Είναι 10:40 το πρωί, ημέρα Σάββατο της 17ης Ιουλίου 2010. Η βάρδια ξεκίνησε από τις 07:30 στην Προσέγγιση του Αεροδρομίου «Διαγόρας», (Υπηρεσία Ελέγχου Εναέριας Κυκλοφορίας, με αποστολή την καθοδήγηση και διαχωρισμό των αεροσκαφών που προσεγγίζουν ή αναχωρούν από τη Ρόδο). O χρόνος κύλαγε ήρεμα, μέχρι που κτύπησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν υπάλληλος της Ολυμπιακής Αεροπορίας: «έχω κάτι Ισραηλίτες, μου λέει, που θέλουν να πετάξουν με τα ιδιωτικά τους αεροπλάνα για Κώ, Λέρο, Αστυπάλαια, μπορείτε να μου πείτε αν είναι ανοικτά τα αεροδρόμια?»
Δαγκώθηκα. Πάλι η ίδια ιστορία είπα από μέσα μου. Ζήτησα λίγο χρόνο να κοιτάξω το πρόγραμμα λειτουργίας των αερολιμένων και τις Αγγελίες για Αεροναυτιλομένους, τα γνωστά NOTAM’s (Notice to Air Man). «Η Κως χρειάζεται άδεια, τουλάχιστον 12 ώρες πριν την προγραμματιζόμενη άφιξη», απάντησα, η Λέρος είναι ανοικτή μέχρι τις 16:00 (τοπική ώρα) και η Αστυπάλαια είναι κλειστή κάθε Σάββατο. Δεν πέρασαν 20 — 30 λεπτά, όταν άνοιξε η πόρτα του Γραφείου Ενημέρωσης Πληρωμάτων (Reporting Office). Μπήκαν 5 άνδρες «χαμογελαστοί». «Συγγνώμη για την ενόχληση», μου είπαν, «αλλά, ενώ είχαμε προγραμματίσει να επιστρέψουμε στο Ισραήλ σήμερα, αποφασίσαμε να μείνουμε άλλη μια μέρα για να επισκεφτούμε, έστω και για λίγο, ένα ή δυο από τα πανέμορφα νησιά σας. Μπορείτε να μας ενημερώσετε αν η Σαντορίνη είναι ανοικτή?»
«Είναι ανοικτή μέχρι τις 16:00», απάντησα, «χρειάζεται, όμως, άδεια 12 ώρες πριν την προγραμματιζόμενή σας άφιξη εκεί».
«Σε ποιο νησί, τέλος πάντων, μπορούμε να πετάξουμε και να μείνουμε μέχρι αργά το απόγευμα» ρώτησαν με χροιά αγανάκτησης στη φωνή τους.
Κοίταξα πάλι τα NOTAM’s, αισθάνθηκα — πραγματικά — ντροπή, η Κάρπαθος και η Κάσος έκλειναν επίσης στις 16:00. Μόνο το Καστελλόριζο ήταν διαθέσιμο για μόλις 5 ώρες, από τις 12:00 μέχρι τις 17:00. «Δεν φτάνει η πρωτοφανής γραφειοκρατική διαδικασία , που υποβάλλονται όσοι επιλέγουν να πετάξουν στη χώρα μας με ιδιωτικά αεροπλάνα», σκέφτηκα, «πρέπει να βρουν και την κατάλληλη μέρα και ώρα για να το κάνουν». Βλέπετε. εκτός από Ελεγκτής Εναέριας Κυκλοφορίας, είμαι και χειριστής ιδιωτικών αεροσκαφών, με αρκετή εμπειρία, θα έλεγα, και αρκετές πτήσεις σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, όπου η πτήση, με εξαίρεση τον σπάνιο καλό καιρό, είναι διασκέδαση.
Θυμήθηκα τον φίλο μου, τον Graeme Blackwood, Άγγλο πιλότο, που σε ένα άρθρο του, σε «αεροπορικό» περιοδικό, αναφέρει: «Unlike airfields in England, Greek airports are only open at certain times and on certain days, part of the bureaucratic challenge – αντίθετα με αεροδρόμια στην Αγγλία, στην Ελλάδα οι αερολιμένες ανοίγουν σε συγκεκριμένες ώρες και μέρες, μέρος της γραφειοκρατικής πρόκλησης ». Πετούσε, κάποτε ο δύστυχος, από Μυτιλήνη για Ρόδο και θέλησε να προσγειωθεί στη Χίο για ανεφοδιασμό, έχοντας υπόψη το πρόγραμμα λειτουργίας των αεροδρομίων. Να όμως, που οι ώρες είχαν αλλάξει με ΝΟΤΑΜ !!! Ευτυχώς έφτασε ασφαλώς στη Ρόδο………
Μαζί επισκεφτήκαμε αρκετά αεροδρόμια νοτιοδυτικά του Λονδίνου, τα περισσότερα πρώην στρατιωτικά, από τον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τα οποία παραχωρήθηκαν, έναντι ενοικίου βέβαια, σε ιδιώτες, συντηρήθηκαν οι εγκαταστάσεις, δημιουργήθηκαν κέντρα συντήρησης α/φών και εκπαίδευσης, χώροι ψυχαγωγίας, καταστήματα πώλησης αεροπορικού υλικού, κλπ. Εκεί σταθμεύουν αεροπλάνα της γενικής αεροπορίας και όχι μόνο, τα οποία επιχειρούν με απλούστατες διαδικασίες, χωρίς Γενικό Δηλωτικό και Σχέδια Πτήσης, εκτός αν εισέρχονται σε εναέριο χώρο μεγάλου αεροδρομίου (κατηγορίας Α,Β,C,D) ή βγαίνουν από τα όρια εναερίου χώρου του κράτους .
Τελικά, για να κλείσω την ιστορία των Ισραηλιτών, πέταξαν με 2 αεροπλάνα (4X CWS και 4X CAT) για Σαντορίνη, ταλαιπωρήθηκαν λίγο από τον Έλεγχο Εναέριας Κυκλοφορίας, όταν «τόλμησαν» να πλησιάσουν την τερματική περιοχή της Κω , έμειναν μόλις 3 ώρες στη Σαντορίνη και επέστρεψαν στη Ρόδο, όπου, αν είναι δυνατόν, τους ζητήθηκε αν είχαν σχετική άδεια προσγείωσης .
Πληροφοριακά, στον «Διαγόρα», απαγορεύονται οι εκπαιδευτικές πτήσεις 4 ημέρες την εβδομάδα. Επιπρόσθετα, λόγω περιορισμένου διαθέσιμου χώρου στάθμευσης, οδηγήθηκε το τμήμα αερολιμενικού ελέγχου στην έκδοση του ΝΟΤΑΜ 916/09, το οποίο υποχρεώνει χειριστές γενικής αεροπορίας να γνωστοποιούν την άφιξη τους στον «Διαγόρα» 48 ώρες πριν. Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, οι πτήσεις α/φών γενικής αεροπορίας προς και από τη Ρόδο, « σχεδόν», απαγορεύονται.
Το γεγονός αυτό, δημιουργεί πολλά ερωτήματα στη τοπική κοινωνία, διότι:
1. Από τη μια μεριά, η Ρόδος, πέραν του «Διαγόρα», διαθέτει άλλα 3 αεροδρόμια (Μαριτσά, Κάλαθος και Κατταβιά), που με λίγες παρεμβάσεις μπορούν να εξυπηρετήσουν αρκετούς τύπους α/φών.
2. Από την άλλη, τα 6 «μικρά» αεροδρόμια της Δωδεκανήσου, επενδύσεις αρκετών εκατοντάδων εκατομμύριων, λειτουργούν, αποκλειστικά σχεδόν, με κοινωνικά κριτήρια και σύμφωνα με το ωράριο εργασίας ορισμένων δημοσίων υπαλλήλων.
Σημειώνεται ότι οι VFR πτήσεις εσωτερικού γενικής αεροπορίας, στα συγκεκριμένα αεροδρόμια, δεν χρειάζονται τις υπηρεσίες της ΥΠΑ ή της Πολεμικής Αεροπορίας για να επιχειρήσουν, αλλά μπορούν με ελάχιστα μέσα να αυτοεξυπηρετηθούν. Σε πολλές χώρες έχουν εφαρμοστεί αυτοματοποιημένες διαδικασίες π.χ. ανεφοδιασμού καυσίμων, εισόδου/εξόδου στο αεροδρόμιο, χρήσης κτιριακών εγκαταστάσεων, πληρωμής τελών προσγείωσης/στάθμευσης, ακόμα και αφής φωτισμού διαδρόμου. Ας ελπίσουμε ότι και στη χώρα μας, οι πτήσεις με ιδιωτικά αεροπλάνα επιτέλους θα απλοποιηθούν, άλλωστε ελάχιστα διαφέρουν από το ταξίδι με αυτοκίνητο (εκτός του ότι το δεύτερο είναι πολύ ποιό επικίνδυνο).
Γιάννης Σταυλάς ΕΕΚ/ΚΑΡΔ
www.aviationnews.gr
