Βασικό ζήτηµα αρχής: αποκλείεται ποτέ να βρούµε τη λύση αν δεν συµφωνήσουµε ποιο είναι το πρόβληµα. Και, αν µου επιτραπεί το ευφυολόγηµα, το πρόβληµα είναι ότι το πρόβληµα έχει αρχίσει να µπερδεύεται.
Ερωτώ λοιπόν. Τι αντιµετωπίζει η χώρα; Πρόβληµα χρεοκοπίας ή πρόβληµα κυριαρχίας;
Κι αν κάποιος θεωρεί ότι συντρέχουν και τα δύο, θα πρέπει να µας ξεκαθαρίσει ποιο από τα δύο καθορίζει το άλλο. Η χρεοκοπία είναι αυτή που οδήγησε στην απώλεια κυριαρχίας ή το αντίστροφο;
Τα ερωτήµατα δεν είναι ρητορικά. ∆ιότι τον τελευταίο καιρό καλλιεργείται (σκοπίµως, πιστεύω…) µια πολιτική σύγχυση.
Ως τώρα ξέραµε ότι η χώρα αντιµετωπίζει πρόβληµα χρεοκοπίας, δεν µπορεί να πληρώσει µισθούς και συντάξεις, κινδυνεύει να µας µείνει στα χέρια. Το πρόβληµα είναι τόσο προφανές, αυτονόητο και επικίνδυνο ώστε ολόκληρη η υφήλιος να ασχολείται εδώ και µήνες µε την αφεντιά µας.
Αλλά ξαφνικά ένας συρφετός επιτηδείων µετέθεσε τη συζήτηση από τη χρεοκοπία στην κυριαρχία. Ανακάλυψε παρεµπιπτόντως ακόµη και πρόβληµα… ξενικής κατοχής! Λες και η εθνική ύπαρξή µας δεν απειλείται από τον κίνδυνο της οικονοµικής κατάρρευσης αλλά από τον Ράιχενµπαχ.
Ο συρφετός αυτός είναι τόσο ευρύς όσο και ανοµοιογενής. Τόσο γραφικός όσο και επικίνδυνος.
Καθαρές κουβέντες: απειλεί τη χώρα στο όνοµα της σωτηρίας της και προτρέπει στην εθνική καταστροφή µέσα από ασκήσεις εθνικής κυριαρχίας.
Από το χθεσινό άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στο ΒΗΜΑ, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο εδώ
