Το Βιετνάμ είναι μια από τις ελάχιστες χώρες που αντιμετώπισαν εξαιρετικά αποτελεσματικά το νέο κορωνοϊό (SARS-CoV-2) από την ημέρα που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανακοίνωσε στις 11 Μαρτίου του 2020 ότι πρόκειται για πανδημία.
Μέσα σε αυτούς τους 16 μήνες η αχανής χώρα με τα 97,58 εκατομμύρια πληθυσμό κατέγραψε μόλις 14.435 κρούσματα μετά από θετικά μοριακά τεστ και επιβεβαίωσε 74 θανάτους πολιτών. Πολλοί ξένοι αναλυτές άσκησαν στην αρχή έντονη κριτική για τους επίσημους αριθμούς που μετέδιδε το κομμουνιστικό καθεστώς του Προέδρου της χώρας και Γενικού Γραμματέα του Κομουνιστικού Κόμματος Νγκουγιέν Φου Τρονγκ.
Όμως, άλλοι πολιτικοί αναλυτές και σχολιαστές επισήμαναν ότι το Βιετνάμ δεν είχε τυχαία τόσο χαμηλά ποσοστά, ούτε προχώρησε σε… αλχημείες με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Απλά, όπως και σε άλλες περιπτώσεις κρίσεων και επιδημιών τα τελευταία 20 χρόνια εφάρμοσε τα πιο σκληρά, αυστηρά και στοχευμένα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας – μετά την Κίνα- σε όλο τον κόσμο. Μέτρα πρωτοφανή και εξωπραγματικά για τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά δεδομένα.
Σε διεθνές επίπεδο το Βιετνάμ είχε χαρακτηριστεί ως το ιδανικό παράδειγμα στην μάχη κατά του κορωνοϊού και το μέτρο σύγκρισης για τις υπόλοιπες χώρες της περιοχής.
Ωστόσο, τις τελευταίες εβδομάδες που οι ρυθμοί της ζωής φάνηκε να επιστρέφουν σε κανονικούς ρυθμούς, αναδείχθηκαν τα προβλήματα στο σύστημα υγείας, τις υποδομές της χώρας και κυρίως στο εμβολιαστικό πρόγραμμα της χώρας. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ρωσία και την Κίνα, το Βιετνάμ δεν είχε την δυνατότητα να συνάψει συμβόλαια προμήθειας εμβολίων με τους φαρμακευτικούς κολοσσούς αλλά αναγκαστικά περίμενε την αύξηση της παραγωγής των εταιρειών ανάπτυξης των εγκεκριμένων – από τον ΠΟΥ – εμβολίων για τον κορωνοϊό για να προχωρήσει στις παραγγελίες.
Χωρίς καμία καθυστέρηση με τις πρώτες ενδείξεις αύξησης των κρουσμάτων, ακολούθησε την ίδια στρατηγική αντιμετώπισης που υιοθέτησε και στο πρώτο «κύμα» της πανδημίας, εφαρμόζοντας τα ίδια αυστηρά και σκληρά μέτρα σε χρόνο-ρεκόρ: κλείσιμο των συνόρων, απαγόρευση των μετακινήσεων μεταξύ πόλεων και επαρχιών, επιβολή του μέτρου της καραντίνας με κατ’ οίκον περιορισμό για τους πολίτες και στα δωμάτια ξενοδοχείων για τους τουρίστες και επισκέπτες, που είχαν άδεια εισόδου ή παραμονής στην χώρα.
Ειδικά τα ταξίδια περιορίστηκαν στο ελάχιστο για πολύ σοβαρούς λόγους, με ειδική άδεια και για τους ξένους για επαγγελματικούς λόγους κατόπιν αξιολόγησης. Ουσιαστικά, το Βιετνάμ έχει κλείσει ερμητικά τα σύνορά του από τον Μάρτιο του 2020 και η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε επιστήμονες που παρέχουν εξειδικευμένες υπηρεσίες.
Η ιστορία του Έλληνα που έμεινε σε καθεστώς απομόνωσης για σχεδόν ένα μήνα
Έτσι, το επαγγελματικό ταξίδι του Παναγιώτη Καραμερτζάνη στο Βιετνάμ, που είχε αναβληθεί ήδη 2 φορές λόγω του κορωνοϊού από την έναρξη της πανδημίας, έγινε εφικτό υπό εξαιρετικά αυστηρές προϋποθέσεις. Αυτή τη φορά εγκρίθηκε η σχετική άδεια της κυβέρνησης του Βιετνάμ για την είσοδο στη χώρα του.
Όμως, απαραίτητη προϋπόθεση για την είσοδο στη χώρα ήταν η παραμονή σε αυστηρή καραντίνα, αποκλειστικά εντός του δωματίου του ξενοδοχείου, για διάστημα 14 ημερών. Σύμφωνα, με τις σχετικές οδηγίες η καραντίνα θα ξεκινούσε αμέσως με την άφιξη του κ. Καραμερτζάνη στην Χο Τσι Μίνχ (γνωστή ως «Σαϊγκόν» μέχρι και το 1976 ), τη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη του Βιετνάμ.
