Την 1 Μαρτίου, η Άννα Στερεοπούλου κυκλοφορεί την μουσική που συνέθεσε για την ταινία «Άκουσέ Με»

Την 1 Μαρτίου 2024, η Άννα Στερεοπούλου κυκλοφορεί την μουσική που συνέθεσε για την ταινία «Άκουσέ Με» (σκηνοθεσία: Μαρία Ντούζα, 2022), η οποία προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 29 Φεβρουαρίου 2024.

Έχοντας το 7ο προσωπικό της album, «AWE» (Ω!/Δέος) ανάμεσα στους Καλύτερους Ελληνικούς Δίσκους του 2023, η συνθέτις προχωρά στο 5ο Soundtrack Album της, «LISTEN», που αποτελείται από 30 track (συνολικής διάρκειας 61′) και είναι διαθέσιμο ψηφιακά.

Η Άννα Στερεοπούλου εμπνέεται την μουσική του «Άκουσέ Με» από βασικά θέματα της ταινίας (κώφωση, ουσιαστική επικοινωνία, χορός), καθώς και από την υπόθεση και sound design άλλων
κινηματογραφικών έργων, όπως το “It’s All Gone, Pete Tong” (Michael Dowse, 2004), “Aloys” (Tobias Nölle, 2016) και “PLANO” (AV Art-Work, Anna Stereopoulou, 2019). Στόχος, η πυροδότηση
συγκεκριμένων Ενεργειακών Ζωνών του Σώματος, και Περιοχών του Εγκεφάλου, με γνώμονα την Πρακτική της Σιωπής, και Βαθειάς & Ενεργητικής Ακρόασης (Πυθαγόρας, Πλούταρχος, Pauline
Oliveros), και κύριο Ερώτημα: πόσο Ακούμε την εσωτερική μας Φωνή, άρα και το Άλλο;

Παράλληλα, το στοιχείο του Χταποδιού (δομή/κίνηση, ψυχανάλυση, αρχαίοι πολιτισμοί) – όπως εμφανίζεται σε σκηνές του «Άκουσέ Με», αποτελεί την μήτρα πάνω στην οποία η συνθέτις χτίζει
την μουσική της ταινίας, ως ενωτικό στοιχείο μεταξύ της νέας, πρωτότυπης μουσικής και προηγούμενων έργων της (remix αποσπασμάτων των: PLANO, A∞, ARMOS). Έτσι, το ηχητικό Όλον
που προκύπτει, λειτουργεί ως ένα πλέγμα-συμφιλίωση μεταξύ Υποκειμενικού-Αντικειμενικού, Ασαφούς-Συγκεκριμένου, Κλειστού-Ανοικτού, και ως διάλογος μεταξύ Ήχου (μουσική, sound art,
source music, σύγχρονος ήχος) και Μοντάζ (ρυθμός, jump cuts).

Το Πιάνο (μελωδικό βασικό θέμα, μινιμαλιστικά μοτίβα Βαλμίρας κ.α.), τα Synthesizer και Drones/Βόμβοι (αιθέρια ή σκοτεινά ηχοτοπία), οι Παλμοί και τα Ημιτονοειδή Κύματα,
αλληλοσυγκρούονται ή αλληλοσυμπληρώνονται ως κομμάτια παζλ, και ως όστρακα αναμνήσεων και συναισθημάτων των ανθρωπίνων σχέσεων. Άλλοτε αδιόρατα και άλλοτε επιβλητικά,
σπρώχνουν, στοιχειώνουν, σαγηνεύουν, ενοχλούν, και σπάνε τους κανόνες, σε μια αντισυμβατική μίξη ήχου, με τις ευαίσθητες δυναμικές του να τηρούνται στην έκδοση του album. Τίποτε άλλο
από την ίδια την σύγχρονη αστική καθημερινότητα: Μια άβολη και μουδιασμένη ηχητική συνθήκη σύγχισης και πανικού, που δονείται υπόγεια και διψά να ξεσπάσει σαν Κύμα, την εσώτερη ανάγκη Έκφρασης – Κατανόησης – Αποδοχής, σε όλο της το Φάσμα.

Τι είναι το SOUND ART

Σύμφωνα με τον Brandon LaBelle, το Sound Art (η Τέχνη του Ήχου), ως πρακτική «αξιοποιεί, περιγράφει, αναλύει, εκτελεί και διερευνά την κατάσταση του ήχου, καθώς και την διαδικασία με
την οποία λειτουργεί». Χάρις στην ποικιλομορφία του, συναντάται τόσο στα Εικαστικά, όσο και στην Πειραματική Μουσική, με πρώϊμα παραδείγματα από τις αρχές του 20ού αιώνα (Luigi
Russolo, Éliane Radigue, και εκπροσώπους του Σουρεαλισμού, Dada, Fluxus).

Σύνοψη ταινίας

Οικονομικές δυσκολίες αναγκάζουν την κωφή έφηβη Βαλμίρα να αφήσει το σχολείο Κωφών στην Αθήνα και να επιστρέψει στο νησί του πατέρα της, όπου βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της αδιαφορίας και της απομόνωσης – όχι μόνο εξαιτίας των προκαταλήψεων του χωριού, αλλά, κυρίως, των δικών της.

Η Μαρία Ντούζα (Το Δέντρο και η Κούνια) γράφει και σκηνοθετεί μια σύγχρονη ιστορία για την ανάγκη αλλά και τον φόβο της επικοινωνίας. Τοποθετημένη χειμώνα σε ένα απομονωμένο
ελληνικό νησί, η ταινία παρακολουθεί τις περιπέτειες ανθρώπων – μικρών και μεγάλων – που δυσκολεύονται να αποδεχτούν ο ένας τον άλλον. Η κώφωση της Βαλμίρας λειτουργεί ως μια
μεταφορά τόσο της ανάγκης μας να ακούσουμε όσο και της επιλογής μας να μην ακούσουμε,  της επιθυμίας μας να γίνουμε κατανοητοί, αλλά της απροθυμίας μας να καταλάβουμε.
Το ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2022 και από τότε ταξίδεψε σε πολλά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ (Tallinn Black Nights,
Cairo IFF, Sofia IFF, Galway IFF κ.α). Στο Διεθνές Φεστιβάλ της Ντάκα απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας ενώ στο Ελληνικό Φεστιβάλ του Λος Άντζελες κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης
Ταινίας και Καλύτερης Ερμηνείας για την πρωταγωνίστρια Ευθαλία Παπακώστα. Η ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στα Φεστιβάλ Ευρωπαϊκής Ένωσης Καναδά και Ινδίας, αλλά και στο
πρώτο WoW (Women of the World), το διεθνές φεστιβάλ γυναικών δημιουργών, που έγινε το 2023 στο ΚΠΙΣΝ.