα ανέκαθεν πηγαίναμε με την … μόδα.
Η μόδα λοιπόν των τελευταίων ετών, είναι η προστασία του περιβάλλοντος, η αειφορία και η κοινωνική ευθύνη.
Είναι αλήθεια επίσης, ότι συχνά πυκνά, με προσεγγίζουν άνθρωποι -και ξενοδόχοι- οι οποίοι με χαρακτηρίζουν υπερασπιστή των τουριστικών επιχειρήσεων και δη των ξενοδοχείων και «διαφημιστή» του κλάδου. Να θυμίσω εδώ ότι δεν πάνε πολλά χρόνια που ήταν περίπου υποτιμητικό να ασχολείται κάποιος με τον Τουρισμό, ενώ οι θεωρίες για τα -περίφημα- γκαρσόνια της Ευρώπης, κυκλοφορούν ακόμη. Όπως δε απολύτως εύστοχα είπε σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο ΧΡΗΜΑ & ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ, ο Σπύρος Διβάνης “Η Κοινωνία γνωρίζει ότι δεν είμαστε τα γκαρσόνια της Ευρώπης, αλλά ένας σοβαρός παραγωγικός κλάδος που έχει σώσει την χώρα πολλές φορές και στήριξε καθοριστικά την εθνική Οικονομία”.
Θα μου πείτε γιατί το γράφω αυτό και τι σχέση έχει με το θέμα μου, δηλαδή την αειφορία, κ.λπ., κ.λπ..
Έχει και παραέχει, γιατί σήμερα σε πολλούς δεν θα αρέσουν όσα γράφω.
Υπάρχει λοιπόν μια μεγάλη κατηγορία τουριστικών επιχειρηματιών και δη ξενοδόχων, οι οποίοι χρησιμοποιούν ότι πιο φθηνό και σκουπιδέ -συγγνώμη για την έκφραση- προϊόν κυκλοφορεί στην αγορά, το οποίο βεβαίως είναι και περιβαλλοντικά “απαράδεκτο”. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε αντικείμενα που δεν έρχονται σε επαφή με τον πελάτη ή το προσωπικό, αλλά ακόμη και σε προϊόντα που χρησιμοποιεί ο πελάτης και έρχονται σε επαφή με το δέρμα του.
Και προεξάρχουσα θέση σε αυτούς έχουν -δυστυχώς- μεγάλες διεθνείς ξενοδοχειακές αλυσίδες, που βάζουν στα δωμάτια ότι πιο φθηνό, αδιαφορώντας για το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα.
Αίφνης βρέθηκα πρόσφατα σε εμβληματικό 5στερο ξενοδοχείο, μια επένδυση υψηλής ποιότητας και αισθητικής, η οποία έχει ενταχθεί σε γνωστό διεθνές πολυτελές brand.
Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από τα πάντα, μέχρι την στιγμή που μπήκα να κάνω το ντουζάκι μου. Στο υπερπολυτελές μπάνιο, …δέσποζαν ΚΙΝΕΖΙΚΑ amenities σε μικρά μπουκάλια από σκληρό πλαστικό. Μάλιστα η αλυσίδα αυτή εξαπατά τον ευαισθητοποιημένο περί τα περιβαλλοντικά καταναλωτή, αλλά και ενδιαφέρεται για την ποιότητα ειδικά σε ένα ξενοδοχείο αυτού του επιπέδου, αφού γράφει με μεγάλα γράμματα ότι το προϊόν αυτό προέρχεται από μια οικογενειακή παραγωγή ιταλικής χειροτεχνίας και με ΜΙΚΡΑ γράμματα στα όρια του να χρειάζεται μεγεθυντικός φακός για να διαβάσεις, ότι είναι “made in PRC”… Τώρα πως είναι προϊόν ιταλικής χειροτεχνίας, αλλά παράγεται στην Κίνα, ένας Θεός ξέρει!
Σε άλλη ξενοδοχειακή μονάδα 5 αστέρων επίσης, παραγγέλνοντας το ποτό μου, ήρθε το γνωστό χάρτινο καλαμάκι, το οποίο σε 5 λεπτά είχε λιώσει, με προφανείς επιπτώσεις και στο ποτό και στην διάθεσή μου. Ρώτησα λοιπόν γιατί δεν χρησιμοποιούν βιοδιασπώμενα καλαμάκια, που και το περιβάλλον βοηθούν, αλλά και σου …επιτρέπουν να πιείς το ποτό σου. Η απάντηση ήταν ότι τα βιοδιασπώμενα δεν καλύπτουν την πιστοποίηση περί μη χρήσης πλαστικών. Ομολογώ δεν το γνώριζα και δεν είχα και την διάθεση να το ψάξω. Δέχθηκα λοιπόν την εξήγηση, καλόπιστα. Μέχρι που μπήκα στο δωμάτιο και βρήκα amenities στο μπάνιο, από σκληρό μαύρο πλαστικό, το χειρότερο πραγματικά πλαστικό από πλευράς περιβάλλοντος. Όταν ρώτησα δε τον γενικό διευθυντή, δεν ήξερε να μου απαντήσει. Και αναρωτιέμαι και για την αξιοπιστία της πιστοποίησης.
Αντιθέτως, οι ξενοδόχοι αυτοί, που αποτελούν μειοψηφία στον κλάδο αλλά όχι ασήμαντη, είναι περιβαλλοντικά ευαίσθητοι, εκεί που η ευαισθησία αυτή «φουσκώνει» την τσέπη τους. Επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά, σε μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, νερού, κ.λπ., κ.λπ., είναι σε απόλυτη προτεραιότητα, ειδικά αν έχουν και επιδότηση.
Και θα ρωτήσει κάποιος καλόπιστα: δηλαδή είσαι αντίθετος σε τέτοιες επενδύσεις. Κάθε άλλο. Υπέρ απολύτως.
Αλλά καλό θα είναι η ευαισθησία αυτή να υπάρχει παντού και όχι μόνο εκεί που τους συμφέρει.
Ολίγον έγκυος δεν υπάρχει. Ή ενδιαφέρεται μια επιχείρηση για την αειφορία σε όλες της τις εκφάνσεις ή δεν ενδιαφέρεται. Και θα έπρεπε και η Πολιτεία που επιδοτεί αδρά κάποιες επενδύσεις στην κατεύθυνση αυτή, να ελέγχει την συνολική πολιτική που ακολουθεί η επιχείρηση και αναλόγως να δίνει τα χρήματά μας…
Εν κατακλείδι λοιπόν, καλό θα είναι το ενδιαφέρον για την αειφορία, το περιβάλλον και την κοινωνική ευθύνη, να υπάρχει παντού.
1 σχόλιο στο “Σοβαρά τώρα κάποιοι νοιάζονται για το Περιβάλλον;”