Οι κανονισμοί καραντίνας προέβλεπαν πλήρη απομόνωση, δηλαδή ουδεμία επαφή με άλλο άνθρωπο (εργαζόμενο, επισκέπτη, τουρίστα) καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας. Το πρωϊνό και τα γεύματα παραδίδονται από το προσωπικό του ξενοδοχείου μπροστά από την πόρτα του δωματίου και εκεί θα έπρεπε να τοποθετηθούν αργότερα από τον ίδιο, μαζί με τα άπλυτα, τα κλινοσκεπάσματα και τα σκουπίδια καθώς όλα θα έπρεπε απαρεγκλίτως να παραμένουν στον διάδρομο μπροστά στη πόρτα του δωματίου.
Με δεδομένο πως απαγορεύονταν στο προσωπικό του ξενοδοχείου να εισέλθει στο δωμάτιο, προσωπική υγιεινή και η καθαριότητα του δωματίου ήταν ευθύνη του πελάτη και ο ίδιος θα έπρεπε να φροντίζει καθημερινά για την τήρηση των αυστηρών υγιεινομικών πρωτοκόλλων.
Η παραμονή όμως σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου 25 τετραγωνικών μέτρων, έστω με πολύ όμορφη διαρρύθμιση και όλες τις ψηφιακές παροχές (από smart TV μέχρι γρήγορο ίντερνετ) διαθέσιμες δεν είναι εύκολη υπόθεση για έναν ταξιδιώτη, εφόσον παραμένει ουσιαστικά σε καθεστώς απομόνωσης.
Τα πράγματα πήραν όμως μια απρόσμενη τροπή όταν την τέταρτη ημέρα της καραντίνας των δυο εβδομάδων, η κυβέρνηση του Βιετνάμ ανακοίνωσε ότι η περίοδος καραντίνας θα επεκτείνονταν κατά μία εβδομάδα λόγω έξαρσης κρουσμάτων. Οι λίγες ημέρες, έγιναν 14 και πριν ολοκληρωθεί η πρώτη εβδομάδα, το ειδικό καθεστώς προσωπικής απομόνωσης επεκτάθηκε στις 21 ημέρες.
Όταν ο κ. Καραμερτζάνης επικοινώνησε με τους συνεργάτες της εταιρείας του στο Χα Νόι για να ενημερωθεί για το μέγεθος της έξαρσης, με έκπληξη ενημερώθηκε ότι έχουν τεθεί αυστηρά περιοριστικά μέτρα σε όλη τη χώρα διότι βρέθηκαν 20 (!) ορφανά κρούσματα στο Χα Νόι, μια πόλη 8 εκατομμυρίων κατοίκων!
Τότε συνειδητοποίησε πόσο αυστηρά και άμεσα είναι τα μέτρα που λαμβάνονται σε αυτή τη χώρα για την καταπολέμηση της πανδημίας και γιατί το Βιετνάμ είχε τόσο μικρό αριθμό κρουσμάτων σε σχέση με τις χώρες της Ασίας και ακόμα μικρότερο αριθμό νεκρών. Τα μέτρα ήταν δρακόντεια, τα όρια…συναγερμού άμεσα και τα περιθώρια εξαιρέσεων, ακόμα και για επίσημους προσκεκλημένους από το εξωτερικό, ήταν κυριολεκτικά ανύπαρκτα. Ουδεμία εξαίρεση για οποιοδήποτε λόγω μέχρι το τέλος της πανδημίας, όπως είχε ανακοινώσει από την τηλεόραση η ηγεσία του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Η πολιτική της «μηδενικής ανοχής» από την κυβέρνηση κάθε άλλο παρά σχήμα λόγου ήταν, όπως αποδείχθηκε στην πράξη.
Κατά τη διάρκεια των 3 εβδομάδων καραντίνας, ο κ. Καραμερτζάνης υπεβλήθηκε συνολικά σε 3 φορές σε μοριακό τεστ (PCR) από τον αρμόδιο φορέα ενώ ήταν υποχρεωμένος να μετράει και να καταγράφει σε υπεύθυνη δήλωση τη θερμοκρασία του σώματός του 2 φορές την ημέρα.
Μόλις την 22η ημέρα της παραμονής του στην πρωτεύουσα του Βιετνάμ του επετράπηκε τελικά η έξοδος από το δωμάτιο, έχοντας αρνητικά τα αποτελέσματα όλων των ενδιάμεσων ελέγχων. Η έξοδος όμως εγκρίθηκε αποκλειστικά και μόνο για την μεταφορά του στο αεροδρόμιο της πόλης, χωρίς περιθώρια για περιήγηση (έστω και σύντομη) στα αξιοθέατα, επισκέψεις ή συναντήσεις με ντόπιους.
