Είναι για γέλια, αν όχι για κλάματα, η τακτική κάποιων αρκετών –δυστυχώς- Περιφερειών, και μάλιστα τουριστικών, που ακολουθούν στην τουριστική τους προβολή, Θεός να την κάνει …
Υπάρχουν δύο κατηγορίες: Αυτές που μέχρι πρόσφατα ήταν …. «αόρατες» , σα να τις είχαν ψεκάσει με αμμωνιαζόλ και αυτές που παραδοσιακά, «παίρνουν» ένα τραπεζάκι από τον ΕΟΤ, και μαζεύονται 5-6 υπηρεσιακοί και 1-2 πολιτικοί προϊστάμενοι και δήθεν προβάλλουν τον προορισμό, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που κάνουν είναι dolce vita πληρωμένη, και μάλιστα με εκτός έδρας αποζημίωση.
Η πρώτη κατηγορία, αφού «εξασθένησε» το αμμωνιαζόλ και κατάλαβαν ότι ο Τουρισμός πουλάει και προσφέρεται για να παραγοντίσουν, παρουσιάζουν ξάφνου ένα λογότυπο (σ.σ. ναι ένα λογότυπο), συμμετέχουν και σε καμιά εκθεσούλα στην Άνω Ραχούλα και αίφνης απέκτησαν τουριστική πολιτική.
Και ο Πικάσσο να το είχε κάνει το λογότυπο, που συνήθως το έχει κάνει ο μπατζανάκης, της φίλης, της κουνιάδας, του αντιπεριφερειάρχη, το αποτέλεσμα θα ήταν μηδαμινό, αν όχι μηδενικό.
Η δεύτερη, μαζεύονται τσούρμο υπηρεσιακοί και πολιτικοί παράγοντες, με τα εκδρομικά σακκίδια, την πρώτη ημέρα εμφανίζονται καθυστερημένα στην έκθεση και μετά μην τον είδατε τον Παναή.
Και αμα τη επιστροφή, κοτσάρουν κι ένα διθυραμβικό δελτίο Τύπου, που περιγράφει τα … σπουδαία (sic) αποτελέσματα που έφεραν.
Ασήμαντη λεπτομέρεια: Από το …τραπεζάκι, απουσιάζουν τελείως –και πως θα μπορούσαν να είναι εκεί άλλωστε σε ένα τραπεζάκι- οι επιχειρηματίες του Τουρισμού, ξενοδόχοι, πράκτορες, κ.λπ., οι οποίοι ξέρουν να επικοινωνήσουν με τον ξένο, που ενδιαφέρεται για τον προορισμό.
Πολύ λίγες, δυστυχώς, είναι οι Περιφέρειες που έχουν σοβαρή και συντεταγμένη παρουσία, σε πλήρη συντονισμό με την επιχειρηματική τουριστική κοινότητα.
Πάντως όπως και να το πει κανείς, υπήρξε μια εξέλιξη: το «Νομαρχία Tours» έγινε «Περιφέρεια Tours».
Κωνσταντίνος Στ. Δεριζιώτης
