του Γρηγόρη Τάσιου (*)
Αυτή τη στιγμή στον κλάδο της φιλοξενίας ζούμε το απόλυτο θέατρο του παραλόγου. Από τη μια οι ξενοδόχοι που σηκώνουν βάρη δυσανάλογα των δυνατοτήτων τους και από την άλλη, βρίσκονται όσοι παριστάνουν τους ξενοδόχους χωρίς να είναι, χωρίς τις εγγυήσεις, τις πιστοποιήσεις αλλά και τις υποχρεώσεις των ξενοδόχων.
Για αυτό τον παραλογισμό, οι ξενοδόχοι είχαμε προειδοποιήσει εγκαίρως πριν ακόμη από την έξαρση του φαινομένου. Σειρά έγκυρων μελετών, με πρώτη αυτή του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου, τεκμηριώνουν με απόλυτα επιστημονικό τρόπο πως οι βραχυχρόνιες μισθώσεις ακινήτων συνιστούν πρακτική αθέμιτου ανταγωνισμού και στρέβλωσης. Σήμερα τα ξενοδοχειακά κρεβάτια στην Αθήνα είναι λιγότερα από αυτά που διατίθενται μέσω βραχυχρόνιων μισθώσεων και πανελλαδικά ενώ υπάρχουν 9.730 ξενοδοχεία, υπολογίζονται σε πάνω από 65.000 τα ακίνητα βραχυχρόνιας μίσθωσης. Οι αριθμοί δείχνουν καθαρά που οδηγεί τελικά η ασυδοσία.
Την ίδια στιγμή ωστόσο το πρόβλημα αφήνει κι ένα βαθιά αρνητικό κοινωνικό αποτύπωμα. Αυξάνουν τα ενοίκια, πιέζουν έτσι τα οικογενειακά εισοδήματα των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία σε γειτονιές των πόλεων, εγείρουν μείζονα ζητήματα υγιεινής κι ασφάλειας εφόσον κανείς δεν ελέγχει κανένα. Σε κάποιες περιοχές υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με τη στέγαση ειδικών κατηγοριών, όπως δάσκαλοι, καθηγητές, γιατροί, αστυνομικοί. Λειτουργήματα απολύτως καθοριστικά για μια τοπική κοινωνία και εν τούτοις παρακωλύονται εξαιτίας της χωρίς όρους και όρια επέκτασης των βραχυχρόνιων μισθώσεων.
Αυτός ο παραλογισμός της ασυδοσίας πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει και αυτή η χώρα να πάψει επιτέλους να είναι ένα ξέφραγο αμπέλι όπου ο καθένας είναι ό,τι δηλώσει. Δεν προτείνουμε να απαγορευτούν οι ψηφιακές πλατφόρμες. Ζούμε στην εποχή των ψηφιακών δικτύων και αυτό αλλάζει τα δεδομένα σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας. Όμως, ο τουρισμός έχει ανάγκη από ευθύνη και σοβαρότητα, για να μπορέσει και να δώσει όλα αυτά που πραγματικά μπορεί και στην οικονομία και στην κοινωνία. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει επιτέλους να εφαρμοστούν κανόνες από τους οποίους κανείς δεν θα εξαιρείται. Κανόνες θα πει πως όσοι δραστηριοποιούνται με οποιονδήποτε τρόπο στον κλάδο της φιλοξενίας να βάζουν το χέρι στην τσέπη και να συνεισφέρουν αναλογικά. Κανόνες θα πει να προχωρήσει άμεσα το «Μητρώο Ακινήτων Βραχυχρόνιας Διαμονής», ώστε όλοι να έχουν ονοματεπώνυμο. Κανόνες θα πει να μπουν οριοθετήσεις και περιορισμοί ανάλογα με την ιδιαιτερότητα κάθε περιοχής, όπως κάνουν όλοι οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί τουριστικοί προορισμοί.
Αλλιώς τραβάμε στο άγνωστο και θα σκοτώσουμε με τα ίδια μας τα χέρια τη μεγάλη ελπίδα για τη χώρα που είναι ο τουρισμός, ειδικά σε αυτή τη δύσκολη κι απαιτητική συγκυρία που πασχίζουμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα και στην ανάπτυξη.
(*) Ο κ. Γρηγόρης Τάσιος είναι πρόεδρος της ΠΟΞ
Η ρεαλιστική πρόταση που διατυπώνεται, συνάδει με τα συμπεράσματα που διατύπωσε η TOPOSOPHY στην πρώτη της μελέτη για το ΞΕΕ το 2015. Έκτοτε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, αλλά πολλές εκκρεμότητες παραμένουν.