του Μανώλη Γκιάλλα (*)
Οι SDGs (Sustainable Development Goals – Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης) και του ESG (Environmental, Social, Governance – Περιβαλλοντική, Κοινωνική, Διακυβέρνηση) αποτελούν ανερχόμενες τάσεις και βρίσκονται πολύ ψηλά στην ατζέντα όλων των κυβερνήσεων, επιχειρήσεων και οργανισμών. Οι SGDs είναι παγκόσμιοι στόχοι που έχουν τεθεί από τα Ηνωμένα Έθνη και αποτελούν την καρδιά της Ατζέντας του 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, ενώ το ESG είναι ένα σύστημα αξιολόγησης που χρησιμοποιείται από τις εταιρείες για τη μέτρηση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και κυβερνητικών διαπιστευτηρίων τους, τα οποία έχουν σημασία για τους μετόχους- επενδυτές.
Οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs), γνωστοί και ως Παγκόσμιοι Στόχοι, υιοθετήθηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη το 2015 ως παγκόσμια πρόσκληση για δράση με στόχο την εξάλειψη της φτώχειας, την προστασία του πλανήτη και τη διασφάλιση ότι έως το 2030 όλοι οι άνθρωποι θα απολαμβάνουν ειρήνη και ευημερία (www.undp.org). Οι 17 στόχοι που καθορίστηκαν αντιμετωπίζουν τα βαθύτερα αίτια της φτώχειας και υπόσχονται να συμπεριλάβουν όλες τις ομάδες, ακόμα και τις ευάλωτες και τις μειονοτικές. Τονίζουν επίσης, την ανάγκη να αντιμετωπιστεί επειγόντως η κλιματική αλλαγή και να προστατευτεί το περιβάλλον μέσω της στροφής, τόσο των ιδιωτών, όσο και των επιχειρήσεων προς τη βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή.
Oι 17 SDGs προορίζονται να ισχύουν για όλες τις χώρες και για όλους τους οργανισμούς και επιχειρήσεις. Αυτοί οι στόχοι αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο για την διασφάλιση της μελλοντικής οικονομικής και επιχειρηματικής ανάπτυξης με τη συνολική εξάλειψη της φτώχιας και την ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος. Αναγνωρίζουν το βασικό ρόλο του ιδιωτικού τομέα στην επιδίωξη και τη χρηματοδότηση της βιώσιμης ανάπτυξης σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις και την κοινωνία των πολιτών.
Οι επιχειρήσεις έχουν τη μοναδική ευκαιρία να αγκαλιάσουν την ατζέντα των SDGs και να αναγνωρίσουν ως κινητήρια δύναμη των επιχειρηματικών στρατηγικών, της καινοτομίας και των επενδυτικών αποφάσεων, δεδομένου ότι είναι αδύνατο να έχουμε μια ισχυρή και λειτουργική επιχείρηση σε ένα κόσμο αυξανόμενης ανισότητας, φτώχειας και κλιματικής αλλαγής. Ο κίνδυνος βιωσιμότητας θα μετατραπεί τελικά σε κρίση βιωσιμότητας για την επιχείρηση, εάν δεν συμμετάσχει ή δεν καταβάλλει προσπάθειες να αγκαλιάσει την ατζέντα των SDGs.
Κάθε στόχος SDG αντιπροσωπεύει ένα τομέα κινδύνου που παρουσιάζει ήδη προκλήσεις για τις επιχειρήσεις και την κοινωνία και οι κίνδυνοι αυτοί είναι πιθανόν να συνεχιστούν ή να αυξηθεί η έντασή τους μόνο αν δεν αντιμετωπιστούν σωστά και αποτελεσματικά. Για παράδειγμα οι εταιρίες του Κλάδου Φιλοξενίας είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της εξάντλησης των φυσικών πόρων (SDGs αριθ. 12, 13, 14 και 15), της γεωπολιτικής αστάθειας (SDGs αριθ. 16), της ανισότητας (SDGs αριθ. 10) και της έλλειψης ανάπτυξης σε ορισμένες περιοχές (SDGs αριθ. 1, 2, 3 και 4) που περιορίζουν τις δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης για την επιχείρηση.
Η αντιμετώπιση αυτών και άλλων κινδύνων μπορεί να έχει σημαντικό επιχειρηματικό νόημα, καθώς οι επενδυτές καθιστούν τις εταιρίες υπόλογες για το ρόλο τους στη δημιουργία ή στην επιδείνωση αυτών των κινδύνων. Ως εκ τούτου οι επενδυτές δίνουν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία στους περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς και διακυβερνητικούς κινδύνους (ESG) όταν λαμβάνουν επενδυτικές αποφάσεις σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις και αξιολογούν τα διαπιστευτήρια τους στην αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.
Η αδύναμη εταιρική διακυβέρνηση, οι κακές περιβαλλοντικές επιδόσεις, το προβληματικό εργασιακό κλίμα, είναι πλέον σημαντικοί παράγοντες που θα μπορούσαν να αλλάξουν τις αποφάσεις των επενδυτών ή και των τραπεζών για τη χρηματοδότηση των συγκεκριμένων εταιριών. Άρα η ενσωμάτωση στη αναπτυξιακή στρατηγική των επιχειρήσεων των SDGs, αλλά και κριτηρίων ESG είναι πλέον μονόδρομος.
(*) Ο κ. Μανώλης Γκιάλας είναι Managing Partner της Συμβουλευτικής εταιρείας GCS, M. +30 6944 386435, E. [email protected], www.gcsconsulting.gr 