Άλλωστε το ταξίδι του κ. Καραμερτζάνη στο Βιετνάμ αφορούσε στην εκπαίδευση προσωπικού στη λειτουργία και την συντήρηση ενός από τα μεγαλύτερα τελεφερίκ στο κόσμο, κοντά στη πόλη Χάι Φόνγκ στο Βορειονατολικό Βιετνάμ. Για αυτό έπρεπε να μεταβεί αεροπορικώς από την Χο Τσι Μίνχ στη Χάι Φονγκ, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη στο Βιετνάμ με πληθυσμό 1,8 εκατομμύρια κατοίκους. Μια πτήση διάρκειας περίπου 2 ωρών, σύμφωνα με την αεροπορική εταιρεία, μέχρι τον τελικό προορισμό του επαγγελματικού ταξιδιού του.
Αλλά με την άφιξή του στο αεροδρόμιο της πόλης τον περίμενε μία…δυσάρεστη έκπληξη. Εξαιτίας των περαιτέρω περιοριστικών μέτρων που αφορούσαν στις μετακινήσεις των πολιτών εντός της χώρας, ήταν υποχρεωμένος να παραμείνει εκ νέου σε καραντίνα για άλλες 7 ημέρες!
Αυτή την φορά σε ξενοδοχείο στη πόλη Χάι Φονγκ, με τους ίδιους ακριβώς όρους που ίσχυαν στην Χο Τσι Μίνχ, μια πόλη με εξαιρετικά μικρό αριθμό κρουσμάτων. Μικρότερο ακόμα και από την πρωτεύουσα της χώρας, το Ανόι. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο ένα επαγγελματικό ταξίδι ολίγων ημερών εξαιτίας των αυστηρών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας μετατράπηκε σε μια περιπέτεια 4 εβδομάδων.
Έτσι, η διάρκεια καραντίνας ανήλθε συνολικά στις 28 ημέρες πριν λάβει την τελική έγκριση για να εγκαταλείψει τους περιορισμούς ενός δωματίου ξενοδοχείο σε καθεστώς απομόνωσης και χωρίς επαφές με άλλους ανθρώπους, ντόπιους ή ξένους. Κι όταν πλέον του επετράπηκε η ελεύθερη μετακίνηση, αυτή συνοδεύτηκε με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις: όχι εντός της χώρας, αλλά μόνο μέσα στα διοικητικά όρια της περιφέρειας της Χάι Φόνγκ.
Για τους περισσότερους τουρίστες αυτή η διπλή καραντίνα θα ήταν αποτρεπτική για την συνέχιση του ταξιδιού και αφορμή για άμεση αναχώρηση χωρίς δεύτερες σκέψεις. Όμως, σε ένα επαγγελματικό ταξίδι, υπάρχουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις, οι οποίες πρέπει να τηρηθούν παρά τα πιθανά εμπόδια και τις δυσκολίες.
Έτσι, ο Παναγιώτης Καραμερτζάνης για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που αναπόφευκτα φέρνει ο εγκλεισμός, ακολούθησε ένα καθημερινό πρόγραμμα που περιλάμβανε διάβασμα, σωματική άσκηση (εντός του ελάχιστου χώρου του δωματίου), τηλεόραση – κυρίως διεθνών δικτύων και ενημερωτικών καναλιών – και βεβαίως καθημερινή επικοινωνία με οικεία πρόσωπα.
Στην εποχή της τεχνολογίας οι δυνατότητες επικοινωνίας με την χρήση εφαρμογών είναι απεριόριστες, χωρίς κόστος – σε αντίθεση με τις διεθνείς κλήσεις σε περασμένες δεκαετίες– και το σημαντικότερο αμφίδρομες ώστε να εξαφανίζουν το αίσθημα της απομόνωσης. Ευτυχώς, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα αγαπημένα του πρόσωπα αλλά ταυτόχρονα τόσο κοντά δια μέσου των εφαρμογών επικοινωνίας. Το επαγγελματικό ταξίδι όμως στο μακρινό Βιετνάμ εν μέσω πανδημίας θα παραμείνει μια διαφορετική, αξέχαστη και ιδιαίτερη, περιπέτεια για τον ίδιο…
Ο Παναγιώτης Καραμερτζάνης
Ο Παναγιώτη Καραμερτζάνη είναι Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός με εξειδίκευση στους συρματομεταφορείς (τελεφερίκ). Είναι αντιπρόσωπος στην Ελλάδα της μεγαλύτερης εταιρείας κατασκευής τελεφερίκ στο κόσμο, της Αυστριακής Doppelmayr. Τα έργα που διαχειρίζεται η εταιρεία του στην Ελλάδα συμπεριλαμβάνουν τους αναβατήρες του Καζίνο της Πάρνηθας, του Λυκαβηττού, της Σαντορίνης, καθώς και τα Χιονοδρομικά Κέντρα: Παρνασσού, Καλαβρύτων και Μετσόβου.
Επιπλέον, είναι εξιδεικευμένος εκπαιδευτής στη λειτουργία και συντήρηση αναβατήρων για λογαριασμό της Doppelmayr. Υπό αυτή την ιδιότητά του, έχει εργασθεί στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σότσι της Ρωσίας, σε πολλούς αναβατήρες σε χώρες της Ασίας (π.χ.στο Βιετνάμ) και σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο.
ΠΗΓΗ: www.emea.gr
