Το μείζον και χρονίζον θέμα των ρυθμίσεων των οφειλών των ξενοδοχείων προς τον ΕΦΚΑ θέτουν ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (ΠΟΞ) κ.κ. Γρηγόρης Τάσιος και Μανώλης Τσακαλάκης, με επιστολή τους προς τον διοικητή του Οργανισμού Παναγιώτη Δουφεξή, την οποία κοινοποιούν στον Κωστή Χατζηδάκη, υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων.
Η ηγεσία της ΠΟΞ υπογραμμίζει ότι η μη ύπαρξη μιας ενιαίας ρύθμισης στην οποία θα μπορούσαν να ενταχθούν όλες οι οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας ή και προϋπήρχαν αυτής, αποτελεί μείζον θέμα για τον κλάδο, ενώ αναφορά κάνει και στο “τοκογλυφικό” επιτόκιο υπερημερίας 15% με το οποίο επιβαρύνονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Όπως μάλιστα αναφέρεται στην επιστολή, “…θα πρέπει το επιτόκιο αυτό να μειωθεί δραστικά και αναδρομικά να εφαρμοστεί ένα νέο επιτόκιο που θα κινείται εντός λογικών πλαισίων, στα πρότυπα των ρυθμίσεων της ΑΑΔΕ (κλιμακωτό)”.
Ακόμη η ΠΟΞ επισημαίνει ότι “…τις επόμενες ημέρες [τα ξενοδοχεία] θα βρεθούν σε ένα τεράστιο οικονομικό αδιέξοδο, μιας και το μόνο εργαλείο που θα έχουν στα χέρια τους για να βάλουν σε σειρά όλες τις υποχρεώσεις τους (υφιστάμενες πριν την πανδημία, και οφειλές από ρυθμίσεις στις οποίες δεν μπόρεσαν να επανενταχθούν μέχρι τις 30/9/2021 και άρα θα εμφανίζονται πλέον ως απωλεσθείσες) θα είναι η πάγια 12μηνη ρύθμιση που προφανώς δεν καλύπτει τις ανάγκες που έχουν προκύψει”.
Και ζητά να δοθεί η δυνατότητα στα ξενοδοχεία, “να εντάξουν σε μια ενιαία ρύθμιση όλες τις μέχρι την 31-7-2021 οφειλές τους (ρυθμισμένες ή μη), γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να είναι συνεπείς στις σχετικές υποχρεώσεις τους”.
Η επιστολή
Η επιστολή της ΠΟΞ, έχει ως εξής:
“Ένα από τα βασικά αιτήματα μας προς το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και τον ΕΦΚΑ ήταν η πρόβλεψη μιας ενιαίας ρύθμισης, στην οποία θα μπορούσαν να ενταχθούν όλες οι οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας ή και προϋπήρχαν αυτής.
Με το άρθρο 67 του ν.4821/2021 προβλέφθηκε πως μπορούν να ρυθμιστούν σε 36-72 δόσεις «οφειλές ασφαλιστικών εισφορών περιόδων απασχόλησης Φεβρουαρίου 2020 έως Ιουνίου 2021, απαιτητών από 1ης.3.2020 έως 31.7.2021, που δεν τελούν σε καθεστώς ρύθμισης».
Από την παραπάνω διατύπωση προκύπτει πως οφειλές που προϋπήρχαν της πανδημίας δεν μπορούν να ενταχθούν στη συγκεκριμένη ρύθμιση.
Πέραν όμως αυτού, στη συγκεκριμένη ρύθμιση δεν μπορούν να ενταχθούν ούτε οφειλές που είχαν ρυθμιστεί πριν την πανδημία.
Ειδικότερα όλες οι ρυθμίσεις ασφαλιστικών εισφορών στις οποίες είχαν υπαχθεί οι επιχειρήσεις πριν την έναρξη της πανδημίας εμφανίζονταν μέχρι σήμερα ως ενεργές, ανεξαρτήτως αν είχε πληρωθεί οποιαδήποτε από τις δόσεις τους. Επομένως, από τη στιγμή που οι ρυθμίσεις φαίνονταν ως ενεργές, τα οφειλόμενα βάσει αυτών ποσά δεν μπορούν να ενταχθούν, μαζί με τις υπόλοιπες οφειλές που τυχόν έχει η επιχείρηση, σε μια ενιαία ρύθμιση 36-72 μηνών.
Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι επιχειρήσεις μπορούν να εντάξουν στη ρύθμιση των 36-72 μηνών μόνο τις τρέχουσες εισφορές της περιόδου της πανδημίας, δυνατότητα που δεν έχει την οποιαδήποτε χρησιμότητα για τα ξενοδοχεία που όντας κλειστά και με το προσωπικό τους σε αναστολή αντικειμενικά δεν έχουν εισφορές να ρυθμίσουν.
Αντίθετα τις επόμενες ημέρες θα βρεθούν σε ένα τεράστιο οικονομικό αδιέξοδο, μιας και το μόνο εργαλείο που θα έχουν στα χέρια τους για να βάλουν σε σειρά όλες τις υποχρεώσεις τους (υφιστάμενες πριν την πανδημία, και οφειλές από ρυθμίσεις στις οποίες δεν μπόρεσαν να επανενταχθούν μέχρι τις 30/9/2021 και άρα θα εμφανίζονται πλέον ως απωλεσθείσες) θα είναι η πάγια 12μηνη ρύθμιση που προφανώς δεν καλύπτει τις ανάγκες που έχουν προκύψει.
Αυτό, λοιπόν, που θα βοηθούσε ουσιαστικά τις επιχειρήσεις μας, οι οποίες λόγω των περιορισμών που επιβλήθηκαν από την έναρξη της πανδημίας μέχρι σήμερα έχουν επί της ουσίας λειτουργήσει στη καλύτερη των περιπτώσεων 3 μήνες, θα ήταν να μπορέσουν να εντάξουν σε μια ενιαία ρύθμιση όλες τις μέχρι την 31-7-2021 οφειλές τους (ρυθμισμένες ή μη), γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να είναι συνεπείς στις σχετικές υποχρεώσεις τους.
Τέλος με ευκαιρία την παρούσα επιστολή μας θα θέλαμε να επανέλθουμε και στο θέμα του επιτοκίου υπερημερίας σε περίπτωση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τον ΕΦΚΑ, το οποίο ανέρχεται στο εξωπραγματικό ποσοστό του 15%.
Όπως έχουμε επισημάνει και με προηγούμενη επιστολή μας, θα πρέπει το επιτόκιο αυτό να μειωθεί δραστικά και αναδρομικά να εφαρμοστεί ένα νέο επιτόκιο που θα κινείται εντός λογικών πλαισίων, στα πρότυπα των ρυθμίσεων της ΑΑΔΕ (κλιμακωτό)”.
