Φονιάδες των λαών…

του Κωνσταντίνου Στ. Δεριζιώτη (*)

Τι νόημα έχει αναρωτιέμαι να συζητάμε για Τουρισμό, για καλοκαιρινή σεζόν, για έσοδα, για αγορές, για, για, για…

Χιλιάδες άνθρωποι αυτοί τη στιγμή στην Ουκρανία χάνουν την ζωή τους, σε μια απίστευτη τραγωδία, που πολύ δύσκολα ο ανθρώπινος νους μπορεί να πιστέψει, ότι συμβαίνει.

Χωρίς υπερβολή, ότι κέρδισε η ανθρωπότητα, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους τον 20ο αιώνα, χάθηκε σε μία νύχτα.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά η πυρηνική απειλή εμφανίστηκε ξανά…

Βέβαια όλα αυτά σημαίνουν ότι η ζωή σταματά;

Προφανώς όχι, αλλά να σας είμαι ειλικρινής, δεν έχω καμιά απολύτως διάθεση να μιλήσω για Τουρισμό, για κρατήσεις, για προοπτικές.

Δεν υπάρχει τίποτα που να είναι πάνω από την ανθρώπινη ζωή.

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από ένα παιδί που δεν πρόλαβε να ζήσει.

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από έναν ημίτρελο που επειδή «έτσι γουστάρει», εισβάλλει και καταστρέφει έναν λαό.

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από όσους δολοφονούν, ανεξαρτήτως από που προέρχονται.

Προς το παρόν, ας προσπαθήσουμε ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί, να σταματήσουμε αυτό το κακό και ας προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τους Ουκρανούς.

Κλείνοντας θέλω να πω ότι αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι Ευρωπαίος και υπερήφανος που πριν ελάχιστα χρόνια, πρόσθεσα και την δική μου φωνή, στην φωνή εκατομμυρίων Ελλήνων, που βροντοφώναξαν ΝΑΙ στην Ευρώπη.

Ας ευχηθούμε με όλη μας την δύναμη να τελειώσει αυτή η αγριότητα.

(*) Το άρθρο του εκδότη στο τεύχος Φεβρουαρίου του ΧΡΗΜΑ & ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