Η νέα πρωτοβουλία της κυβέρνησης της Ταϊλάνδης για την επιβολή τουριστικού φόρου φαίνεται να κερδίζει έδαφος. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να επιβληθεί μέχρις ότου η κυβέρνηση καταρτίσει ένα αποτελεσματικό σχέδιο διαχείρισης και διάθεσης των -δυνητικά- τεράστιων εσόδων, από την τουριστική εισφορά.
Το Υπουργείο Τουρισμού και Αθλητισμού της Ταϊλάνδης πρότεινε μια ιδέα για την ανάπτυξη και την αποκατάσταση τουριστικών προορισμών και την παροχή ασφάλισης στους τουρίστες που αρρωσταίνουν ή τραυματίζονται κατά την περιήγηση.
Οι λεπτομέρειες του σχεδίου επί του παρόντος απορρίπτονται από το υπουργείο, το Πανεπιστήμιο Naresuan και το Γραφείο της Επιτροπής Ασφαλίσεων.
Αλλά αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που έχει υπάρξει η ιδέα ενός τουριστικού φόρου. Το 2013, το υπουργείο Δημόσιας Υγείας της Ταϊλάνδης πρότεινε τη συλλογή ενός τέλους 500 μπατ από κάθε ξένο επισκέπτη που έφτανε αεροπορικώς. Τα χρήματα προορίστηκαν για να καλύψουν την υγειονομική περίθαλψη για τους τουρίστες.
Το 2016, το Υπουργείο Τουρισμού και Αθλητισμού της Ταϊλάνδη σκέφτηκε επίσης ένα παρόμοιο σχέδιο.
Αλλά αυτά τα σχέδια δεν συνέβησαν, κυρίως λόγω φόβων για την επίδρασή τους στους τουριστικούς αριθμούς. Η ιδέα μιας εισφοράς για τους επισκέπτες σε μια χώρα δεν είναι νέα, με 42 χώρες σε όλο τον κόσμο να έχουν, ήδη, επιβάλλει έναν τουριστικό φόρο ανάμεσα στις οποιές βρίσκονται:Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία, Ινδονησία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία και Ελβετία.
Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για τη θέσπιση ενός τέτοιου μέτρου: το πρώτο είναι η δημιουργία εισοδήματος για τη βελτίωση των τουριστικών εγκαταστάσεων και υπηρεσιών και το δεύτερο στον περιορισμό των αριθμών των επισκεπτών, ιδίως στις δημοφιλείς περιοχές.
Η περίπτωση της Ταϊλάνδης είναι η πρώτη.
