Το τέλος διανυκτέρευσης είναι πλέον γεγονός.
Και όσοι νομίζουν -γιατί υπάρχουν και τέτοιοι- ότι “ποιος ζει ποιος πεθαίνει μέχρι το 2018”, “θα έχουν γίνει εκλογές και θα υπάρχει άλλη κυβέρνηση”, και διάφορα άλλα τέτοια …ωραία, από αυτά που συνηθίζουμε στην Ελλάδα και ότι τελικά θα το “γλιτώσει” ο Τουρισμός, πλανώνται πλάνην οικτράν.
Από τη στιγμή που θα μπει στην συμφωνία με τους δανειστές, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην εφαρμοστεί.
Το τέλος αυτό, έχει δύο σημαντικές επιπτώσεις:
– Η πρώτη στην ανταγωνιστικότητα του ελληνικού τουρριστικού προϊόντος- Η δεύτερη στην οικονομική βιωσιμότητα των ξενοδοχείων, καθώς, όπως προδιαγράφεται αυτή τη στιγμή η κατάσταση, το κόστος αυτό οι tour operators ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ και θα αναγκάσουν τα ξενοδοχεία να το απορροφήσουν, αν όχι ολόκληρο, το μεγαλύτερο μέρος του.
Αυτή τη στιγμή η μάχη θα πρέπει να μεταφερθεί (σ.σσ. αφού η μάχη της ακύρωσής του χάθηκε) στο πεδίο του τρόπου εφαρμογής του.
Και εξηγούμαι: Οι φορείς του κλάδου θα πρέπει να πιέσουν την κυβέρνηση, να προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση που θα προβλέπει την καταβολή του τέλους από τον τουρίστα, απευθείας στο ξενοδοχείο, ξεχωριστά από το τουριστικό πακέτο, με ξεχωριστό τιμολόγιο και με πλήρη διαχωρισμό από το πακέτο που έχει πληρώσει στον tour operator.
Αυτό ισχύει και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Στις οποίες βέβαια ο ΦΠΑ είναι 9% και όχι 24%, που προσπάθησε να επιχειρηματολογήσει χθες ο πρωθυπουργός, ξεχνώντας την μικρή αυτή λεπτομέρεια (sic).
Έτσι το τέλος δεν θα περάσει στον Έλληνα ξενοδόχο, ούτε στον tour operator.
Για το θέμα της ανταγωνιστικότητας, ας πιεστεί η κυβέρνηση να είναι πολύ χαμηλό το ποσό του τέλους.
Κι ας ελπίσουμε ότι το τέλος, δεν θα είναι το “τέλος” του ελληνικού τουρισμού…
