Στο ζήτημα της ασφάλειας στις κρουαζιέρες αναφέρεται η ηλεκτρονική έκδοση του SPIEGEL και τονίζεται πως οι επιβάτες δεν είναι πειραματόζωα.
Πιο συγκεκριμένα, ο καθηγητής Τουρισμού Κρουαζιέρων του Ινστιτούτου Ναυτιλιακού Τουρισμού του Πανεπιστημίου Εφαρμοσμένων Επιστημών Bremerhaven, κ. Αλέξης Παπαθάνασης, αναδεικνύει σε συνέντευξή του τους κινδύνους για την πρόωρη επανεκκίνηση των κρουαζιέρων, ενώ προχωρά σε εκτίμηση του συνόλου του κλάδου και του αντίκτυπου της πανδημίας στον Τουρισμό.
Σχετικά με την πλεύση των κρουαζιερόπλοιων χωρίς παραμονή στα λιμάνια θεωρεί πως πρόκειται για μία ρεαλιστική λύση μέσω της οποίας οι εταιρίες θα προσαρμοστούν σε νέες διαδικασίες, ώστε να ξεκινήσουν ξανά τα δρομολόγια τους. Ωστόσο, οι αλλαγές στις διαδικασίες, τα πρωτόκολλα υγιεινής και τα σχέδια διαχείρισης κρίσεων θα πρέπει να αναπτύσσονται με επαγγελματισμό, να είναι διαφανή και να ελέγχονται, αλλά κυρίως οι πελάτες “δεν πρέπει να γίνουν πειραματόζωα”.
Κρίνει πως τα πρωτόκολλα ασφαλείας των tour operators, όπως για παράδειγμα το πλάνο 10 σημείων της TUI που εφαρμόζεται και στα κρουαζιερόπλοιά της, είναι ωραία όταν τα ακούει κανείς, αλλά δύσκολα να εφαρμοστούν στο κατάστρωμα. Διερωτάται πως θα ελέγχεται το πόσοι άνθρωποι και σε ποιους χώρους βρίσκονται, τι θα συμβεί εάν βρεθεί κρούσμα εν πλω και το πλοίο δεν μπορεί να κατευθυνθεί σε λιμάνι, καθώς και για τον βαθμό στον οποίο τόσο οι ταξιδιώτες όσο και το πλήρωμα γνωρίζουν τα μέτρα πριν και μετά το ταξίδι. Τονίζει πως αν υπάρξει έστω και ένα κρούσμα στο κατάστρωμα, τότε θα πρόκειται για “αυτοκτονία του κλάδου”.
Στηρίζει την άποψη πως ο Κορωνοϊός δε θα επιφέρει το “τέλος των κρουαζιέρων”, όπως παρατηρούμε και από τις πτήσεις, αλλά θα έχει ως αποτέλεσμα το “τέλος τους”, όπως τις γνωρίζαμε έως σήμερα, καθώς θα πρέπει όλοι να προσαρμοστούμε σε μία νέα ταξιδιωτική κανονικότητα.
Το κύριο πρόβλημα είναι το γεγονός πως οι εταιρίες κρουαζιέρων πλέουν με σημαίες χωρών που είναι “φορολογικοί παράδεισοι”. Αυτό έχει αντίκτυπο σε επίπεδο κρατικής στήριξης καθώς αυτή δεν θα παρέχεται από τη στιγμή που δεν καταβάλλονται φόροι και δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Οι δυνητικοί πελάτες αναρωτιούνται: “Εάν αρρωστήσω θα μεταφερθώ στην ακτή ή δεν θα μπορώ να λάβω την απαραίτητη περίθαλψη σε περίπτωση που το πλοίο μου φέρει τη λάθος σημαία;”. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το ζήτημα της επικέντρωσης σε πελάτες που είναι μεγαλύτερης ηλικίας και ανήκουν στις ομάδες αυξημένου κινδύνου.
Τονίζει, επίσης, πως οι εταιρίες πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη το προσωπικό τους και να του φερθούν σωστά καθώς η εγκατάλειψή τους και η απομάκρυνση με τη λήξη των συμβολαίων πληγώνει το γόητρό τους.
Το μείζον πρόβλημα σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο είναι η ρευστότητα. Όσες μεγάλες εταιρίες κατάφεραν να πάρουν δάνεια “αγόρασαν” χρόνο επιβίωσης έως τον Οκτώβριο, αλλά οι πιο μικρές δεν θα είναι τόσο τυχερές. Σε μακροπρόθεσμο επίπεδο θα υπάρξει μία ραγδαία άνοδος της ψηφιοποίησης και της αυτοματοποίησης έτσι ώστε να μην είναι απαραίτητα τα πληρώματα και τα πακέτα να κινούνται στις επιθυμητές τιμές.
Μπορεί μέχρι πρόσφατα οι προορισμοί των κρουαζιέρων να “γκρίνιαζαν” για τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο, αλλά πλέον τέτοιες ανησυχίες έχουν περάσει στο παρασκήνιο. Οι εταιρίες κρουαζιέρων θα εφαρμόσουν ότι τους επιβάλει ο νόμος. Ωστόσο, οι εξελίξεις στον τομέα της οικονομικής τεχνολογίας αλλά και η κάλυψη των μέσων θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο.
Με το κλείσιμο των λιμανιών από τις τοπικές και κρατικές αρχές λόγω του Κορωνοϊού, η μπάλα πλέον βρίσκεται στην πλευρά των προορισμών και όχι του κλάδου των κρουαζιέρων. Οι αρχές μπορούν να έχουν μία καλύτερη θέση στις διαπραγματεύσεις καθώς οι εταιρίες θέλουν να ξεκινούν τα ταξίδια τους από λιμάνια που είναι κοντά στους πελάτες και εύκολα προσβάσιμα μέσω αυτοκινήτου ή αεροπλάνου.
O κ. Αλέξης Παπαθάνασης θεωρεί πως αρχικά θα υπάρξουν δελεαστικές προσφορές για να προσελκυσθεί το κοινό, αλλά έπειτα οι τιμές θα αυξηθούν καθώς τα μέτρα κοινωνικής απόστασης θα επηρεάσουν τη διαθεσιμότητα των θέσεων.
Κλείνοντας τη συνέντευξή του ο Κ. Παπαθανάσης επισημαίνει το παράλογο της κατάστασης, το οποίο δεν είναι ότι δεν ταξιδεύουμε πλέον όπως παλιά, αλλά ότι δεν ταξιδεύουμε καθόλου. Τα ταξίδια αποτελούν πολιτιστικό φαινόμενο εδώ και χιλιάδες χρόνια, το οποίο δεν πρέπει να απολεσθεί. Το ερώτημα δεν είναι εάν θα ταξιδέψουμε ξανά, αλλά το πως, το που και το πότε. Είναι απαραίτητο να υπάρξει η σωστή κατανομή του “τουριστικού πληθυσμού” και διατίθεται ανά την υφήλιο πλήθος προορισμών που οι τουρίστες δε γνωρίζουν καν την ύπαρξη τους. Οι πιο δημοφιλείς προορισμοί είναι η Ρόδος, η Κέρκυρα και η Κρήτη στους οποίους παρατηρούταν τα τελευταία χρόνια συνωστισμός και υπερτουρισμός, αλλά πλέον οι τουρίστες μπορούν να επεκταθούν σε “άγνωστους” για αυτούς προορισμούς στην ηπειρωτική Ελλάδα, την Πελοπόννησο, ακόμα σε άλλα νησιά.
