Τροπολογία με την οποία επιχειρείται να καταργηθεί το πλαίσιο (χρήσεις γης) με το οποίο άνοιξε ο δρόμος για την υλοποίηση μεγάλων τουριστικών αναπτύξεων, όπως ο Αστέρας Βουλιαγμένης, η Κασσιόπη στην Κέρκυρα και η Αφάντου στη Ρόδο περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε.
Η κυβέρνηση έχει εντάξει στο σχέδιο νόμου (Επείγουσες Διατάξεις για την εφαρμογή της συμφωνίας δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και άλλες διατάξεις) τροπολογία με την οποία καταργείται το Κεφάλαιο Β’ του νόμου 4269/14 (Χωροταξική και πολεοδομική μεταρρύθμιση – Βιώσιμη ανάπτυξη) , με σκοπό τη βελτίωση του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τις χρήσεις γης μέσω έκδοσης Προεδρικού Διατάγματος (προβλέπεται στο άρθρο 15 του Ν. 1561/1985).
Πρόκειται για τροπολογία που ουσιαστικά καταργεί το νόμο ο οποίος έχει εφαρμοστεί τα τελευταία 2 χρόνια για τις χρήσεις γης, ώστε να προχωρήσουν μεγάλες επενδύσεις μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και όχι μόνο. Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, σχεδόν το σύνολο των μεγάλων ιδιωτικών αναπτύξεων που εκπονείται αυτή τη στιγμή (λ.χ. Αστέρας, Αφάντου, Κασσιοπη κ.α.) έχει αδειοδοτηθεί σε επίπεδο χρήσεων γης με αυτές τις διατάξεις.
Η ψήφιση αυτής της τροπολογίας θέτει σε αμφισβήτηση όλα όσα έργα έχουν λάβει τέτοιες άδειες και έχουν προχωρήσει με το πρότερο καθεστώς, ειδικά μεγάλες τουριστικές επενδύσεις που πλέον βρίσκονται αντιμέτωπες με νέες μεγάλες καθυστερήσεις. Πηγές με γνώση των σχετικών διαδικασιών που προωθούνται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος αναφέρουν πως πρόκειται για μια εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη, καθώς θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί η μετάβαση σε νέο καθεστώς ώστε να καταστεί εφικτό να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι ιδιωτικές τουριστικές επενδύσεις που έχουν ήδη αδειοδοτηθεί. Όπως εξηγούν, η μη πρόβλεψη για νέο καθεστώς στέλνει τη χώρα στην κατάσταση που ίσχυε το 1987.
Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την τροπολογία (δείτε σχετική φωτογραφία), το Υπουργείο Περιβάλλοντος κάνει λόγο για «βελτιωτικές παρεμβάσεις», ώστε να μην οδηγηθούμε ποτέ ξανά στο μέλλον (!) σε φαινόμενα άναρχης δόμησης.
Αναφέρεται πως με το κεφάλαιο Β’ του νόμου 4269/14 επιχειρήθηκε η επικαιροποίηση του ΠΔ της 23.2.87, ωστόσο «ο νόμος αυτός δέχθηκε εξαρχής δριμεία κριτική (sic) ως ένα πλαίσιο σχεδιασμού και χρήσεων γης που δεν μπορεί να αποβεί αποτελεσματικό ούτε για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος ούτε για τη διασφάλιση ισονομίας και δικαίου για τους ιδιώτες επενδυτές στη γη».
