Κορυφαίος πάροχος ταξιδιωτικών καταπιστευμάτων αντιτάσσεται στις εκκλήσεις των εμπορικών φορέων της Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας (CAA) της Βρετανίας, να επανεξετάσει την άποψή της ότι ο διαχωρισμός των πληρωμών των πελατών θα μπορούσε να διευκολύνει τις οικονομικές απαιτήσεις των αγοραστών από τους ταξιδιωτικούς οργανισμούς και τους ταξιδιωτικούς πράκτορες.
Η CAA θέλει ο διαχωρισμός των πληρωμών των πελατών, πιθανότατα σε λογαριασμούς εμπιστοσύνης, να καταστούν προϋπόθεση της αδειοδότησης Atol, όχι μόνο για τους κατόχους της Atol, αλλά και για πράκτορες που πωλούν τις διακοπές τους.
“Ο διαχωρισμός των χρημάτων μπορεί να προσφέρει την πεποίθηση στους αγοραστές ότι είναι λιγότερο εκτεθειμένοι απέναντι στον κίνδυνο της αφερεγγυότητας και, επίσης, μπορεί να περιορίσει ή να εκμηδενίσει τη ζήτηση για ασφάλεια”, υποστήριξε.
Ωστόσο, η Ένωση Εταιριών Atol (AAC) αμφισβήτησε αυτήν την άποψη στην απάντησή της στη διαβούλευση της CAA για τη μεταρρύθμιση της Ένωσης.
Υπενθυμίζεται ότι η συζήτηση για την αναθεώρηση του καθεστώτος Atol, ξεκίνησε με την μείζονα χρεοκοπία της Thomas Cook, που εκμηδένισε τα ταμειακά διαθέσιμα του συστήματος, στο οποίο συμμετέχουν διάφοροι tour operators και ταξιδιωτικά πρακτορεία. Οι περισσότερες δε ταξιδιωτικές εταιρείες χρησιμοποιούν επί του παρόντος ένα σύστημα μερικού διαχωρισμού των πληρωμών των πελατών τους, προκειμένου να μπορούν να πληρώνουν προμηθευτές, συνήθως αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους, κατά τη στιγμή της κράτησης. Υπάρχει δε μεγάλη ανησυχία για το ενδεχόμενο αύξησης του κόστους ασφάλισης Atol.
Ο Tom Clay, επικεφαλής οικονομικός διευθυντής της Protected Trust Services, επέμεινε ότι ο ισχυρισμός της CAA ήταν σωστός. Συγκεκριμένα είπε: “Η CAA στη διαβούλευση της Atol λέει ότι« ο διαχωρισμός του καταναλωτικού χρήματος μπορεί να προσφέρει την αίσθηση στους αγοραστές ότι θα είναι λιγότερο εκτεθειμένοι σε κίνδυνο αφερεγγυότητας. Η εμπειρία των Υπηρεσιών Προστατευόμενης Εμπιστοσύνης (PTS) αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα για αυτό.
Οι αγοραστές καρτών θεωρούν τα ταξίδια ως έναν προσεκτικό τομέα, διότι οι διακοπές πληρώνονται μήνες πριν από το ταξίδι και εάν τα χρήματα δεν καταβληθούν σε καταπίστευμα, ο αγοραστής δεν γνωρίζει σε τι θα δαπανηθούν τα κεφάλαια των καταναλωτών. Οι αγοραστές δεν μπορούν να κάνουν διάκριση μεταξύ αδειοδοτούμενων και μη συναλλαγών με άδεια και ενώ η Atol μπορεί να μοιράζεται τον κίνδυνο στις συναλλαγές με άδεια, οι αγοραστές καρτών έχουν πολύ λιγότερη προστασία για συναλλαγές που δεν έχουν άδεια. Ως εκ τούτου, είναι πολύ επιφυλακτικοί όσον αφορά την παροχή απόκτησης καρτών σε ταξιδιωτικές εταιρίες”.
Ο Clay πρόσθεσε: “Με έναν σωστά εκτελεσμένο λογαριασμό εμπιστοσύνης, η θέση είναι διαφορετική. Εάν ο αγοραστής της κάρτας μπορεί να είναι βέβαιος ότι η μόνη δυνατή χρήση των χρημάτων ενός καταναλωτή πριν από το ταξίδι είναι η πληρωμή προμηθευτή για τις συγκεκριμένες διακοπές του καταναλωτή, τότε ο κίνδυνος μειώνεται πολύ -κατά 95%- σύμφωνα με το τμήμα πίστωσης ενός αγοραστή καρτών που ασχολείται με PTS”.
Σύμφωνα με τον Clay, o διαχωρισμός είχε νόημα για τα ταξίδια στο σύνολό του. “Τα καταναλωτικά χρήματα είναι χρήματα πελατών και πρέπει να διαχωρίζονται καθώς τα χρήματα των πελατών διαχωρίζονται στο δίκαιο, τη λογιστική και την ασφάλιση”, είπε.
Και πρόσθεσε: “Για να επωφεληθούν όλες οι ταξιδιωτικές επιχειρήσεις από τις καλές τιμές των εμπόρων και να ενισχύσουν τις σχέσεις με τους αγοραστές, πρέπει να συνεργαστούμε και να κατανοήσουμε τη θέση του άλλου. Ως βιομηχανία οφείλουμε να προχωρήσουμε και να μάθουμε από τα τελευταία δύο χρόνια. Ενισχύοντας τις θέσεις των ενδιαφερομένων μας, όπως οι αγοραστές, ενισχύουμε τη θέση ολόκληρης της ταξιδιωτικής βιομηχανίας και μαζί θα είμαστε πιο ισχυροί”.
